Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 384 Loeki

 

De kroost was rijk genoeg
Er kon geen hond meer bij
Bij de buren daarentegen

Hij blafte amper, maar beet ook niet
De buurhond kwam vaak langs
Zo vaak dat hij er bij ging horen

Zijn baasjes misten inspiratie
Dus kroop hij graag onder de heg
En leerde kunstjes allerhande

Hij danste op zijn achterpoten
At enkel uit de rechterhand
Gaf pootjes bij de vleet

Loeki, het Zinneke van de buren
Hoe gek het ook mag klinken
Zijn foto prijkt in ons familiealbum

 

nota bene: https://brusselsbyfoot.be/nl/wat-is-een-zinneke-e…

 

 

 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

 

 Toegift: Ongedierte

Een grijzige muisje in Gerven
wou de huisdierstatus verwerven.
Het Albino muisje,  
lachte in zijn vuis(t)je,
want oogjes die kan je niet verven

 

 

 

Lid sinds

2 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ja leuk, zo'n leenhondje. Meestal zijn het katten die meerdere inloopwoningen blijken te hebben. Toegift is ook leuk: misschien een 'e'-tje teveel in 'grijzige'. Het 't'-tje in 'vuis(t)je' zou ik weglaten want die is stil, maar dat kan regiogebonden zijn.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Sakura, het extra 'e'-tje staat er omwille van het metrum.
@Elrie: sinds de toegift mode werd, wil ik meedoen aan de rage. Heb snel John Mill opgezocht en vond meteen dat je John O'Mill, pseudoniem van Johan van der Meulen bedoelde: een ontdekking voor mij, bedankt voor de tip.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Asjemenou! Dat was het eerste waar ik aan moest denken toen ik je titel zag, maar wellicht is dat meer bekend in Nederland. (reclame, Loeki de leeuw). 
Je verhaal vond ik mooi geschreven. Met plezier gelezen. 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank je Fief, ik kan het ook niet helpen dat de buren het beestje de naam Loeki gaven, maar dat was nog voor Loeki de leeuw op (ook onze) tv kwam (heel lang geleden dus ...)

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Voor de duidelijkheid, Gi, mijn opmerking over de naam was geen kritiek. Loeki is een leuke naam en je verhaal is goed.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Geen nood, Fief, ik zag het niet als kritiek hoor, wel integendeel.  Toen leeuw Loeki voor het eerst op het scherm kwam (wij keken veel naar de Nederlandse tv, waar toen nog steengoede programma's te zien waren) vonden wij dat die naam niet paste bij een wild dier omdat wij ónze Loeki gewoon waren.

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Gi, een speciale vorm gekozen voor je ode aan een herinnerhondje. Noodt en noopt tot nog een lezen, en letten op details. Ik kende kroost alleen als het-woord, maar in het zuiden is "de" gebruikelijk, leer ik.
Achter "daarentegen" (laatste woord eerste terzine) lijken mij drie puntjes leuk...
"Blafte amper, maar beet ook niet" stuurt me onwillekeurig naar "toen onze Mop een Mopje was". Maar die blafte alle dagen en beet nog bovendien, terwijl Loeki geen van beide deed. Eigenlijk is er geen tegenstelling tussen dat blaffen en bijten: in plaats van "maar" dichter bij Mop blijven en kiezen voor "en beet al evenmin"?
Bij het "onder de heg kruipen" denk in in eerste instantie aan verstoppen, maar het lijkt eerder op "er onder door kruipen". Wat metrisch een beetje wringt? De "kunstjes allerhande" zou ik verwachten in een rijmgedicht, hier past de "gewone"  volgorde voor mij beter. Vanwaar jouw keuze? Trouwens, achter "allerhande" zou een dubbele punt mooi passen.
De slotzin valt voor mij wat uit de toon, "prijkt" vind ik nogal nadrukkelijk: ik verwacht Loeki gewoon tussen de andere familieleden, niet pontificaal in het album. Maar zoals alles kan ook dat aan mij liggen.
Overigens: Loeki de leeuw is bij uitstek geen wild dier, maar het summum van getemd. Decennialang apporteerde hij braaf alle denkbare en ondenkbare reclamerotzooi, met als enig vocabulaire "asjemenou". Geef mij jouw Loeki dan maar.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wat mooi, Gi! Heel beknopt, haast onderkoeld geschreven. Toch zindert het van gevoel en liefde voor het hondje van de buren. Misschien zelfs dat je HP naderhand pas beseft hoe bijzonder dat hondje voor hem was. Vooral mooi vind ik: daarentegen-  dat je daar verder geen toelichting geeft, is raak. Met veel plezier gelezen en herlezen. N.B. een bijzonder rijmschema, lijkt me. Soms herken ik hetzelfde metrum, soms niet. Mag dat allemaal bij deze stijl? Ik heb er geen verstand van.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Bob: Grazie voor de uitvoerige reactie. Het spreekwoord luidt: 'Blaffende honden bijten niet', vandaar ... Verder heb ik niet echt naar een metrum gezocht en vind ik het niet nodig de tekst door elkaar te haspelen, maar dat zal wel aan mij liggen, zeker? ;-)
@Maria Fransisca: ik had nooit gedacht dat dit tekstje zoveel impact zou hebben. Het is gewoon een ode aan het diertje en ambieert niet tot een of andere dichtvorm te behoren. De toegift 'daarentegen' zou voor een 'limerick' kunnen doorgaan (het rijmschema en de clou op het einde kloppen maar voor het exacte metrum moet je bij onze kenner Musonius aankloppen).

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Gi, waar staat die punt voor die je bij iedereen plaatst? Wil je een punt maken? Zet je er een punt achter? Krijg je er een punthoofd van? 

Edit: excuus, ik zie nu bij onderlinge communicatie je ridderlijke motivatie. Dank je wel.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Gi, ik zal je een handje helpen. De vorige helpende hand had ik per vergissing uitgestoken op #383.

Nu sta je weer prominent in de kijker. Daar moeten we wel geen gewoonte van maken, dat is illegaal voorkruipen en het heeft totaal geen zin.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Handje helpen heeft nu zin.

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Gi, 

Een heel aandoenlijk verhaal. Grappig hoe een hondje zo alsnog naar je toe kan komen. Zowel letterlijk als figuurlijk in dit geval. Dat versterkt de emotionele lading van je verhaal en zeker ook de laatste zin: die vind ik erg mooi gevonden. 
Ik heb geen verstand van de opbouw van bepaalde dichtvormen en het lijkt me ook niet - voor zover ik dat wel kan zien-  dat je daar op mikt. Dat geeft ook niet. De kracht van de verhaal zit hem in de korte, duidelijke 'strofen': je zegt veel met weinig woorden in een prettig ritme. 

Ik heb je tekst met veel plezier gelezen, maar ik moet toch even een persoonlijke ergernis kwijt. 
Als het even kan, werk dan niet met een asterisk. Je wordt daarmee zo rigoreus uit een verhaal gehaald ('Hé een woord dat je misschien niet kent! Geen zorgen, ik leg het straks/ nu/ ergens anders uit.')  De toon wordt er ook meteen een stuk academischer van. Dat is zo jammer!

Ik begrijp dat je dat doet om verwarring te voorkomen, maar probeer óf een ander woord te vinden voor het moeilijke/ onbekende woord, of zet het anders in een reactie onder je verhaal in een soort P.S. 

Maar zoals gezegd, buiten dat heb ik je tekst met veel plezier gelezen. 

Groet,

Nadine

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Nadine, ik ben zelf nooit uit een verhaal gehaald omdat er een asterisk of een voetnootcijfertje in voorkwam, maar het kan ook zonder uiteraard. Ik heb een kleine ingreep gedaan.