Hoi Aurora, het leest alsof je de tocht zelf hebt gemaakt. Het staat in ieder geval nog op mijn wensenlijstje. Mooi beschreven. Grappig hoe je de honden in eerste instantie aanziet voor schapen. Her en der zou je de tekst naar mijn smaak iets strakker mogen schrijven voor nog meer leesplezier. Desalniettemin genoten van je verhaal. 

Bovendien, in de hut staat de warme hap klaar: geen snert, maar het Groenlandse equivalent, dampende maaltijdsoep met zeehondenvlees. -->  Dit zou je ook iets pakkender kunnen schrijven:
Bovendien, in de hut staat de warme hap klaar: het Groenlandse equivalent van snert, een dampende maaltijdsoep met zeehondenvlees.

Oei, ik ben vegetariër, maar het is dit of niks, en het is niet zo dat deze zeehondjes een ellendig leven in de bio-industrie achter de rug hebben. ---> voor mij heeft deze verklaring niet zoveel meerwaarde voor het verhaal.

Zolang je in beweging blijft, is de kou prima te verdragen, want er staat geen wind, maar als je lange tijd stilzit op een slee verkleum je en dan is een extra bontlaag geen luxe. ---> Dit zou je ook compacter kunnen schrijven:
Een extra bontlaag is geen overbodige luxe als je een lange tijd op een slee moet zitten.

Zoals ik al zei, niets wordt hier weggegooid. ---> "zoals ik al zei" zou je ook weg kunnen laten.
De inheemse sledemenner zelf draagt een broek van ruige hondenvellen; niets wordt hier weggegooid.

Mooi verhaal, je neemt me helemaal mee op de reis. Je zet ook heel goed de hoofdpersoon neer, een fijmelende vegetariër die prima schijnt te weten hoe rund en vis smaken en zijn/haar geweten schoon probeert te poetsen door te zeggen dat het geen bio-industrie is en er niets weggegooid wordt. Ik zat te wachten op het slot waarin er gedronken wordt uit menselijke schedels 'omdat er niets weggegooid wordt', maar je trakteert op ons een ander, mooi, poëtisch slot.
Ik ben het wel met Fief eens dat het wat strakker kan. Niettemin heb je een zeer leeswaardig verhaal geplaatst. Met veel plezier gelezen.

Hallo Aurora. Na jouw opmerking over je naam heb ik hem opgezocht. Mooie vondst! Poollicht ( Wellicht dat hier binnenkort ook een Aurora Australis aansluit). Ik heb genoten van je verhaal. Het kan ook bijna niet anders dan dat je dit zelf heb meegemaakt. Ik heb een soortgelijke ervaring mogen smaken in Lapland en Alaska. Dat opspringen en het oorverdovende geblaf als de honden worden aangelijnd. En dan die felblauwe ogen! En dat zeehondenvlees zo smaakt. (Ik eet ook geen vlees). Je verhaal leest als een aantrekkelijk reisverslag. Echt heel goed gedaan.

zonder aanknopingspunten of markeringspunten. Hier zou je aanknopings- en markeringspunten van kunnen maken.

Stop alsjeblieft met het promoten van zeehondenvlees!
Straks bestormen gulzige lezers met mes en vork de zeehondenopvang.

Aurora,
Als het autobiografisch is, heb ik je waarschijnlijk diep gegriefd met mijn opmerking over de fijmelende vegetariër. Mijn excuses.

Nog enkele opmerkingen:

• Het verhaal kan nog altijd strakker. Kijk welke woorden je weg kan laten en welke zinnen je samen kunt voegen.
• ik zou meer alinea's aanbrengen.
• Maak een keuze tussen de ik- en de wij-vorm. (Wij-vorm wordt weinig gebruikt, dat zou wel origineel zijn.)
• Het reizen van herfst naar winter vind ik een heel mooi gegeven. Dit mag er best wat meer uitspringen.
• "Ik kom er [...] achter dat het geen schapen zijn, maar sledehonden": ik zou zo graag lezen hoe je dit ontdekt. Hoor je de schapen blaffen? Zie je ze op een bot kluiven?
• "moeizaam zwetend" Hier kon ik mij geen voorstelling van maken. Wat is moeizaam zweten?

Hoi Aurora, wat een reis, en ik lees terug dat het inderdaad autobiografisch is. Dat dacht ik al terug te zien in de vele details. Heel beeldend deze reis, en ik geniet van het einde van je verhaal: de rust bij de sledehonden, het landschap dat alleen nog maar wit is, zo ver je kunt kijken. En dat beeld van die honden opgekruld in de sneeuw. Mooi gedaan! 

Ik ben het eens met de opmerkingen hierboven. Je kunt nog meer schrappen om je verhaal krachtiger te maken. Sommige woorden maken de tekst onnodig lang, want voegen niets toe. Een voorbeeld: 'Naarmate we hoger komen, verdwijnt de toendra en wordt de ondergrond rotsiger en kaler, en tegen de tijd dat we bijna bij de rand van de ijskap zijn, trekt de lucht dicht en begint het te sneeuwen.' Dit kan worden: 'Naarmate we hoger komen, verdwijnt de toendra en wordt de ondergrond rotsiger en kaler. Bij de rand van de ijskap trekt de lucht dicht.' En in deze zin 'De inheemse sledemenner zelf' het woord 'zelf' hoeft er niet bij. 

Ik huiverde ook even bij de zeehondensoep, maar de rest van je verhaal leest zeker als een aanbeveling. Stoer dat je de Groenlandse kou zelf getrotseerd hebt. Graag gelezen.