Beste OzOn, het grappige is dat ik zeker een uur nodig zou hebben om je te wijzen op de schrijffouten in jouw reactiestukje. Ik lees dat je, net als Lynn, nu beledigd, boos of misschien wel een beetje verdrietig bent? Terwijl de reacties op jouw schrijven niet half zo fel zijn als jij zelf schrijft. Ik kan je vertellen dat ik dagen heb dat ik niet op dit forum kijk om mijn, doorgaans goede, humeur te bewaren. Toch blijf ik, omdat ik tegen kritiek wil kunnen, hoe belerend en vreemd dat soms ook op mij overkomt. Nogmaals: er is niets moeilijkers dan op een mooie manier goede kritiek geven. Dat kan op zich toch een uitdaging zijn? Of sta je al bovenaan in deze roedel?

@ Ozon Om nog even terug te komen op het feedback geven; in principe zijn er natuurlijk niet echt regels die voorschrijven wat goede feedback is en wat niet. Alleen kan je aan een bepaalde feedback natuurlijk wel zien dat het meer op de man speelt dan echt inhoudelijk iets wil toevoegen. Dan kun je je in een bepaald opzicht natuurlijk ook afvragen wat een schrijver daar precies aan zou kunnen hebben. Ben je dan echt iemand aan het helpen of doe je het meer omdat je je mening even achter wil laten? Je bent niet de eerste die zijn feedback weinig opbouwend naar voren brengt op dit Forum, alleen hebben de anderen die zulke feedback geven nog wel het lef om ook zelf stukken te plaatsen en hiermee ook open te staan voor feedback. Ik zou je dus ook aanraden om ook zelf eens een stukje te plaatsen en te ervaren hoe het is om feedback in alle soorten en maten te ontvangen, en dat met name de feedback waar je misschien niet altijd zelf op te wachten zit.

Wel meneer ik weet het beter. Zoals gemeld en als je goed had gelezen heb ik gezegd dat ik dat van plan was. En als jullie denken dat ik bang ben van wat commentaar goed of slecht. Nee helemaal niet ik wacht op jullie reacties!!!!

Hoi Lynn, 

Welkom op dit forum, leuk dat je er bent!

Ik heb helaas nog wat moeite om in je verhaal te komen en dat heeft twee redenen: 
Het is voornamelijk geschreven in de 'tell-techniek', waardoor het niet zo levendig leest. Ben je al bekend met show don't tell? In het kort: deze techniek gaat ervan uit dat je moet omschrijven wat er gebeurd, niet zozeer dat er iets gebeurd (is). 
Een heel simpel voorbeeldje: als je schrijft ik huil is dat een 'tell- tekst' omdat je vrij letterlijk 'vertelt' dat iemand verdrietig is. De 'show-variant' laat meer zien wat er aan de hand is, zodat de verbeelding van de lezer wordt aangesproken en die vervolgens zelf conclusies kan trekken: De tranen lopen over mijn wangen.  Als je daar meer over wil weten, kijk dan eens hier:

https://schrijvenonline.org/tips/show-dont-tell 

Daarnaast is dit verhaal duidelijk een deel van iets groters, maar heb je te weinig woorden om alles wat je al weet over de personages goed uit te werken. Er zit zo'n grote, mooie en heftige geschiedenis tussen deze twee mensen dat je dat niet met zo weinig woorden in de details die je waarschijnlijk voor je hebt, kan opschrijven, zelfs al ben je de beste schrijver ter wereld. 

De opzet van het verhaal en de geschiedenis van de personages is er interessant, er zit zeker een mooi verhaal in, maar het heeft wat dat betreft gewoon (veel) meer woorden nodig om echt tot zijn recht te komen. Je hebt al iets geschreven wat echt prachtig is: de laatste alinea:

Joanna opende de grote envelop die ze gekregen had. Het was van Jacob. Het was echter geen brief, maar een tekening. Hij was niet goed in woorden opschrijven, maar hij had de gave om alle gevoel dat hij had voor haar en Emma te weerspiegelen in de tekening. Ze klampte de tekening vast, liggend op haar hart. 

Daar zit gewicht, pijn, lading, verdriet en een verhaal in: echt heel mooi. Ik durf te wedden dat je - zodra je je niet meer aan een woordenaantal hoeft te houden-  je veel kan uitproberen met wat je gaat uitwerken, wanneer, hoe en met hoeveel woorden en dat daar iets moois uit kan komen. 

Veel succes!

Groet, 

Nadine