Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#375 Stagiaire

Patrick klopt en loopt de kamer van de oude dame binnen. Mevrouw Davies ligt nog in bed. Hij gaat naast haar staan en strijkt over haar hand.
Good morning, Sunshine. Heeft u lekker geslapen, mrs. D.?’
Hij opent de gordijnen, mevrouw Davies geniet van het uitzicht op het glooiende landschap ten noorden van het Kanaal van Bristol. Sinds vorig jaar woont ze in Y Cyfnos, aan de rand van Llantwit Major.
‘Kijk het zonnetje eens schijnen, mrs. D. En dat in november!’
Hij helpt haar met wassen en het aantrekken van haar koningsblauwe jurk met oranje bloemen.
In de ontbijtzaal begeleidt hij haar naar de tafel bij het raam, bij de dames Cooper en Watson.
Patrick is aangenaam verrast als hij de tafelassistente ziet, die uitnodigend de stoel voor mevrouw Davies wegschuift. Een knappe verschijning met bruine ogen en rood haar. Ze heeft een jong gezicht met gelijkmatige trekken en kijkt zelfverzekerd de wereld in zonder het vleugje eigenwijsheid dat haar leeftijdgenootjes eigen is. Hij schat haar hooguit zeventien jaar. 
‘Goedemorgen, mevrouw Davies. Mijn naam is Lexy, ik ben deze week uw tafelassistente.’
Ze schuift de stoel aan. ‘Zit u lekker, mevrouw Davies?’
Patrick ziet hoe natuurlijk Lexy met de ouderen omgaat.
‘Dag Lexy, ik ben Patrick. Fijn dat je ons komt helpen. Zullen we na het ontbijt verder kennismaken? Ik moet nu terug naar de afdeling.’
Ze lacht naar hem. ‘Lijkt me prima, tot straks.’
Bij de deur van de ontbijtzaal draait Patrick zich om. Hun ogen ontmoeten elkaar, hij knipoogt en ziet Lexy blozen.

Catherine verstuurt het verslag naar de studiebegeleider en sluit haar laptop. Het afdelingshoofd is tevreden over de eerste week van de stagiaire. Ze legt makkelijk contact met de bewoners, is zorgzaam en leergierig.
Catherine had opgezien tegen een stagiaire van het prestigieuze Atlantic College, zeker gezien de toch al krappe bezetting. Dat ze met Lexy het zonnetje in huis haalde, had ze niet verwacht. Zelfs de knorrige meneer Owen had geen enkele keer gemopperd en ze hoorde Patrick vaak neuriën. Vanmiddag na de lunch zag ze hem en Lexy wandelen in de tuin. Het zou haar niets verbazen als die twee …
Glimlachend schudt ze die gedachte van zich af en pakt haar mantel.
Op weg naar de uitgang ziet Catherine Lexy en Patrick dicht tegenover elkaar staan in de koffiekamer, met getuite lippen.
Ze schrikt van de lichtflits en een harde plof. Catherine snelt naar binnen, waar Lexy de handen voor haar gezicht slaat. Tussen haar vingers door staren grote ogen naar de kikker voor haar op tafel.

 

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha ha, Ton, een mooi verhaal met een verrassend einde. Een doordenkertje. 
Met plezier gelezen.

Catherine verstuurt het verslag. enz ... ---> Door het gebruik van de vele namen in het verhaal, is het niet meteen duidelijk wie Catherine is. Misschien kun je haar alleen benoemen als directrice.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dankjewel, Gi.
Oude sprookjes zijn een voortdurende bron van inspiratie, ook voor het echte leven.
 

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dankjewel, Fief. Dit doordenkertje kostte me de nodige hoofdbrekens ...
Catherine voer ik in het tweede gedeelte op als afdelingshoofd, die de week afsluit met het opsturen van het stageverslag aan de stagebegeleider en daarna naar huis wil gaan. Als zij langs de koffiekamer loopt, doet zij een ontdekking.
 

Lid sinds

4 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Wat een geweldige vondst, Ton, en nog leuk geschreven ook! Eerst vroeg ik me af waarom het verhaal nou perse in Wales moest spelen, maar bij de naam Atlantic College ging me een lichtje op.

Lid sinds

2 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Ton, 

Ik denk dat ik niet genoeg op de hoogte ben van het reilen en zeilen van de Nederlandse koninklijke familie om het doordenkertje helemaal te vatten. (Was door commentaar van Aurora dat Google mij leerde dat prinses Alexia daar school loopt.) Maar dat geeft ook niet. Je verhaal is leuk genoeg zonder dat precies te weten.

Ik denk dat dit scenario net iets realistischer is dan het originele. Dat kikkers zich soms kunnen voordoen als een prins (of prinses).

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dankjewel, Aurora. De locatie koos ik inderdaad niet zonder reden ... Google maps is best handig, hielp mij op weg voor de omgeving. 

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dankjewel, Annabe. Mijn kennis van de royals is ook zeer beperkt. Net als bij jou was Google mijn vriend; ik vond er informatie die ik in dit verhaal kon verstoppen; zie https://www.ad.nl/show/prinses-alexia-gaat-in-wales-studeren~a7b4743f/?referrer=https%3A%2F%2Fwww.google.com%2F
De kleur van de jurk van mrs. Davies verzon ik erbij als extra hint. 

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Ton, bedankt voor je verhaal, en commentators voor hun toelichtingen. Ik heb blijkaar het bestaan van de familie van O-van A dusdanig verdrongen dat ik zelfs hun bestaan straal vergeten was, laat staan dat ik iets weet van het wel en wee van hun nakroost. Pas na lezing van reacties viel het kwartje, en het ligt nog vrolijk na te rollen. Ik snap nu waar de term "kikkerland" vandaan komt.
GG

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Ja, goed verhaal. Vooral die uitsmijter op het eind. Ik moest er wel even inkomen, maar langzaam begonnen kwartjes te vallen en dat maakte het nog leuker.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Bobcom, dankjewel. Ik moet bekennen dat mijn kennis van de royals zelfs niet eens gemiddeld is, maar soms blijft er op onverklaarbare wijze iets hangen van hetgeen de media over ons uitstorten en komt dat van pas bij het schrijven.  

Lid sinds

2 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wat een doordenkertje is dit! Ik had in eerste instantie de link tussen het koningshuis en jouw verhaal helemaal niet gelegd - ik ben ook niet bepaald thuis in die wereld - en daarom vond ik het einde een beetje uit de lucht komen vallen. Maar na het lezen van alle reacties en het opnieuw lezen van je verhaal vind ik dat je hier een hele originele wending aan hebt gegeven. Je schrijft heel prettig en beeldend, ik zat vanaf het begin in je verhaal. Daarom voelde het einde voor mij in eerste instantie wat abrupt toen ik de link nog niet kon leggen. 

Wat wellicht zou kunnen helpen om die link nóg iets duidelijker te maken dan je nu hebt gedaan is om Lexy zelf in een kikker te laten veranderen aan het einde als hint naar haar koninklijke afkomst en als knipoog naar het oorspronkelijke verhaal, waarin het natuurlijk altijd de mannelijke hoofdpersoon is die kikkervorm aanneemt. Maar wellicht was het juist jouw intentie om het einde een nog onverwachtere wending te geven. 

Goed gedaan!

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Rachel, hartelijk dank voor je reactie, wat fijn dat je mijn schrijfstijl waardeert. Wat de transformatie naar de kikker betreft: ik speelde met het gegeven van de verandering in de kikker en koos er bewust voor om dit niet de prinses te laten overkomen.