Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#371 Ik hou je in de gaten

 

Dertien dagen, veertien uur en negenentwintig minuten geleden stuurde je me het appje. Een kort zakelijk appje was voor jouw voldoende om het contract te verbreken. Het contract waarvoor een opzegtermijn van minstens twee maanden geldt en dan ook alleen met een zeer dringende reden, dacht jij met een simpele 'het werkt niet meer' te kunnen ontbinden. Je gaf me geen andere keuze dan te doen wat ik deed. 

Sindsdien heb ik je lachend gespot in de sportschool, aan het terrasje waar je altijd zit en in de collegebanken. Je zuigt de lesstof op, alsof er geen reden is om aan iets anders te denken. Geen afleidende gedachtes over hoe we het al die jaren hebben gehad. Geen schuldgevoelens over het verbreken van het onbreekbare contract. Je bent zelfs als compleet onverschillige nog steeds aantrekkelijk, weet je dat? 
 
Je Samsung maakt nog steeds het geluidje dat het altijd maakt als mijn nummer op jouw display verschijnt. Ons geluidje heb je nog niet uitgeschakeld. Je lijkt zelfs even te twijfelen om op te nemen. Wil je toch even mijn stem horen? Even een klein momentje terugdwalen in hoe het ooit geweest is? Ik weet het niet, want je drukt weg en vervolgt je gesprek met de zoveelste vriendin die ik niet mocht ontmoeten. 
 
Als je terugfietst hoor je het geluidje weer. Misschien vat je het op als een waarschuwingstoon, want je versnelt, zonder achterom te kijken. Achterom kijken is je stijl niet, nooit geweest. Als ik zo meteen naast je ga rijden, zul je waarschijnlijk kijken alsof er een spook naast je fietst. Je rijd door rood, en ik volg je met een zijdelings naderende auto die hard voor me op de rem moet staan. Je realiseert je waarschijnlijk nog niet dat ik slechts iets kom lijmen wat nooit gebroken had mogen worden. Je nadert een zebrapad met een overstekende moeder en peuter. Je tekent je lot door te remmen. Nog even en het wordt weer net zoals het vroeger was.

 

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Het lied is me een raadsel en daar ben ik wel blij mee, want daardoor staat dit verhaal op zich. Een mooi melancholisch verhaal. Dat spreekt me wel aan.

Twee verschrijvinkjes: 'was voor jou voldoende' i.p.v. 'jouw'; 'je rijdt door rood',  dt dingetje 

Lid sinds

3 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Het lied is voor mij ook een vraagteken. Sinead O'Conner flitste door mijn hoofd omwille van de tijdsaanduiding in je eerste alinea. Maar ik weet het dus niet.
Met gevoel geschreven, al leest het soms wat als een vertaling (is het dat?).

Minizeur over de eerste regel: negenentwintig

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Virtuoso, interessant verhaal! Er staan hier en daar nog wat spelfoutjes (jou*, dringende*). Verder heb ik een beetje het gevoel dat je wel het lied moet kennen om het verhaal te snappen. Ik heb namelijk nog niet helemaal door wie de verteller is, wat voor relatie ze precies hadden en wat het contract inhield...

Graag gelezen!

Lid sinds

2 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Of dit ooit een ideale schoonzoon of -dochter was weet ik niet, maar het klinkt in elk geval niet als de ideale ex. De dreigende ondertoon maakt het interessant om te lezen. Ik ben benieuwd naar het lied, en naar hoe het afloopt natuurlijk.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank voor alle feedback. Heb er nog wat taalfoutjes uit gehaald en het lied toch maar even in de titel verwerkt. Sinead O connor is het trouwens niet, eerste zin is daar wel een beetje op geinspireerd inderdaad. Thema is ook wel vergelijkbaar, alleen is de strekking van dit lied net iets anders.

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Virtuoso. Wat een mooie weeklacht. Weemoed, boosheid en onmacht om de liefde die niet mocht zijn. Wie kent het niet? Ik weet niet wat je hebt veranderd. In elk geval zie ik niets wat me stoort. Ik zou alleen de laatste zin strakker maken: "Nog even en het was weer net zoals vroeger" = heel klein detail. Mooi!