Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#382 De stem van God

 

 

'Goedenavond, dames en heren. Welkom bij deze bijzondere uitzending van Wetenschap Nu.'
De stem van de voice-over trilde van de spanning.'Voor het eerst is ons programma wereldwijd te volgen, zowel via de kabel als online. Wereldwijd stemmen op dit moment miljarden kijkers af op ons.'
De camera liet een tafel zien met daaraan drie mannen.De presentator boog zich naar de man die tegenover hem zat.
'Professor, vertel. Waarom moet iedereen afstemmen op ons programma? '
Roodomrande ogen keken in de lens. Een snelle glimlach.
De man schraapte zijn keel.'We zijn erin geslaagd om met onze apparatuur gedachtengolven op te vangen van recent overleden mensen en die om te zetten in videobeelden. Ik zal niet teveel ingaan op technische details maar...'
Hij zweeg even om de spanning op te voeren. 'Voor het eerst in de wetenschap is het mogelijk om beelden te laten zien van een leven na de dood. Voor het eerst...'
Zijn stem daalde...is het mogelijk de stem van God te horen. '

Het geroezemoes dat losbrak in de studio overstemde het gesprek aan de tafel. Mensen kwamen van hun stoel en begonen te protesteren en te roepen. De presentator stond op en gebaarde om stilte.'Alstublieft, laten we verder gaan. Gaat u allemaal zitten. '
Het duurde een paar minuten voordat de zaal weer tot bedaren was gekomen. Iedereen voelde de spanning stijgen.'Professor, heeft u enig idee wat we zometeen te zien krijgen, 'vroeg de presentator.
Het antwoord kwam snel.
'Wij weten niet wat er op de beelden te zien zal zijn, 'antwoordde hij bezorgd.'Daarom wil ik alle kijkers waarschuwen dat de beelden misschien schokkend kunnen zijn, en zelfs...'
Mensen die achterin de zaal zaten stonden op om de zaal te verlaten maar sommigen verlieten hun stoel om op het looppad te gaan staan.
'We onderbreken even deze uitzending. Zometeen voor het eerst in de geschiedenis beelden van leven na de dood. Blijf bij ons. '

 

Er daalde een onwerkelijke stilte over de studio toen het grote scherm flikkerde en een harde ruis de zaal vulde. Er trok een rimpeling over het beeld en opeens verscheen er iets op het scherm dat zo grotesk, gruwelijk en afstotelijk was dat iedereen gillend opstond en probeerde een veilig heenkomen te zoeken. Het scherm begon te barsten en de studio schudde op zijn grondvesten. De professor zakte in elkaar, ten prooi aan een onvoorstelbare pijn. Een boosaardige entiteit had hem in zijn greep, doodsangst weerspiegelde in zijn ogen. Mensen huilden van paniek en kropen weg in hun eigen kots en bloed. De presentator keek de dood in de ogen en zijn laatste gedachten waren dat deze deur eigenlijk gesloten had moeten blijven...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

JD, een fraaie geschiedenis. Je hebt een voorliefde voor gruwelijke aflopen, geloof ik. Ik vraag me af hoe het verhaal bij mij zou binnenkomen als je een minder plastisch slot had geschreven.Ik moest onwillekeurig denken aan E.A. Poe's verhaal over Mr. Valdemar, dat je ongetwijfeld bevallen zal. Veel suspense, en pas op het allerlaatst een mooi, gruwelijk slot.
Details: de stem onder filmbeelden heet voice-over, de volgorde van opstaan, weglopen en een goed heenkomen zoeken wringt wat, en wegkruipen in je eigen kots en bloed is me wat erg veel acrobatiek. 

 

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Gelukkig nieuwjaar, John, 

De spanning van je verhaal loopt goed op. Het einde is wel wat heftig. Het mag gerust theatraal, dat is het probleem niet, maar naar verhouding ´explodeert´ het verhaal voor mijn verhaal wel wat. Probeer die gruwelijkheden net wat meer te doseren over het verhaal, zoals je ook over bij inleidende stuk doet. 

Groet, 

Nadine

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi John, je verhaal begint intrigerend en ik wil weten hoe die beelden over een leven na de dood eruit zien. De laatste alinea viel erg rauw op mijn dak, verder graag gelezen.

Kijk nog even naar je tekst. Er ontbreken een aantal spaties. Voor een laatste ah-teken hoort dan weer geen spatie. Misschien kun je op het einde wat enters weghalen

Mensen die achterin de zaal zaten stonden op om de zaal te verlaten maar sommigen verlieten hun stoel om op het looppad te gaan staan.  --> achter zaten hoort een komma. Ik zou na verlaten een nieuwe zin beginnen: Sommigen verlieten ...enz. Dan leest het net iets dramatischer.

 'Voor het eerst in de wetenschap is het mogelijk om beelden te laten zien van een leven na de dood. Voor het eerst...'
Zijn stem daalde...is het mogelijk de stem van God te horen. ' 

Dit zinnen horen achter elkaar. 
 'Voor het eerst in de wetenschap is het mogelijk om beelden te laten zien van een leven na de dood. Voor het eerst...,' zijn stem daalde, '...is het mogelijk de stem van God te horen.'

'We onderbreken even deze uitzending. Zometeen ...   --> "even" zou je weg kunnen laten. Zometeen geeft al aan dat het niet voor lang is. Zonder even leest dit zin vlotter.

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik vind het idee erg leuk, de uitwerking wat slordig en mij te bruut, zowel inhoudelijk als de manier van schrijven, maar dat is een kwestie van smaak.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

John, de opbouw van de spanning is sterk. Ik wou steeds sneller lezen om een blik te kunnen werpen in jouw hiernamaals. Hoe bedrogen kwam ik uit. Eerlijk, het einde ontgoochelde me nadat ik een mooi verhaal door las. Ik had iets anders verwacht. Toch genoten van je verhaal.

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Wilfried

Sorry wilfried, de gedachte er achter is dat de aanblik van God niet bestemd is voor de mensheid.We maken ons zelf een voorstelling van hem als een liefhebbende vader maar je kan hem ook zien als een wrede tiran die de wereld gebruikt als zijn speeltuin. Fijn dat je toch nog genoten hebt.

 

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo John,

Wat een gaaf verhaal. Het is inderdaad wat bruut. Maar ja - er was ook voor gewaarschuwd: niemand wist wat er zou gebeuren.

Geslaagde uitwerking van de opdracht.

Groet,

Madrid