'Fuck goede voornemens' blijkt een goed voornemen. Graag gelezen.

Een wat vervreemdend verhaal, met afslagen die ik steeds net niet aan zie komen en daarmee schrijf je toe naar een passend eind in een lekker hoog tempo. Pluk de dag!

Hoi LGB, jouw voornemen is duidelijk, hoewel ik in eerste instantie dacht dat je het afsteken van vuurwerk ging vermijden.
Het verhaal zelf vond ik door de lange zinnen niet prettig lezen. Alleen de eerste alinea al bestaat uit twee enorm lange zinnen. Daardoor komt je verhaal voor mij niet over.
 

Je bent een rund ... Een enerverend begin van het nieuwe jaar. Ik ben niet gestruikeld over de lange zinnen, maar daar hou ik zelf ook wel van. Met plezier gelezen.

De tweede zin van alinea is inderdaad van proustiaanse lengte nu ik hem nog eens bekijk, maar de nodige interpunctie zorgt wel voor leesbaarheid toch? Het is ook een beetje mijn schrijfstijl, want ik heb een hekel aan teveel korte zinnen.

LGB,  er is op zich niets tegen lange zinnen, maar combineer ze met korte. De eerste zin is minstens zo lang en wat dacht je van de laatste twee alinea's? Het aan elkaar breien van zinnen dmv komma's en andere interpunctie vermindert naar mijn idee juist de leesbaarheid. Maar goed, dat is jouw schrijfstijl en voor iedere schrijfstijl zijn liefhebbers. Ik vind het persoonlijk niet prettig lezen.

Ik heb voor de gein jouw eerste alinea herschreven met minder interpunctie:

Lazarus als ik was, stak ik licht aarzelend het lont van de 4 inch shell aan en liet het in de buis zakken. Ik aarzelde, omdat heel vaag het besef doordrong dat ik het verkeerd deed. Wat er precies verkeerd was aan mijn aanpak kon ik toen nog niet begrijpen, dus gaf ik me over aan de onwetendheid. Ik was nog maar paar meter weggerend of de shell ging al met een luide knal af, veel te dichtbij. Toen ik omkeek, struikelde en in een gat vol modder smakte, zag ik nog net een laatste glimp van de schitteringen die het dure vuurwerk te bieden had. Een zilvergrijze vonkenregen verlichtte het hele veldje en zijn bomen. Daarna doofde het in de rumoerige nacht en hoorde ik alleen nog maar opgewonden stemmen.

Ik ben ook niet vies van lange zinnen, maar juist de afwisseling met korte zinnen maken de tekst lezenswaardig.
Neem de volgende zin:

Ik was nog maar paar meter weggerend of de shell ging al met een luide knal af, veel te dichtbij, en toen ik omkeek, [...]

Verander dit in:

Ik was nog maar paar meter weggerend of de shell ging al met een luide knal af.
Veel te dichtbij.
En toen ik omkeek, [...]

en je ziet een wereld van verschil. Je ratelt aan een stuk door - en dat heeft ook wel iets komisch, maar de lezer leest dan ook snel over dingen heen. Enkel door gewijzigde interpunctie en het aanbrengen van meer alinea's springt veel te dichtbij eruit en zit er humor in. (En de lezer kan even op adem komen.)
Ik denk dat het best de moeite loont om met deze gedachte de tekst nog eens door te lezen.

Le Grand Bleu,

Bijzonder verhaal, bedankt voor het delen!
Ik vond de wendingen wat willekeurig, waardoor ik de samenhang een beetje miste. Misschien was dit ook je bedoeling, dat kan, maar houd er rekening mee dat het voor de lezer vervreemdend kan werken.

Verder zou ik inderdaad ook aanraden om de lengte van de zinnen goed in de gaten te houden. Je geeft aan dat je zelf houdt van lange zinnen, daar is helemaal niets mis mee, maar soms vertraagt het de tekst misschien net te veel.

Verder hele mooie beeldende beschrijvingen en originele invulling van de opdracht. Leuk om te lezen! 

Groetjes,
Lotte