Lid sinds
2 jaar 6 maandenRol
- Gewone gebruiker
Opdracht # 370 – verzonnen woorden - titel: Knospern
Knospern
"Beste mensen, Ik leg het jullie piekfijn uit. Dit is belangrijk. Zowel voor jou persoonlijk, als voor diegenen die jij wilt inspireren."
Bram loopt met soepele tred in de lichte ruime zaal. Woorden bekrachtigt hij met gezichtsuitdrukkingen en lichaamshouding, zijn armen en handen beelden uit wat hij uitlegt.
Alle ogen zijn op hem gericht, iedereen is alert. Wat gaat er nu weer gebeuren? Wat gaat hij uitleggen, waar gaat dit naar toe?
De deelnemers zitten in een ovale cirkel, met gepaste ruimte tussen de stoelen. In het midden van de zaal staat een boeket met bloemen, allerlei soorten, vormen en kleuren. Bram loopt hier omheen en kijkt rond met glinsterende ogen.
"Zodadelijk is het woord knospern voor jullie een begrip. Je zult dan weten of je zelf al knospert of hoe dicht je bij knospern bent. Je zult dit herkennen voor jezelf én anderen."
Terwijl hij zich wendt naar Theo bootst hij met zijn armen een fontein na: "Je zegt dan dingen als: 'Nou, die Theo. Die is nu toch volop aan het knospern.'"
Een aantal deelnemers lachen begrijpend en anderen kijken peinzend. Ze zijn alert want elk moment kan hij ook hen aanspreken.
Bram draait zich plotseling om naar Judith. Hij rolt zijn lichaam, handen en armen ineen, als een bol. Zijn postuur straalt ingehouden kracht uit. Hij wijst naar een dikke knop van een, nog niet uitgekomen, pioenroos. Hij lacht met wijd opengesperde ogen:
"Het zal niet lang meer duren voordat Judith gaat knospern. Zien jullie deze volle knop die op het punt staat tot bloei te komen? Dit is toch een wonder? Judith, dit is de fase waar jij nu bent. Klopt dat?”
Judith knikt gretig!
“Neem mij nu. Ik wil een boek schrijven, ik wil daarover leren. Ik sta aan het prille begin van knospern in schrijverschap.
Het idee voor een boek en de beginnerscursus schrijven zijn de zaadjes die ik geplant heb. De weg naar het knospern is als de stengel van een plant op weg naar de knop waaruit haar eerste blad, bloem of vrucht zal voortkomen.
Mijn enthousiasme, opwinding en plezier zijn als het water, zon en vruchtbare aarde op weg naar het ultieme moment van knospern; het tot bloei komen, iets dat geboren wil worden.
Zoals deze pioenroos!"
Voorzichtig pakt hij de bloem.
"Het ultieme moment van knospern is de uitbarsting, het loslaten van opwinding, het openen, het laten zien, het naar buiten treden.
Daarna volgt het tot wasdom komen. Als een zonnebloem in volle bloei met de wind meedeinen, zich lavend aan het zonlicht. Naar een fase van zijn. In volle glorie zijn. Schrijver zijn."
Bram kijkt de kring rond:
"En?
Is het nu duidelijk?
Waar knosper jij naar toe?
In welke fase ben je? ”
Hoi Renè, de OOsterburen…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Hoi Renè, de Oosterburen waren je voor. Over je werkwoord is zelfs al een proefschrift verschenen.
Bron: Kim Vermeersch, "Die desubstantivischen ‚ornativen‘ Verben im Deutschen und Spanischen: Ein Kapitel aus der kontrastiv betrachteten Wortbildung", Masterproef, Gent, 2011-2012, p.36
Een beetje goeroe haalt overal wel een cursusje uit;-)
Bob: goddelijke commentaar…
Lid sinds
7 jaar 6 maandenRol
Bob: goddelijke commentaar. René moet bij volgende opdracht eerst zijn huiswerk maken.
Hallo René, mooi beschreven…
Lid sinds
6 jaar 4 maandenRol
Hallo René, mooi beschreven hoe de coach dat knospern overbrengt. Ik lees in je profiel dat jij zelf Bram had kunnen zijn. Het schrijven gaat je zo te lezen goed af. Welkom, voor zover ik dat als mede forumlid kan zeggen.
Ik begrijp uit bovenstaande commentaren dat het woord knospern al bestaat. Daar wordt je dan wel meteen behoorlijk op afgestraft. Een beetje eelt op je ziel is hier af en toe wel nodig. Ik kijk in elk geval uit naar je volgende verhaal.
Het hoge Tsjakka-gehalte van…
Lid sinds
2 jaar 6 maandenRol
Het hoge Tsjakka-gehalte van deze tekst geeft me kriebels op de verkeerde plekken. Gezien de weerstand die het bij me oproept heb je het dus eigenlijk heel effectief beschreven. Ik vertrouw op je levenservaring om dat als een compliment te kunnen opvatten. Ook ik ben benieuwd naar je volgende verhaal.
Ik zie het wel voor me. Het…
Lid sinds
11 jaar 6 maandenRol
Ik zie het wel voor me.
Het kan naar mijn gevoel nog iets scherper. Wat mij betreft mag je wat minder het woord knospern herhalen, want juist door die nadrukkelijke herhaling haal je de kracht van het woord wat onderuit. Ook -maar ook dat is persoonlijk- leg je veel uit, ik krijg weinig ruimte om mijn eigen fantasie te gebruiken en haak dan wat af.
Je schrijfstijl spreekt me daarentegen wel aan, dus beetje schaven, beetje schrappen en je hebt van een aardig verhaal zomaar een goed verhaal. Ik kijk uit naar een volgend verhaal.
Hoi René, Of het woord…
Lid sinds
2 jaar 6 maandenRol
Hoi René,
Of het woord knospern nu al bestaat of niet, je hebt het in elk geval mooi gebruikt in je tekst. Ik vind ook dat je een fijne schrijfstijl hebt!
Wel zou je af en toe wat tekst weg kunnen laten. Zo heb je in deze zin:
met de woorden ‘alle ogen zijn op hem gericht’ eigenlijk al genoeg gezegd.
Op andere momenten mis ik juist wat specifieke details. Hóe bekrachtigt hij precies zijn woorden met zijn lichaamshouding, bijvoorbeeld?
En je bouwt je verhaal mooi op, maar op het einde mis ik een beetje de ‘uitsmijter’ (of: uitbarsting…). Misschien kun je daar in een nieuwe versie nog eens naar kijken.
Ben benieuwd naar meer!
Groetjes,
Marieke