Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#369 Please ...

29 September 2021 - 11:42

‘Cabin crew, take your seats!’
De stem van de captain snijdt door de cabine. Ik check snel de laatste stoelriemen en plof neer op de crewseat bij deur 25. Wat een vlucht. Ik ruik mijn eigen zweet. Lagos is altijd hectisch, maar vandaag zat echt alles tegen. Eerst drie kwartier vertraging omdat de airco het niet deed, daarna twee ovens stuk en in mijn werkgebied liet het videosysteem het afweten. Ik duw mijn knieën tegen elkaar en kijk door het ovale raampje naar buiten om de blikken van de drie Nigerianen die tegenover me zitten en de hele reis niet een keer ‘please’ hebben gezegd te ontwijken.

Buiten de terminal worden we verwelkomd door hectisch getoeter, terwijl de warme, drukkende Afrikaanse nacht me laat voelen hoe moe ik ben.
Ik zeul mijn trektrolley en koffer tussen de auto’s en uitlaatgassen door naar het busje dat ons naar het hotel zal brengen.
Opeens word ik omringd door kinderen met snotneuzen, smekende blikken en uitgestrekte armen. Blij dat ik hierop heb gerekend, trek ik de grote plastic zak met afgedankte kleren van mijn zoon uit mijn koffer. Het is mijn bedoeling de T-shirts en broeken zo eerlijk mogelijk te verdelen, maar dat hoeft niet meer. De plastic zak ligt opengescheurd op straat en de kinderen rennen op versleten slippertjes achter elkaar aan om een deel van de buit op te eisen. Ontdaan stap ik het busje in. Een koele hand op mijn arm zorgt ervoor dat ik me omdraai. Op de nauwelijks geasfalteerde weg staat een jongen van ongeveer zeven jaar. In de gitzwarte ogen die zich in de mijne boren ontwaar ik boosheid en trots.
‘Can I have a pen, please?’
‘I have no pen,’ zeg ik snibbig en loop verder de bus in.

 

Lid sinds

13 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Stagiair
  • Redacteur
  • Uitgever
29 September 2021 - 13:24

Ha carneli, leuk ZKV vanuit het perspectief van een steward/stewardess. Je schrijft 'werkgebied'. Zo overtuig je de lezer. Ook het bedelen om pennen is een 'slice of life' in Nigeria. Leuk. Ik aarzelde even over 'onverbloemd in de mijne boren'. Eerst leek het me wat te bloemrijk, maar in het geheel van een sober verteld verhaal kan het eigenlijk best. 

Lid sinds

5 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 September 2021 - 13:40

Hoi Carneli, leuk verhaal, mooi beschreven.

klein zeurtje: is trektrolley niet dubbelop? Het is volgens mij gewoon een trolley. 

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
29 September 2021 - 14:44

Dank je, Frank.

@Taco: Wat tof dat je de sfeer herkent :D. Ik had de vele indringende luchtjes nog uitgebreider kunnen beschrijven, maar met 300 woorden en de foto ging dat niet. Als jij daar hebt gewoond heb jij vast ook veel verhalen!

@ Fief. In vliegjargon heet het een trektrolley. 

Gi

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 September 2021 - 15:54

Taco, als je op het profiel van Carneli gaat (gewoon op haar naam klikken) dan kan je haar een persoonlijke boodschap sturen via de tab: 'contact'.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 September 2021 - 17:36

Ik voel mee met de jongen. Maar ik voel ook een soort tristesse dat de stewardess zich genoodzaakt voelt om zich af te sluiten voor zijn vraag, hoewel dat primair niet in haar aard ligt. Maar het is gewoon te veel. 

Het is een bedenking die ik mij bij het zien van die foto ook heb gemaakt, hoe we boos kunnen zijn om mensen die zich voor ons afsluiten, maar hoe we dat zelf ook doen. Zelfs als we dat eigenlijk niet willen. 

Het einde komt bij mij dus wel binnen. Mooi gedaan.

Lid sinds

5 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 September 2021 - 19:38

In vliegjargon heet het een trektrolley, omdat het anders is dan de (duw) trolleys aan boord. 

Dat begrijp ik, maar als je alleen trolley schrijft snap ik als lezer wel dat je een rolkoffer bedoelt. En de trektrolley die jij bedoelt, kun je ook duwen. Als ik google op trektrolley krijg ik afbeeldingen van steekwagentjes en die bedoel je ook niet. Maar misschien is dit muggenziften. 

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
1 oktober 2021 - 9:50

Hallo Tudor, 'gegeerd' … wat een mooi woord. Kende ik niet. Ja, in de tijd dat ik daar kwam zeker. Wat ze ermee deden weet ik niet. Ik nam ook wel eens schriften mee en die waren ook in een mum verdwenen.

Ik heb een prachtig dagboek verhaal van Taco mogen ontvangen over zijn ervaring met NIgeria.

Gi

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 oktober 2021 - 11:00

Carneli, je hebt hier zeer gevat en realistisch een situatie geschetst waarmee personen die moeten werken in ontwikkelingslanden voortdurend mee geconfronteerd worden. Wat de 'pennen' betreft, deze anekdote. Toen begin jaren zeventig ik voor een zakenreis op een vliegtuig stapte van Brussel naar Frankfurt kreeg ik van een bejaarde Amerikaanse toeriste een 'ballpen' cadeau. Ze wist niet dat we die in Europa 'al' kenden.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
3 oktober 2021 - 22:04

Ik was zo weer in een vliegtuig over Afrika. En de chaos van Lagos is aanwezig. Ik heb veel verhalen over Lagos gehoord en deze komt overeen met de verhalen. Mooi geschreven.

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
5 oktober 2021 - 21:11

Een truttentrolley noemt mijn buurvrouw dat. Die werkt bij KLM, dus die zal het wel weten. Ik was nog nooit in Afrika, ook was ik geen stewardess, dus ik kan er helemaal niets in herkennen. Leuk is dat dat ook helemaal niet hoeft, omdat het verhaaltje zelf sterk genoeg is. Je kunt het nooit goed genoeg doen in the end.