Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#370 Pompiedompellopen

Rustig joggend begin ik aan mijn tweewekelijkse rondje door de polder. Het is nog vroeg en voor het eerst merk ik dat er een beetje kilte in de lucht zit. Het is niet per se koud, maar mijn adem is wel zichtbaar in witte wolkjes. Er ligt een zweem van mist over de weilanden. En ik ruik het als ik langs het eikenbosje achter het viaduct loop. Herfst. 

De eikels die onder mijn zolen knappen, lagen er al begin september. Maar die rijke geur van verrotting is nieuw. Ik zuig hem diep naar binnen. Het is lastig om me in te houden en niet meteen volle bak te gaan, maar ik weet dat ik dat na vijf kilometer zou bezuren en dan wordt het de laatste kilometers zwoegen. Rustig beginnen is de sleutel voor plezierig hardlopen. Temporiseren. Pompiedompellopen noem ik het als ik het uit moet leggen. Het is een soort onomatopee. Het klinkt naar wat het is: Langzaam hardlopen, op snelwandeltempo, of liefst nog iets langzamer. In door je neus, vasthouden, vasthouden, uit door je mond.

Bij de molen ligt het water vol Canadese ganzen. Ertussen roeren een paar lepelaars met hun snavels ritmisch heen en weer door het water. Het is een pastoraal plaatje. Ik pompiedompelloop hier door de pastorale polder schiet het door me heen. Lekker sentimentalistisch en door de alliteratie klinkt het heerlijk en ik herhaal het als een soort mantra terwijl mijn looptempo zich er als vanzelf op aanpast. 

Voor me hangt een torenvalk stil te bidden in de lucht. Ietsje verderop nog één. Ik zie ze steeds vaker hier. Het gaat goed met ze. Buizerds vlogen hier in de zomer ook. Een enkele Duitse reiger achter het riet. Ik snap niet dat sommigen de polder maar saai vinden. Er is zoveel te zien. 

Ik heb nog geen ander mens gezien vandaag, realiseer ik me. Ik loop altijd op zondagochtend dus het is meestal wel rustig, maar helemaal niemand; dat is uniek. Vaak luister ik naar Vroege Vogels tijdens het rennen. Een paar weken terug hadden ze een reportage over O.C. Hooymeijer en zijn kijkhut voor niet-bestaande vogels van de Rottige Meenthe. Een kijkhut met verrekijkers die je niet scherp kunt stellen om zeldzaamheden als de visgluiper en de zeegier te bekijken. Ik moet nog lachen als ik eraan terugdenk. De pastorale polderkip (Anas Stabulam). 

Ik loop alweer te hard, merk ik. In door je neus, vasthouden, vasthouden, uit door je mond. Pompiedompellopen door de pastorale polder. Hé, een tureluur. Nee, toch een grutto. 

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ja Tilma, echt een mooi verhaal. Heb je die visgluiper gejat van het grappige filmpje dat Tony bij zijn reactie heeft gezet? 

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik kom uit de polder en ben daar ook graag vroeg. Je beschrijft de sfeer geweldig. Ik vind het mooi zoals je woorden precies zoveel weet aan te passen dat het nog steeds normale woorden lijken. Over 'sentimatilistisch' heb ik gewoon overheen gelezen, het is dat Tony het had gespot.

Complimenten!

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Misschien niet voor O.C. zelf nee, TonyCoppo, maar dat is dan ook een doorgewinterde nietbestaande-vogelspotter. Heerlijk materiaal. Dank voor je fijne reactie.

@Carneli, dank. Verhaal is een groot woord. Gejat? Zeker niet. Je ziet mij keurig aan bronvermelding doen.

tacotijsme, ik zal het niet tegen je gebuiken, polderboy. Dank voor je vriendelijke reactie. Ik heb geen 'sentimatilistisch' gebruikt overigens, maar ik zie nu in dat dat een verwijtbare tekortkoming is. Daar lagen mogelijkheden die ik verzuimd heb te grijpen.

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Tilma. Heerlijk zoals je het niet-(maar inmiddels wel)bestaande pompiedompellopen combineert met een puur zintuiglijke beleving van datzelfde lopen. Met als toefje slagroom op de taart de verwijzing van een welbestaand project rond niet-(maar inmiddels dus al wel)bestaande vogels. Alleen oppassen dat je al pompiedompellopend door de polder niet terechtkomt in het drijfzand van de bralpoelen, waar landbouwers ooit hun kuilgras in bewaarden. 

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Lekker renrondje, mijl of vijf en dat om de week. Zie je al dat leven onder het hardlopen, met oortjes in? Ik zit dan echt in mijn lijf, mijn schouders, mijn adem, de weg, de cadans, het landen, de tijd, muziek – de polder is vooral lekker lopen zonder stoplichten. Misschien doet het rustige joggen dat, dat zo licht trainen toestaat voor zo'n afstand, dat je zoveel ziet. Maar goed, ik loop nooit vroeg.

Sfeervol schetsje van dit tussenseizoen en het ademen, amusante mijmering erin, inderdaad lochte pointe maar het ging tenslotte om het fantasiewoord. De slotalinea lijkt me lang.

Zoals werkelijk altijd graag gelezen, plattelandschroniqueur.

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooie beschrijvingen. Na een paar dagen valt me pas op hoe verwant pompiedompel met dompelpomp(ie) is, maar dat is vast toeval. 

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Dit rondje komt me bekend voor. Volgens mij heb je ons al eerder meegenomen op pad. Het is in ieder geval nog even mooi en de herfst spat van het papier. Alleen gaat in mijn verbeelding pompiedompellopen nog langzamer dan kuieren. Het heeft echter wel een beter ritme.

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Jazeker, kruidnagel. Ik ben bijzonder opmerkzaam. Plus, ik hou niet van hardlopen,  dus ik zoek graag afleiding. En ik hou van de buitenwereld. De binnenwereld is vaak te duister.

Annabe, volstrekt toeval.

Chantal, ook opmerkzaam. Jaren geleden schreef ik over dit hardlooprondje en O.C. Hooymeijer op het autobio-forum dat je toen nog had. Ik dacht niet dat buiten Peter en mij iemand het bezocht. Natuurlijk was jij daar. Pompiedompellopen voelt ook trager dan kuieren overigens. You are not wrong.

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Mooi de sfeer geschetst en gepakt. Ook mooi hoe je mij als lezer als het ware ook doet vergeten het tempo rustig aan te houden.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als dat pompiedompellopen inderdaad nog langzamer is dan kuieren, wil ik ook wel eens naar de polders afdalen, maar ik weet niet of ik eerst over de dijk geraak. Mooie beschrijving, je wil er zo naartoe.

Lid sinds

2 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

In eerste instantie vond ik er eerlijk gezegd weinig aan, maar het is me nu duidelijk dat ik wat meer moest pompiedompellezen om de sfeer goed tot me te laten doordringen. Het eerste gedeelte bevalt me het best. Daarna mis ik wat richting, maar dat past op zich juist wel weer heel goed bij de manier van lopen. De afronding vind ik ook sterk.

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Fief, kan kloppen. Ik was er net nog.

Hadeke, dank voor je aardige reactie. Al denk ik dat juist dat misschien nog beter kan.

Gi, de polder is voor iedereen. Niet te missen. We helpen je die dijk wel op. En anders pakken we een keer de boot. Beter nog.

mespunt, het ontbreekt aan plot. Dat is voor sommige lezers een enorme afknapper. Alle begrip voor. Supertof dat je het een tweede lezing hebt gegeven. Dat is het grootste compliment en wordt als zodanig gewaardeerd.

Lid sinds

3 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Geen gepolder nodig om tot de conclusie te komen dat het hier een prachtige uitvoering van de opdracht betreft.

Ik kon de herfst proeven. Dat stukje over de kijkhut voor niet-bestaande vogels laat je mooi aansluiten bij de rest van de tekst. Voor mij passen alle stukjes mooi in elkaar.
Enfin, om maar te zeggen dat ik het dus met plezier gelezen heb.

 

Lid sinds

2 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Tilma,

Wat een mooie zintuiglijke tekst, waarin het pompiedompellopen zowel terugkomt in de inhoud als in de stijl van je verhaal. Het pompiedompellezen beviel me wel :)

Knap hoe je een hele wereld wakker weet te maken met je woorden. En leuk hoe je het stuk van de kijkhut erin hebt verwerkt. In het tweede deel gaat het me af en toe nét iets te langzaam, alsof de woorden bijna stilstaan.

Een zin als deze zou je bijv. een beetje kunnen inkorten:

Ik heb nog geen ander mens gezien vandaag, realiseer ik me. Ik loop altijd op zondagochtend dus het is meestal wel rustig, maar helemaal niemand; dat is uniek.

Maar dat is een kwestie van smaak natuurlijk. Mooi gedaan!

Groetjes,
Marieke

Lid sinds

2 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Een afknapper zou ik het niet noemen Tilma. Volgens mij zijn het vaak juist de dingen die je niet onmiddellijk op waarde weet te schatten die op termijn het meeste plezier geven.