Ferm Kruidnagel. Je zet serieus op het verkeerde been.

Alle pakjes waren meeverhuisd en hebben sindsdien in de berging gestaan. Misschien hoop ik dat hun papa ermee terugkomt, of hun moeder. De cadeaus voor Luc heb ik in de zomer uit troebele woede aan stukken gesmeten. Zo ruik ik hem nog iedere dag.

Deze zinnen begrijp ik niet zo goed, dus de pakjes zijn meeverhuisd naar de pleegouders (na het 'ongeluk' van Luc), noem je dan hun papa, of hun moeder de pleegouders? - en dat ruiken iedere dag, terwijl ze eigenlijk best blij is dat ie? En wie is De sint hier?

Het ligt aan mij, ik zal het later nog es lezen.

Neen, Tony, het ligt niet aan jou. Ik kan hier ook niets van bakken (laat staan speculoos).

Ik vond het ook een lastige en zelfs wat frustrerende puzzel, maar nu alle stukjes (denk ik) op hun plek gevallen zijn waardeer ik het wel. Als ik het goed begrijp was de ik-persoon een (vrij verse?) bonusmoeder, toen haar vriend en zijn ex-vrouw verongelukten. Alle cadeaus zijn nog van vorig jaar, inclusief het lekkere geurtje voor de gesneuvelde Luc, dat zelf ook sneuvelde op de vloer.

'Mama, waarom noemt hij papa Luk?' vraagt Friso. Voor het eerst kan ik niet meer ophouden met lachen. 

Dit kwartje viel ook niet gelijk, maar wie het laatst lacht ... Leuk verhaal, maar niet omdat het zo fijn las.

Edit: de wijzigingen maken het er voor mij niet (gelijk) beter op. Ik kom later nog eens terug. ;-D

Oh ik zie het zo: de vader van het gezin (dokter Luc) is vorig jaar overleden in een ongeval (mogelijk met de fiets op zijn hoofd gevallen, maar dat is pure speculatie, in elk geval door natte bladeren). De moeder is zichzelf hierdoor helemaal kwijt en de zorg voor haar kinderen wordt te veel, waardoor ze hulp krijgt van pleegouders om haar te ontlasten. De kinderen komen nu thuis van bij de pleegouders en mogen de pakjes van vorig jaar openmaken. 

De verhuis zie ik als iets dat voortkomt uit financiële consequenties van het overlijden van de vader.

Ik vind het een prachtig verhaal. Hopelijk stoort mijn interpretatie niet. Anders haal ik ze wel weer weg. Ik zie dat je wat gewijzigd hebt tov. je eerdere versie. Hopelijk krijg je zo meer volk mee. Mooi hoe lichte laatste woorden plots heel gewichtig voelen. 

Bedankt, MP, ik moet misschien nog wat vereenvoudiging toe gaan passen.

Ouch, 'helaas een onvoldoende, maar complimenten voor je inzet', waar heb ik dat eerder gehoord? Dankjewel, ik heb disproportioneel veel lol hierom. Na de interpretatie van Annabe begrijp je haast niet hoe het ooit anders opgevat kon worden.

Interessant dit verhaal en de reacties. Complimenten aan Annabe voor de verhelderende interpretatie. De verwarring voordat Annabe het uitlegde is leerzaam. Misschien geldt voor korte verhalen de 'Kruidnagel-weglaat test': als een verhaal ook kan werken zonder personage x of y, laat het dan weg. Zou dit verhaal bijvoorbeeld kunnen werken zonder de pleegouders? Zou het kunnen werken zonder verhuizing? Indien ja: schrappen. 

Kruidnagel, na deze laatste edit ben ik helemaal mee. Ergens ontbreekt nog een komma maar dat zijn peanuts of in dit geval pepernoten. Frank had gelijk, de pleegouders en de verhuizing zorgden enkel voor verwarring. Ik ga het nog eens lezen, want het is echt goed.

KG, hier zou ik na 'niet' nog een komma toevoegen: ...haar lichaam nog lang niet maar haar blik, haar pose.

Hallo Kruidnagel, had wat moeite met je eerste versie, en spijtig dat je een hele substituutfamile en verhuizing hebt moeten opofferen. Ik vind je verhaal zo wel een stuk directer, en daarmee mooier geworden. Heb nog wat moeite met het gedicht en de lach-episode, maar het ene verdriet is het andere niet.
Leerzaam was het ook. Ik kende "balconette" totnogtoe alleen als plantenbak die je aan het balcon hangt. Maar ja, wat je niet zoekt zul je niet vinden.
GG

Het zou erg leerzaam zijn, je edits te kunnen zien, voor mij leest het al een pak beter, zonder te willen aan je eerste mysterieuze versie afbreuk te doen. Vooral de verandering lijkt me zeer leerzaam. Diepe tekst, sowieso.

Een ons aller bekende collega zou hier opmerken dat je alle versies gewoon onder elkaar kan zetten, maar dan riskeer je dat er snel wordt afgehaakt wegens teveel voer in de trog.

Ik heb de eerdere versie niet gelezen. Deze versie was goed te ontrafelen en mooi be- en geschreven bovendien. Het heeft een mooie wat afstandelijke toon, waardoor het juist wel binnenkomt.

Knap dat je dat kon, afscheid nemen van de pleegouders en de verhuis. Ik denk dat ik het er zelf moeilijk mee zou hebben. Ze gaven voor mij wel extra diepte aan het verhaal. Wellicht te veel voor 400 woorden. Deze versie is wat lichter, daarom niet minder. Het gevoel is net iets anders. Maar mijn complimenten dat je er met de heggeschaar bent door durven gaan.