Schuifelende voeten door de gangen van de UGent. Studenten lopen er kriskras door elkaar, als schriftgeleerden ieder dwalend in het eigen hoofd. Hun monden bewegen haast geruisloos, dezelfde teksten opnieuw en opnieuw prevelend. Weifelend en hopend.
Voor Wout – wachtend voor de deur van lokaal 403 – is dat gevoel van hoop een verre wensdroom. Een sombere, drukkende angst heeft hem namelijk volledig in zijn greep. Zo dadelijk gaat hij nog braken, bedenkt hij. Een welgemikte, krachtige stroom recht over zijn cursus “Ethische en rechtsfilosofische stromingen”. Of over de sweater van Jana, de welgevormde brunette met een lach die net iets te veel tandvlees blootlegt. Oh help, ze kijkt hem recht aan. Ze weet het!
Met zijn rechterhand grabbelt hij nerveus in zijn broekzak, houvast zoekend bij het wonderflesje.

‘Wout, kerel, gaat het?’
Een onschuldige vraag, maar het effect was gelijkaardig als had Jana luidkeels “Betrapt, vuile junkie!” uitgeroepen voor de voltallige campus. Verschrikt en met het hoofd neerwaarts kiest hij voor de vlucht vooruit, gauw gauw het hoekje om en vervolgens de mannen-wc binnen. Zijn hand trilt als een espenblad wanneer hij het kleinood uit zijn zakken opdiept. De hartslag versnelt naar sprinttempo.
'Een halve dosis hiervan en je vliegt door elk examen, makker,' aldus de vreemde snuiter die hem het goedje had verpatst. 
Zou het?

*

Jana bladert nerveus door haar cursus. Is ze er klaar voor? Twijfel heerst. Plots geroezemoes vermengd met helle kreetjes doet haar verstoord opkijken. Het volk wijkt en daar verschijnt Wout terug – of wat voor Wout moet doorgaan. Met gestrekte armen fladdert hij naar haar toe. Zijn oogbollen lijken bij elke fladder net iets verder uit hun kassen te gaan puilen. Wanneer Wout voor haar staat, houdt hij halt en maakt een diepe buiging.
'Daedalus inviteert de ranke jonkvrouw op een proefvlucht.’ Hij reikt haar de hand en Jana aarzelt gedurende vijf tellen. Te lang blijkbaar want voor ze een antwoord kan verzinnen, hijst Wout zich via de chauffage op de vensterbank om vervolgens met een vlotte duikbeweging door een openstaand raam te verdwijnen.
Ze gilt.

*
Wout negeert het
Hij suist door de lucht, een gelukzalig gevoel overheerst.
Soepel duikt hij met wassen armen richting aarde. Nu giert hij het uit, van misselijkheid geen sprake meer. Weldra zal hij rakelings over de hoofden van verbaasde medestudenten scheren om vervolgens na een steile klim met gespreide vleugels het allerhoogste te bereiken:
oneindig licht.