_{Dood aan de dood}

_{De eikenhouten vleugeldeur van de kerk zwaait open en de doodsklokken beginnen te beieren alsof de hele wereld in brand staat. De begrafenisstoet wurmt zich naar buiten, op weg naar het aanpalende kerkhof.}

_{In het café pal tegenover de kerk zit Ommer Groeneveld aan het raam en ziet met verbazing wat er weer staat te gebeuren. Hij vloekt: ‘Godverdommer.’ Het is rond de klok van elf en hij begint aan zijn zesde glas bier met kopstoot, het kantelmoment waarop hij alles in zijn omgeving van commentaar voorziet. ‘Dat is de vierde al deze week en het is pas woensdag, waar moet dat heen’, zegt hij vol verontwaardiging. ‘Dat gaat maar dood alsof het de normaalste zaak van de wereld is.’ Hij neemt nog een slok van het bier en de jonge jenever. ‘Stelletje egoïsten… denken alleen maar aan zichzelf. Zien het leven niet meer zitten en knijpen ertussenuit. De nabestaanden blijven met de ellende zitten. Dat zal die dooien een rotzorg wezen.’  Ommer kijkt om zich heen of er toch niet iemand is binnengekomen waar hij tegenaan kan lullen; het is nog te vroeg.}

_{Het moge duidelijk zijn: Ommer heeft een gruwelijke hekel aan de dood. Hij verklaart Magere Hein dan ook dagelijks de oorlog in zijn stamcafé. Hij proost met iedereen: ‘op het eeuwig leven.’}

_{Ommer is niet zomaar een alcoholist, hij is het geworden uit overtuiging. Hij is zwaarmoedig van aard. Die neerslachtigheid heeft hij  bewust gekweekt, dat houdt hem werkelijk op de been. In de loop van de dag, als de alcohol zich van zijn beste kant laat zien, wordt hij lichtzinnig en bijgevolg letterlijk en figuurlijk zweverig, zelfs in díé mate dat hij laat op de avond de controle over zijn gewicht geheel verliest en als een pias door het stampvolle café zweeft. (Chagall zou jaloers zijn geweest) Dan heeft hij de aardse zwaartekracht overwonnen.}

_{Op dezelfde wijze, zo beweert Ommer in nuchtere toestand, heeft hij een methode uitgedacht om de dood te overwinnen. ‘Dood aan de dood’, oreert hij dan, ‘hoe je het ook wendt of keert, de dood blijft dan dood.’}

_{Als om twaalf uur het café sluit, gaat er een halsband rond Ommers enkel en als een helium-gevulde ballon, bungelend aan de hondenriem, brengen zijn vrienden hem naar huis.}