Hoi Taco, deze komt binnen. Met een brok in mijn keel gelezen. Prachtige muziek gekozen.

Het zou naar mijn idee nog sterker overkomen als je het in de t.t. zet. In de v.t. leest het als een herinnering en vanuit het ik-perspectief kan dat in dit geval niet

de morfine deed al weken niks meer voor me. --> deze uitleg hoeft er niet achter. 

We luisterde --> luisterden

Naar mijn idee een stuk beter. Top!

Klein zeurtje nog in de laatste zin. Druk moet drukt zijn.

Ha Taco, heel sterk stuk! Zeker voor iemand die zegt nog niet lang te schrijven. Ik heb het origineel niet gelezen, maar ik denk dat de suggestie van Fief een goede was. Het zou immers raar zijn om in de v.t. te schrijven vanuit een perspectief dat al overleden is; hoe kan hij immers nog vertellen als hij er zelf niet meer is?

Graag gelezen!

De eerste keer dacht ik dat het aan mijn ochtendhumeur lag, maar dit verhaal irriteert mij eerlijk gezegd een beetje en ik weet niet precies waardoor dat komt. Ik word wat kriebelig van de 'liefjes' en de 'holletjes', maar ik weet niet of dat aan die woorden te wijten is, of dat het komt doordat ik sowieso niet graag met de dood en mijn eigen sterfelijkheid word geconfronteerd. Het is denk ik een kwestie van smaak, maar deze tekst is voor mij op dit moment net iets te veel 'in your face'. Je zou dat echter net zo gemakkelijk kunnen omkeren en zeggen dat je beschrijving dus eigenlijk heel raak is. Het maakt wel iets los.

Wat hoor ik de muziek en de stem van Roger Waters! Ik wil ze ook meer dagen geven. Taco, deze komt binnen. Ik vind het goed.