Lid sinds

3 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Het leven na de dood

 

Dit is het.

 

Dit is het dan. Het is anders dan ze mij verteld hebben. Anders dan dat ik mij had voorgesteld. Anders dan wat ik geloofde.

Alles is gelogen, bedacht en op geen enkele manier een werkelijkheid. Er is geen hemel en geen hel. Er is niets. Geen licht, geen duisternis, geen zwart gat, geen tijd, geen gevoelloosheid, geen extase.  

Ik geloofde in een hemel, waar het geluk oneindig is, volledig en overweldigend, maar er is niets. Elke week ging ik naar de kerk. Trouw las ik de bijbel. Ik heb de waarheid gezocht en ik geloofde hem gevonden te hebben.

In de hemel had ik moeten zijn. Waar de daken van goud zijn. In mijn oren had het gezang van engelen moeten klinken. Zo zoet, zo mooi gesponnen, een traktatie voor de ziel. Zoete geuren had ik moeten opsnuiven. De wind had zacht als een donzen veer langs mijn lichaam moeten strijken, maar niets van dit alles.

Nu zweef mijn ziel over de aarde. Een eeuwigheid, waarvan geen seconden van is verstreken heb ik gezocht naar leven. In de spelonken van de bergen en in de diepte van de zee. De aarde is dood. Ik ben alleen. Er is geen dag, geen nacht. Ik kan hier al eeuwen zijn of net een milliseconden. Tijd bestaat niet. Ik ben alleen op deze wereld. Er zijn geen dieren geen organismes, geen mensen. Er is alleen een kale rots, zand, water met nevels en stormen, en ik. Meer niet. Ik ben niet gestorven, maar leef ook niet voort. Ik heb geen eeuwig leven gekregen of een altijd blijvende dood. Dit is erger dan de dood. Dit is eenzaamheid, zweven over de aarde die woest en ledig is voor eeuwig, totdat ook dit een leugen blijkt te zijn en het ophoudt te bestaan, zoals alles ophoudt te bestaan als je er achter komt dat het een leugen is. Er is geen waarheid. Alleen illusie. Dit is een illusie, die ophoudt te bestaan, zodra je hem ontmaskerd.

Een illusie kan ik beïnvloeden, maken tot wat ik wil. Ik kan de aarde scheppen, het water. De zon en de sterren. Een woord en het zal er zijn. Planten, bomen, dieren en iedereen zal in vrede met elkaar leven. Iedereen. Een mens kan ik scheppen. Een mens naar mijn eigen gelijkenis en het zal goed zijn.

Het zal goed zijn.

 

Lid sinds

5 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Henke, welkom op het forum. Je hebt meteen een indrukwekkend relaas geschreven. Voor mij leest het als een overdaad aan niets en teleurstellingen en gaandeweg verlies je mijn aandacht. Je beschrijft in ieder geval wel dat het hiernamaals niet aan je verwachting voldoet. In die zin missie geslaagd. En je schrijft met vaart. 
De laatste alinea kan ik niet helemaal rijmen met de rest van het verhaal. Ik weet niet wie ik me bij de hp moet voorstellen. Bij de laatste zin denk ik dat je God of een andere hogere macht bedoelt, maar wie ben je in de eerste alinea's? Misschien moet ik je verhaal gewoon nog een paar keer lezen.
Nog een tip: lees je verhaal nog een keer goed na voor je het plaatst. Of laat het nog een dag of wat liggen en lees het dan nog eens over.

Nu zweef mijn ziel over de aarde. ---> zweeft

Een eeuwigheid, waarvan geen seconden van is verstreken heb ik gezocht naar leven. ---> deze zin klopt niet. 
Bedoel je dit: Een eeuwigheid, waarvan geen seconden verstreken zijn, heb ik gezocht naar leven.

Ik kan hier al eeuwen zijn of net een milliseconden. ---> of "een" is te veel, of de n achter milliseconden moet weg.

Er zijn geen dieren geen organismes, geen mensen. ---> achter dieren hoort ook nog een komma.

zodra je hem ontmaskerd.  ---> ontmaskert

Laatste zeur: Je hebt nu de titel van de opdracht in de titelregel staan en niet je eigen titel. Ook het nummer van de opdracht ontbreekt. Het is voor de coach en de leden wel fijn om te weten op welke opdracht je gereageerd hebt.

Lid sinds

3 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Henke, wat een bijzondere tekst. De eenzaamheid en teleurstelling spatten ervan af. Vooral het laatste stukje viel me op. Bedoel je dat je hoofdpersoon nu God is geworden? En dat het hele verhaal vanaf de schepping weer zal worden herhaald?  Knap bedacht, hoewel ik het wat verwarrend vind. Goeie tip van Fief: je tekst even laten afkoelen en dan nog eens hardop doorlezen, of voor laten lezen. 

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Welkom op het forum, Henke.
Net als Fief en Maria verwart de tekst mij. Eerst lijkt het te gaan om een geest, maar het eindigt in raadselen.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Henke, 

Ik lees deze tekst als God die de bijbel als het ware nog moet 'schrijven'.  Omdat je in de laatste alinea stuurt naar dat je personage de wereld gaat scheppen, en daarvóór vooral stuurt hoe de wereld of het hiernamaals vooral niet moet zijn. Een soort "God aan de tekentafel" dus. 

Dat vind ik een hele originele en mooie insteek. Ik moest er wel een beetje inkomen, omdat de beschrijvingen talrijk zijn en de ervaringen van het personage (of dat nu God is of niet) wat ontbreken. Pas later wordt de bedoeling van het verhaal duidelijk (althans, als ik die goed geïnterpreteerd heb).  Pas bij de tweede keer lezen kon ik de tekst in die zin wat beter plaatsen. 

Dat is niet per se fout, maar bij deze tekst geeft het wel weer dat er iets aan vaart ontbreekt.  Je hebt een mooi verhaal geschreven, maar hou voor een volgende keer in de gaten dat je je niet door te veel omschrijvingen  (hoe poëtisch en passend ook) laat leiden, want dat kan tot verwarring leiden. 

Fijne jaarwisseling alvast. 

Groet,

Nadine

Lid sinds

2 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Het tweede gedeelte spreekt mij meer aan dan de eerste vier alinea's, omdat ik het idee erachter interessant vind. Je tekst verdient meer aandacht, want er staan zoals Fief ook al opmerkte wat foutjes in. Vooral de eerste helft is daarbij te direct naar mijn smaak. Ik ben benieuwd naar meer verhalen van jouw hand.