Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 377 Decembernacht

 

Hoe bitterkoud waren de nachten van weleer. Beneden doofde langzaam de gloed van de kolenkachel. Boven was je vergeten de rolluiken neer te laten. Op het slaapkamerraam stonden ijsbloemen. Ze fonkelden door de maan die door de bomen scheen.
Onder de warme flanellen lakens, draaide jouw broer zich om.
Zachtjes gleed jij uit bed. Geen tijd om pantoffels aan te trekken. Met blote voeten van de trap.
Geruisloos opende je de keukendeur. Flauw lichtschijnsel viel door het sleutelgat. In de woonkamer was er licht. Je hoorde geroezemoes. Je hart bonkte toen je door het gaatje keek.
Gedaanten verplaatsten zich. Dan was er een schim.
Plots zag je niets meer. Je rilde en snelde de trap op.
Dan kroop je met ijskoude voeten weer tegen jouw grote warme broer aan.
Hij snurkte, maar het kon je niet deren. Voldaan sliep je in. Je wist nu wel zeker dat de Sint was langsgekomen en je mooiste versje ooit zou lezen.
Tijden veranderen. Het versje van vandaag klinkt anders dan dat uit die vervlogen jaren:

 

Ik weet niet meer hoe ik hem noemen mag, lieve Sint,
dus noem ik hem gewoon jouw beste vrind.
Waar kan je nu nog van op aan?

Is hij een Spaanse Moor of een Marokkaan?
Tenslotte ben je een stokoude man,

die niet alleen de pakjes dragen kan.
Al zijn schouwen en haarden niet meer van deze tijd,
ik weet dat jij op een schimmel rijdt
en dat hij dan jouw staf moet dragen.

Daar hoor je Piet toch niet over klagen?
Neem hem alsjeblief mee, want zonder die gast
is er geen plezier, dat staat wel vast.

Hij danst en haalt de gekste toeren uit.
Wat moeten wij, zonder die guit?
Of hij nu bruin, wit, zwart, rood of geel is, ach,

wat maakt het uit, wat telt is zijn brede, gulle lach.
Die hoort, lieve Sint toch bij jouw feest?

Is het niet altijd zo geweest?


 

 

 

Lid sinds

2 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Gi, het versje uit vervlogen jaren ken ik niet. De moderne versie vind ik een mooi pleidooi voor het kinderfeest en zou de angel uit veel verhitte debatten kunnen halen.

GG

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Die discussie vind ik nu toch wel zó 2011 (ik heb het opgezocht). Het eerste gedeelte vind ik erg mooi, sfeervol. Er had nog een achtergrondmuziekje bij gekund, maar ik heb ervan genoten.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hey Gi,

Mooi staaltje sfeer van vroeger die naadloos past bij het feest van Sint en Piet. Lekker schmieren in de weemoed. En van daaruit mijmeren dat de Times they are a-changin' in heerlijke typische Sinterklaasrijmelarij. Het is trouwens niet altijd zo geweest, maar wel gezellig, die Piet. Nostalgie is een bastaard.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Taco: dank voor de reactie. Ik denk niet dat er ooit een kind is geweest dat een link heeft gelegd tussen het zwart zijn van Piet en het feit dat hij daarom een knecht was. Dat kwam pas toen ze oud genoeg waren en begrepen hadden dat de Sint en zijn heiligheid slechts 'schijn' waren. 
@Mespunt: heb je een idee voor het muziekje op de achtergrond? Verwijs je met 2011 naar het jaar dat de pietendiscussie opdook? 
@Kruidnagel: deze schmierende en mijmerende bastaard had weer een van zijn nostalgische aanvallen. Tks for the FB.

Lid sinds

2 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Gi, 

Mooi hoe je in het eerste deel de magie van de Sint beeldend tot leven wekt en hoe anders de toon van het tweede deel, je gedicht is. Fijn standpunt ook de tweede persoon. Die legt er een zacht warm deken over.

Tijden veranderen inderdaad en ook je eigen kijk verandert. Hier is de discussie nog niet van de baan. Genoeg Sintintredes met zwarte Pieten nog.  

Lid sinds

4 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Gi, romantisch herrineringsbegin, muzikaal eind. Mooi stuk. De boodschap? Voer voor jaren discussie. Niet omdat het moet maar omdat iedereen zijn plasje over het paaltje wil blijven doen? 

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Annabe: ik was al bang dat iemand zou opperen dat het in de eerste persoon beter zou klinken. Dank voor de reactie.
@MCH: Mespunt wil er achtergrondmuziek bij en jij hebt het over een muzikaal einde en over plassen over een paaltje (bedoel je die in NL afgedankte Amsterdammerkes die de Belgen nu overal in hun steden neerpoten?), waar Tony in zijn commentaar meteen heeft van geprofiteerd.
@Tony: zie hoger of water hoger (cfr. MCH).
 

Lid sinds

12 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Stagiair
  • Redacteur
  • Uitgever

Ha Gi,

interessante keuze voor het tweede persoon-perspectief. Werkt goed hier. Zoals Annabe zo mooi zegt: legt een zacht warm deken over het verhaal. Je hebt als lezer het gevoel dat het ook jouw herinnering is. Goed gedaan. Het tweede persoonperspectief wordt zelden toegepast en in alle schrijfboeken wordt ertegen gewaarschuwd, maar jij laat zien dat je dat best met een korreltje zout mag nemen. 

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank je Frank voor de feedback. Alle waarschuwingen ten spijt, werkt voor mij dit tweede persoon perspectief goed wanneer het verhaal zoals hier wordt verteld door de volwassen ik aan zijn jongere versie. Het kan als een warm dekentje aanvoelen maar soms is het een koude douche.

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Het eerste deel vind ik ijzersterk. Eigenlijk mag het voor mij eindigen bij: ... ooit zou lezen.

De 'je-vorm' werk mooi vervreemdend en daarom ook dichtbij. Alsof het de lezer zelf is die de hoofdpersoon wordt.

Het gedicht is een ontboezeming met een standpunt, dat mooi vormgegeven wordt, maar me eigenlijk te snel uit de sfeer van het eerste deel haalt. Voor de thema opdracht natuurlijk nodig, maar na deze week mag je van mij het gedicht schrappen. Maar daar denk jij wellicht zelf anders over. 😉

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Mespunt: heb je een idee voor het muziekje op de achtergrond? Verwijs je met 2011 naar het jaar dat de pietendiscussie opdook? 

Nee en ja (in die volgorde).

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hadeke, goed gezien, het gedicht is er puur bij verzonnen om aan de opdracht te voldoen.