# 377 Dag Sint

Hoi Annabe,

De smeerlap. Mooi subtiel gedaan. Het is de woordkeus van een volwassen vrouw die terugkijkt en dat zit ook in het gedicht dat het verhaal opent, ondanks de tegenwoordige tijd, waardoor je er juist wel middenin zit. Filmisch. De Sint voor altijd besmet met de herinnering.

Bedankt voor je aardige reactie Kruidnagel. De woordkeus van een volwassen vrouw, dat klopt. Toch probeerde ik het kind er een beetje in te laten doorklinken. Misschien ben ik zo in een niemandsland beland. Ik heb intussen een aantal zinnen licht aangepast, om dat, wat ik kinderlijk vond, er terug uit te halen. Dat zou ik nog wel net iets meer willen doen nu. 

Het gedicht heb ik ook bijna helemaal herschreven.  Ik merk dat wat MCH in zijn bijdrage schrijft, klopt. Dat het misschien een soort instant poëzie was, wellicht nog steeds is, want ik voel dat ik er nog aan wil sleutelen en hier liggen al tig versies. Voor deze nacht gun ik me deze versie. Hopelijk kan ik mezelf morgen bedwingen. 

Ha Annabe,

mooie Sinterklaasscene heb je geschreven waarbij je wat betreft toon inderdaad in niemandsland zit. Aan de ene kant het kinderlijke en aan de andere kant volwassen woorden/zinnen als: 'gebiologeerd' en 'Haar ruggensteun verdwijnt snel door het gekrijs van de andere kinderen' En: 'Ik zie hoe er een blos op zijn wangen verschijnt.' Ik denk dat het sterker wordt als je het helemaal vanuit perspectief en in de stijl van het kind schrijft. Dan komt het bevriezen van het slachtoffer denk ik nog sterker over.

Bedankt voor je feedback Frank. Hm, tja, ik weet niet goed hoe ik dat dan moet doen. Denk eerlijk gezegd niet dat ik daarvoor onderlegd genoeg (misschien moet dat niet) of genoeg in het hoofd van een kind kan kruipen zonder te vervallen in korte zinnen met eenvoudige opbouw (=onderwerp+werkwoord+de rest). Dat helpt natuurlijk niet, denken dat het niet gaat lukken. Heb je daar misschien tips voor?

Edit: ik heb wat aangepast, maar of ik het nou beter vind?

Ik vind je veel te streng voor jezelf Annabe. De eerste versie vond ik al indrukwekkend. Nergens waande ik me in niemandsland, ik vond het goed zoals het was. Ik vind het lastig om iets te zeggen over de wijzigingen en of ik die een verbetering vind omdat ik 'gewend' was aan wat er stond. Wat ik wel weet is dat ik de voorkeur geef aan het eerdere gedicht. Tekstueel was er niets wat mij stoorde en het zag er heel mooi uit. Voor mij klopte het.

Het einde, vanaf waar je schrijft over de pop die ze eigenlijk wilde en dat ze daarna weer gaan spelen is trouwens mijn favoriete gedeelte. Gewoon echt heel goed gedaan.

Wat een kwalijke Sint. Goed neergezet.

Een paar kleine dingen die me opvielen: Sophie zit lang op schoot ... , dat 'lang' vind ik lastig. Ik zou kiezen voor 'al een hele poos' o.i.d. Dat geeft wat prijs van het ongeduld van de hoofdpersoon, waarvan ik denk dat deze snel een cadeautje wil.

Dat het fris in de zaal, zou ik weglaten. Juist door de suggesties verderop in het verhaal. Bovendien: als de hoofdpersoon dat kan denken, kan de lezer dat ook wel.

'Ze past niet bij ...' haalt me even uit het verhaal. Het slaat natuurlijk op de stem, maar heel even denk ik: 'Ze?' Volgens mij kan het verhaal ook zonder die zin.

De bijzin: '... alleen maar omdat ...' snap ik niet helemaal. Dat kan aan mij liggen. Als deze niet essentieel is, zou ik hem schrappen. 

Veel woorden voor kleine dingen, maar bovenal een geslaagd verhaal met een mooi passend slot. 

Hoi Annabe,

Onvoorstelbaar dat zoiets gebeurt. Over de grenzen van een kind heen gaan, een kind dat nog niet eens precies weet waar haar grenzen zitten. Een kind dat volwassenen vertrouwt.
Je hebt het heel mooi beschreven, ik maak me elke keer dat ik het lees weer kwaad. Vooral omdat Sinterklaas een leuk feest voor kinderen zou moeten zijn en geen trauma moet veroorzaken voor de rest van je leven.

Awel A, goed gedaan. 
 

gg

(ik kan me niet van de indruk ontdoen dar je er graag wat heftig vsn maakt…. Waarsch mijn beperktheid, maar als het echt is, dan moet het heftiger, en sls het niet echt is, dan laat je het gaan) for what its worth uiteraard

Bedankt voor het lezen allemaal en voor de reacties. Altijd spannend hoe iets landt en soms moeilijk in te schatten omdat je er nog te dicht op zit. 

@mespunt: Ik vind het lief dat je dat zegt. Ik heb het gevoel dat je nog net iets meer je ziel op tafel gooit, wanneer je een serieuze poging tot gedicht doet, dan met een ander soort tekst. Ik heb het vorig gedicht er opnieuw gezet, maar het klopt wat als commentaar op kruidnagels tekst kwam, dat het dan wel veel tekst wordt, als je eerdere versies laat staan. 

Dat stukje tekst van die pop, daar voelde ik zelf ook het best het kind. Grappig dat je dat dan ook zo voelt. Ik had het ook met het stukje waar Sofie altijd krijgt wat ze wil. Maar voor de rest voelde ik dat niet zo. 

@Maria: ja inderdaad, een kind weet niet wat er gebeurt op dat moment. Bedankt voor je reactie.

@Hadeke: Bedankt voor je waardevolle suggesties. Ik stel het echt heel erg op prijs. Ik weet alleen niet zo goed wat je bedoelt met 'veel woorden voor kleine dingen'

@Tony: Ik begrijp je opmerking niet zo goed, vrees ik, maar ik wil ze wel begrijpen. Bedoel je dat ik in zijn algemeenheid graag iets heftigs schrijf? Als dat zo is, is dat niet meteen een doel waar ik mij van bewust ben. Ik had mijn dochter beloofd dat ik een keer wat zou proberen te schrijven voor haar. Dat is deze keer duidelijk niet gelukt, hoewel de opdracht dat perfect toeliet.  

Bedoel je met echt of dit waargebeurd is? En vind je dan dat het heftiger beschreven moet worden? En als het niet echt is, dat ik er niet over moet schrijven? Ik weet niet of dit een antwoord is: niet dat ik echt een doel voor ogen had met dit stukje, maar ik denk dat misbruik niet altijd structureel en allesverwoestend is, dat het ook en vaak subtiel gebeurt. Het kind in dit verhaal zit in een omgeving die als veilig wordt ervaren en kan zelfs niet bedenken dat wat er gebeurt fout is, toch niet daar, met zoveel mensen eromheen. Ze kan het niet als iets ontzettend heftigs ervaren, omdat ze niet begrijpt wat er gebeurt. Het gebeurt gewoon en ze voelt wel dat ze er niet blij van wordt, maar misschien lijkt het voor haar veel op het gevoel van aan de grond genageld te zijn als een vreemd kind haar zou uitschelden in de speeltuin. Geen idee of dit een antwoord is op jouw opmerking. Dus als dat niet zo is, hierbij een uitnodiging tot verduidelijking.

Annabe, je tweede versie leest vlotter. Ik wens je niet toe dat het een vroegere persoonlijke ervaring was maar het katapulteert mij wel naar mijn kindertijd waar de dorpskapelaan en de broeders van liefde (what's in a name) maar al te graag jonge ventjes (van de meisjes weet ik het niet) op de schoot namen en hun handen niet konden thuishouden. (https://azertyfactor.be/tekst-lezen/de-moeder-en-…)

Met 'veel woorden voor kleine dingen' bedoel ik, dat veel aandacht aan de kleine opmerkingen die ik heb, besteed. Daardoor kan het lijken dat ik veel op/ aan te merken heb op je verhaal als geheel, maar dat is (dus) niet zo. 

Ik vond het ook geen niemandsland – gewoon een terugblik op de vroege jeugd, een herbeleving mét bewustzijn en vocabulaire. In versie 1 vind ik het openingsgedicht mooi rijmen met het slot, door die gevraagde pop die daar veel aandacht krijgt en een mooi symbool is voor de kindertijd. Dat wordt versterkt door de bewust ouderwetsige Sint-woorden, zoals 'gezwind' die voor kinderen denk ik een soort tovertaal zijn, of in elk geval achteraf.

Dag Gi, ja, die naam (broeders van liefde) krijgt zo wel een vreemde bijklank. Net als de 'kindervriend' die de Sint is in dit verhaal. Bedankt om je verhaal te delen. De rol van de/je moeder in je verhaal, maakt wat er dan gebeurt nog moeilijker te begrijpen als kind denk ik. 

@Hadeke, bedankt voor de opheldering. Ik dacht dat het om mijn vele woorden ging (terwijl ik me voor één keer makkelijk aan de limiet kon houden), maar het is veel logischer wat jij schrijft. 

@Kruidnagel, bedankt. Fijn hoe jij ernaar kijkt, mooi die tovertaal. Het is vast iets heel persoonlijk welke toon passend lijkt bij een verhaal. Maar leuk om te horen dat het voor jou en mespunt wel leek te kloppen die eerste versie. Het is een echte zoektocht, een reis vol 'eerstes' die ik met plezier beleef en waar ik veel leer dankzij jullie reacties en jullie teksten.