Lid sinds

2 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#373 -Een ijzige gil

 

Het is zes uur en gerammel aan het hek haalt me uit mijn slaap. Ik open mijn ogen en zie dat de zon al onder is. Moeizaam beweeg ik omhoog en kijk met holle ogen wie me gestoord heeft.
Voor het grote, gietijzeren hek staat een man met een zwarte cape om zijn schouders.
Opnieuw rammelt hij aan het hek. Harder nu.
Het geluid dringt diep door in mijn gehoorgangen. Ik leg mijn kootjes over mijn oren. Als ik wil schreeuwen om mij met rust te laten, valt mijn ondergebit op de grond. Snel raap ik het op.
‘Skelet, doe open. Ik kom je nieuwe gasten brengen vannacht.’ Een lach klinkt.
In het licht van de lantaarn herken ik hem van jaren geleden.
‘Ik heb je jaren niet gezien. Wat doe je hier?’
‘Het is weer zover.’
‘Nee, hè,’ zucht ik.

Vrolijke kinderstemmen dringen over de muur de begraafplaats binnen.
‘Doe open,’ zegt de man.
‘Ik kan niet meer.’
‘Ach kom op. Het hoort erbij vandaag.’
‘Niet voor mij.’
Als zijn hand weer naar het hek gaat, zet ik mijn stramme botten in beweging. In het licht van de lantaarn bij het hek kan ik de man wat beter zien. De straaltjes bloed bij zijn mondhoeken vallen op. Net als zijn bloeddorstige ogen.
Ik deins achteruit.
‘Doe open.’
Met een klik open ik het hek. De scharnieren piepen als hij het hek openduwt. Snel schiet hij naar binnen en blijft bij de muur staan.
De kinderen zijn niet ver meer. Mijn hart schreeuwt.
De man maakt zich klaar om te springen.

Een ijzige gil snijdt door de lucht. De stemmen van de kinderen verstommen. De man draait zich om en kijkt kwaad in mijn richting. Ik haal mijn schouders op.
‘Wauw,’ klinkt het vanaf de stoep.
‘Gaaf.’
Een klein meisje huilt.
‘Kon je niet stil zijn,’ roept de man. ‘Nu heb je alles verpest.’
‘Het zijn kinderen. Die zijn hier nog niet welkom.’
‘Ik wilde ze alleen laten schrikken. Verder niks.’
‘Waarom?’ vraag ik aan de man.
‘Het is Halloween vandaag.’
‘Halloween?’
‘Trick or Treat?’ probeert de man.
Ik haal mijn schouders op.
‘Waar was je al die tijd?’
Ik wijs naar mijn graf.
‘Grapje zeker. Jij bent echt goed. Kom, laten we een Duvel drinken.’
De man haalt zijn tanden uit zijn mond en gooit zijn cape af.
Ik kijk hem met grote ogen aan.

 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ilse, pas na een tweede lezing werd mij duidelijk wie wie is in dit stukje. Spannende opbouw en dat biertje op het einde zal wel een 'Duvel' geweest zijn, zeker?
Na te kijken zinnen: ... mijn ondergebit op de grond. Snel raap ik hem ---> het op
... naar binnen en blijft bij de muur ...

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Ilse Bee. Je schrijft ik diens achterover. Verder gaat het verhaal een beetje aan me voorbij. Hij kent hem. Wie is hem? En dan later blijkt het skelet hem niet te kennen? Ik denk dat je iets moois heb bedacht maar de uitwerking kan wat mij betreft duidelijker.

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Ilse

Je verhaal is na tweede lezing duidelijk, voor een aantal lezers hier, en dat kan je vermijden met een wat andere intro. Ik vind het idee zelf goed verzonnen, en vind het in feite ook meer dan lekker lezen, maar dus pas na herhaling. 

Je spreekt over ik 'diens terug' ik denk dat dat 'ik deins' moet zijn.

Johanna

 

   

Lid sinds

2 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Ilse, 

Ik vind het heel leuk geschreven en ik ben benieuwd naar wat eraan vooraf gaat en wat er nog volgt. Wat is het verhaal van het ietwat levensmoe skelet?

Wat ik nog een beetje moeilijk vind is, wat skelet wel en niet weet. Dit stukje impliceert dat hij weet wat er gebeurt: 'Het is weer zover.' 'Nee, hè.'  Op het einde blijkt echter dat hij Halloween niet kent. 

Maar ik vind het (of de) opzet van je tekst heel leuk!

Lid sinds

2 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Carneli, John en Annebe dank je wel voor jullie reacties.

Het skelet kent Dracula als personage van eeuwen geleden. Hij is niet bekend met Halloween wat een nieuw verschijnsel is en dus ook niet als mensen als dracula verkleed gaan. Ik begrijp dat ik dat voor jullie te ingewikkeld op papier heb gezet.

Lid sinds

2 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Johanna, dank je wel voor je reactie. Ik begrijp inderdaad dat ik het verhaal anders en misschien wel explicieter had moeten beginnen. Voor nu laat ik het zo.