Ik vind dat je de geschiedenis mooi hebt beschreven Fief. Een paar kleine dingetjes:

zo destructief dan --> als

een rustige beekje --> rustig

werd ik getoond aan de persoon die als papa werd aangesproken. 

Hier haperde ik even door een kort moment van twijfel of papa wel echt papa was.

De aanvaring met de tierende boosaard vind ik mooi beschreven, maar het verlangen naar eeuwige rust kwam voor mij toch een beetje uit de lucht vallen. Na alles wat hij al heeft meegemaakt verbaast het mij denk ik dat het keitje hierdoor zo uit het lood wordt geslagen. Misschien is hij overspannen? Al met al een leuk verhaal dat ik met plezier heb gelezen.

Het 'aangesproken worden als (of met)' gaf bij mij verwarring doordat ik mij even afvroeg of hij terecht zo aangesproken werd. Het kan zijn dat ik de enige ben hoor, misschien reageren er nog anderen op. Zelf zou ik denk ik kiezen voor bijvoorbeeld: 'Samengeknepen tussen een duim en wijsvinger werd ik aan papa getoond.' of 'Samengeknepen tussen een duim en wijsvinger toonde de jongen me aan zijn vader.'

Fief, mooi verhaal dat ik graag heb gelezen. Ik kom wel wat inconsistenties tegen. Ik zie en begrijp dat je met "we" al het gesteente ter wereld bedoelt en met "ik" het keitje, maar ik struikel toch een beetje over de perspectiefwissel. De aankondiging van de destructieve mensenhand wettigt volgens mij een "maar" en wat uitbreiding. De dynamietstaaf (met meestal een elektrische ontsteking) is maar een klein deel, hamer, beitel en wig zijn minstens even belangrijk. Keien bikken is eeuwenlang dievenwerk geweest.
In de episode met Jonas vind ik de "met papa aangesproken" persoon niets toevoegen. Vanuit steenperspectief is'ie misschien groter, maar dat'ie papa is staat er al. Ook een steen die een kind tussen duim en wijsvinger oppakt en te groot is vind ik wat paradoxaal. Misschien een leuke plek voor het woord "kinderknuist"? 
Het opvolgende gooi- en smijtwerk mist wat consistentie. "Ettelijke keren" doet denken aan tijdsintervallen van minuten. De decennia daarop schetsen een logischer beeld: af en toe uit de stroom gevist worden en teruggeplonst. 
De harige (waarom harig?) hand die de kraaienworp mist komt uit een beetje uit de lucht vallen. Verdwaalde neanderthaler? En waarom je kei meteen daarop voetbal van een gefrustreerde minnaar moet worden zie ik ook niet. Hij kan toch rustig een paar jaar op het bospad blijven liggen? En dan niet naar eeuwige rust verlangen? Wat dat betreft volg ik @mespunt: in het laatste stuk komt er wat veel uit de lucht vallen. Als kei had hij een boeiend leven, Waarom niet gewoon benieuwd zijn naar meer?
Ik hoop dat je me deze litanie niet euvel duidt. Ik heb je verhaal met genoegen gelezen, en wilde kwijt wat ik miste. Mag dat?
 

Hoi Fief, ik vond de staafjes met de knetterende lontjes wel leuk, met teveel beitelen kun je een beeldhouwwerk verknallen. Take care!

Hé Fief, leuk en beeldend verhaal met lekker veel pit. En het bovenstaande. Graag gelezen!

Ik heb er ook eentje! Waarom zeg je eerst 'staafjes met lontjes' en later 'electriciteit'. Als steentje niet weet wat het ene is, dan toch ook het andere niet?

Ik heb het idee dat je verhaal nog steeds een beetje met een sisser afloopt? Ik vond op afstand de passage van de kei in het water het sterkst. Daar bouw je aan de belofte van de wereld buiten het water. Die belofte wordt niet ingelost. Dat kan. Maar dan zou ik de opbouw aan het eind iets omgooien en bijvoorbeeld eindigen met een hond die over je heen piest of iemand die je de grond in trapt.

Leuk om mee te mogen lezen!

Een mooi verhaal, waar ik alleen wat teveel 'op afstand' blijf. Bij je andere verhalen heb ik dat minder. Het blijft voor mij wat teveel registrerend en door de grote stappen door de tijd, kom ik als lezer net niet voldoende op de -stenen- huid van de hoofdpersoon.

Maar toch, ik zet het af tegen je andere verhalen. Als verhaal op zich een fijn verhaal. (Alleen jij kunt nog beter 😉)

Het kan altijd beter Fief, maar het blijft een mooi verhaal. Ik vind dat je goeie aanpassingen hebt gedaan.

Meer sensatie is er niet en ik heb het hier wel gezien.

Deze zin zou je wat mij betreft mogen weglaten, ik vind hem te direct en overbodig. De rest van de alinea is naar mijn idee duidelijk genoeg.

Dag Fief

Lekker lang verhaal dat vlot en prettig leest, ik vind het mooi dat je de kei laat verhalen. Ook erg mooi beschreven, beeldend, knap.

Ik kan hier moeilijk verbeterpunten vinden.

Tof.

Johanna

Hoi Fief,

Een mooi verhaal over de geschiedenis en de belevenissen van een steentje. Vergeleken met 'mijn' kastanje is het steentje heel bescheiden en minder ambitieus. Toch beleeft hij nog heel wat, dat heb je leuk beschreven.
Graag gelezen.
(het woordje 'te' kan volgens mij weg in de zin: wat zou ik graag weer verder te reizen...)

Hey Fief, volmondig eens, mooi gedaan! GG