Mijn kleine meid

‘Over twee maanden is mijn kleine meid jarig. Maar ik moet er nog acht uitzitten. Toch wil ik haar verrassen’.
     Geert in de cel naast me – tegen hem was levenslang geëist – beloofde mee te denken.
     ‘Wil je een scenario met of zonder geweld?’
     ‘Zonder. Want mét krijg ik er zomaar jaren bij.’
     ‘We regelen iets tijdens het bezoek.’
     ‘Dus,’ zei Geert die wel van wat actie hield, ‘we plannen ons bezoek in hetzelfde uur. Je bezoek lijkt op jou, jullie dragen exact dezelfde kleding en schoeisel, hebben hetzelfde kapsel. Maar hij draagt een opvallend colbert en een cap.’
     ‘En dan?’
     ‘Rustig aan René. Eerst je kleding laten invoeren, ik regel Claudia. Claudia heeft alles in huis om je te helpen, echt alles. Dan doen we een paar proefbezoeken, zodat ons bezoek en de beveiliging aan elkaar zijn gewend.’

Toen ik Claudia voor ’t eerst zag, begreep ik Geerts uitspraak. Inderdaad, Claudia had alles in huis. Zo ze de bewaarders aankeek, wat ze non-verbaal suggereerde, alles aan haar was zo onbeschrijfelijk spannend dat een man wel móest reageren.
 

                                                                             *

Ik vond het een uitdaging toen Geert mij vroeg. Voor het beslissende bezoek tutte ik me extra op en moeiteloos zorgde ik voor extra aandacht. Geert en ik zaten achter in de zaal en René voorin, vlak bij de deur. Nadat ik Geert (foei!) over de afscherming heen had gekust, gingen we zitten. Dit laatste bezoekuur was de bewaking een beetje suf gedraaid dus minder alert. Toen Geert me het sein gaf moest het gebeuren. Ik stond op, ging op de tafel staan en begon Happy birthday te zingen. Snel - zo dadelijk zou het alarm afgaan - kleedde ik mezelf uit en langzaam, keer op keer, wreef ik over mijn lijf. Er klonk een alarmsignaal. Op dat moment sprong ook Geert op de tafel, stapte over het scherm heen en begon mij te slaan.
     ‘Stomme hoer die je bent,’ schreeuwde hij, ‘Ben je gestoord of zo?’
     Er kwamen veel beveiligers de zaal in. Ik beet het zakje rode vloeistof in mijn mond kapot en liet het naar buiten lopen. Vanuit mijn ooghoek zag ik dat René het colbert aantrok, de cap opzette en zich bij de bezoekers voegde. Ik wrong me tussen de bewakers en wreef mijn naaktheid tegen hen aan.
     ‘Bezoek afbreken, schreeuwde iemand en ik zag dat de bezoekers de zaal uit werden geleid. 

De rode Golf met chauffeur stond al klaar. Bij het wegrijden wees de chauffeur wees naar de achterbank, waar een grote zachte teddybeer me aankeek.
     Toen ik aanbelde deed Sofie open. Ze sloeg haar hand voor haar mond. Achter haar stond mijn kleine meid.
     ‘Dag lieverd, kijk eens, van papa!’
     Mijn meisje lachte. Sofie pinkte een traan weg en omarmde me.
     ‘Schat, heb je een whisky voor me?’
     Sofie schonk me een dubbele. Ik dronk snel, stond op en kuste Sofie en mijn kleine meid.
     Ik liep naar buiten en ging op de stoep zitten. In de verte klonk de sirene van een politieauto. Maar dat was niet erg. Dat hoorde erbij.