Hoi,

Ik denk dat de eerste alinea weg mag. En dat je de rest van het verhaal nog eens moet herlezen en compacter moet schrijven. Let wel: ik maak graag overal nogal weinig woorden aan vuil. Dus wellicht ben ik niet de juiste persoon om te reageren.

Over het algemeen is het een fijn geschreven verhaal. Het leest aangenaam, maar kabbelend. Dat gebedje is ook heel herkenbaar - en ook een briljant bedachte ophang voor het verhaal. Maar je zit niet op mijn huid. En ergens dacht ik wel dat dat is wat je wilde doen.

Graag gelezen.

Groet,

Madrid 

Edit: laat ik het even beter toelichten. De eerste alinea voelt niet relevant. Het lijkt geen waarde toe te voegen. En nu zit ik mezelf af te vragen of ik ergens overheen lees of dat ik mogelijk het verhaal niet begrijp. Dus ik blijf even meelezen hier.

Leuk verhaal over de hemel op aarde. Met plezier gelezen.

Een verhaal waar ik veel in herken, zoals de intensiteit van dromen en het gevoel waar je mee wakker wordt en je haast niet meer loslaat. Dat geliefden er niets van willen horen komt me ook bekend voor. Zelfs het lucide dromen ken ik, al heb ik daar juist een prettige ervaring mee, omdat het me hielp af te rekenen met een vervelende droom die zich steeds herhaalde.

Ik ben het met Madrid eens dat het eerste gedeelte niet het belangrijkste is. Je zou ook kunnen beginnen met de droom zelf, waar je nu eigenlijk nauwelijks inhoudelijk op ingaat. Ik zou het interessant vinden om te lezen hoe die droom eruitziet, wat het met je doet en of (en zo ja welke) betekenis je daaraan toekent. Kun je het bijvoorbeeld verklaren vanuit echte gebeurtenissen of ben je misschien bang dat het een voorspellend karakter heeft? Denk niet te snel dat iets niet uit te leggen is. Bij een verhaal van 400 woorden besteed ik soms 80% van de tijd aan twee zinnen.

Gelukkig nieuwjaar, Elrie!

Mijn excuses voor de late reactie; je verhaal is onder de anderen ondergesneeuwd, ben ik bang. 

Ik zou het principe van de lucide dromen iets korter maken. Nu beschrijf je vooral hoe ze in detail werken  wat je personage dan beleeft, maar het gaat er in je verhaal vooral om wat voor impact dat heeft op hoe hij de wereld beleeft. Het gedichtje is mooi in opzet, maar ik zou het eerder bij een herinnering aan een gedichtje houden en die niet uitschrijven, nu heeft het naar verhouding een redelijke overhand. 

Het verhaal op zichzelf is wel mooi als overpeinzing en beleving van het principe van lucide dromen. Dat heb je mooi gedaan.

Groet, 

Nadine

Hoi Elrie, je trekt me niet echt in het verhaal, sorry.
Je herhaalt in je verhaal vaak het woord "dromen" en woorden met daarin "droom". Dat vind ik persoonlijk storend lezen. Dat geldt ook voor "hemel" op het eind van je verhaal.

Op het moment dat ik die frons voel probeer ik me mijn nacht te herinneren.  ---> deze vond ik lastig. Hoezo maakt die frons dat je jouw nacht probeert te herinneren?

wil de weg niet weten naar 's hemels paradijzen. ---> het leest oubollig. Je herhaalt het om dat het in het rijmpje zo geschreven staat, maar je kunt het in je eigen zin ook omschrijven als de weg naar het hemels paradijs.

Dromen over doodgaan die wil ik verdringen, nog even weg met de engeltjes en de hemel. Er is voor mij, hier waar ik ben, nog zoveel te doen en te beleven; ik wil blijven. Het Nu is mijn hemel op aarde.

"nog even weg met de engeltjes en de hemel" voegt volgens mij niets toe. Dat geldt ook voor "ik wil blijven". Dat zeg je al met de woorden "nog zoveel te doen en te beleven".