#363-Liefdesbrief in oorlogstijd

Hey Lynn, je schrijft graag, dat voel je. Echter zeg je veel niets. Kluif voor de coach.

In veel passages kan je door 'show', beter vertellen, wat je nu 'vertelt', met je laatste alinea als prachtstuk, waardoor je het misschien zelfs expres doet? :)

 

Joanna opende de grote envelop die ze gekregen had. Het was van Jacob. Het was echter geen brief, maar een tekening. Hij was niet goed in woorden opschrijven, maar hij had de gave om alle gevoel dat hij had voor haar en Emma te weerspiegelen in de tekening. Ze klampte de tekening vast, liggend op haar hart. 

Enfin, nogmaals, geen coach enzo.

Zwaar thema waar vast iets moois van te maken is, maar dat is hier mijns inziens niet gebeurd. Jammer. Het komt op mij over als een onuitgewerkt idee. Te snel iets willen plaatsen, denk ik. Je hebt bijna een week de tijd. Gebruik die.

@TonyCoppo, bedankt voor je feedback. Bedoel je in dit geval de passages buiten de brief om dat 'show' beter zou werken of in de brief zelf? Of beiden? 

Alleszins is de brief vooral duidelijk voor Jacob. Anderen zegt het weinig, maar hij weet waar ze op doelt. 

@Musonius, bedankt voor je feedback. Jammer dat je er zo over denkt. Het is zeker geen onuitgewerkt idee, in die zin dat het gebaseerd is op een liefdesroman die ik aan het schrijven ben. Ik weet hoe mijn personages denken, wie ze zijn, wat ze hebben meegemaakt samen en wat belangrijk is voor hen. Alles wat in de brief staat gebeurd in mijn roman. Zoals ik tegen TonyCoppo zei, Jacob weet waar Joanna op doelt. Ze kennen elkaar door en door. Wat zij beschrijft in haar brief, is zo ontzettend belangrijk voor hen. Een buitenstaander begrijpt dit misschien niet. 

Lynn, waar het om gaat is niet dat jouw personages het weten, maar dat jouw lezer meegevoerd Wordt. Je schrijft voor degene die jouw woorden leest…

in het voorbeeld van de tekening, zeg je je lezer, er is iets, jij weet van niks, maar mijn hp vond het geweldig. Dat werkt natuurlijk niet. 

Lynn, ik ben geen schrijfcoach, smaken verschillen en elk verhaal trekt zijn publiek, maar als dit je schrijfstijl is, is je roman niet aan mij besteed. Als je zo blijft schrijven als je hier doet, zal je roman waarschijnlijk ook terug te brengen zijn tot één A4-tje.
Waar ik mij vooral aan stoor, is dat je verschrikkelijk uitleggerig bent. Je neemt de lezer angstvallig bij het handje. De doodsangst dat iemand je niet/verkeerd  begrijpt, spat er vanaf. Je gunt de lezer geen enkele ruimte voor invulling.
Neem nu de eerste alinea:

Joanna staarde naar het papier dat voor haar lag. Ze dacht na over wat ze Jacob kon vertellen in de brief. Haar lieve Jay Jay, haar man die zo ver weg van haar was. 

Papier dat voor haar lag. > Fijn dat dat helder is. We zouden wel eens kunnen denken dat ze naar een papier staart dat ergens boven op zolder in een kast diep in een la ligt opgeborgen. Schrappen dus.
Ze dacht na over wat ze Jacob kon vertellen in de brief. > Dus daarom staart ze, en het papier is het begin van de brief. Dank voor de uitleg. Trouwens, weet je dat je in vier ultrakorte alinea's wel vier keer het woord 'brief' gebruikt? Ik zou ze alle vier schrappen. En dat je iemand schrijft die ver weg is, kunnen we ook wel invullen.

Ze keek naar Emma, hun dochter. Ze had exact dezelfde ogen als Jay Jay. Donkere, twinkelende ogen die recht door je hart gingen. 

Huh? Waar komt dit opeens vandaan? Ze staarde toch naar het papier? En waar komt die dochter vandaan? Wat doet ze? Hoe ziet ze eruit? Welke kleur ogen? Geforceerde introductie, duidelijk meer bedoeld om de lezer van haar bestaan op de hoogte te brengen. Breng haar fatsoenlijk ten tonele. Laat haar binnenkomen, aan moeders mouw trekken, haar vragen wat mamma aan het doen is, of zo.
En dan haar man, hun dochter, dezelfde ogen als Jay Jay ... Dank, het is duidelijk wat je wil vertellen.

Met Ze staart naar het lege vel. Wat kan ze hem schrijven? zeg je al heel wat en als je verderop vertelt dat haar Emma haar aankijkt met dezelfde wijze blik van haar vader, kunnen wij lezers het verband wel leggen.

Flink schrappen dus om te beginnen.

@TonyCoppo, toen jij schreef dat ik veel niets schrijf, dacht ik dat je de brief bedoelde. Dat is dan ook de opdracht. Daarom dat ik zei dat Jacob weet wat Joanna bedoelt in haar brief. Heeft niets met de tekening te maken. 

Die laatste alinea heb ik bewust zo gedaan, niet uitgelegd wat er op de tekening staat zodat de lezer dit zelf kan bedenken, wat het kan zijn. Ik focuste me vooral op de brief omdat dit de opdracht was. 

@Musonius, bedankt, nu heb ik wel iets aan je feedback en kan ik er uit leren.

In de roman worden de ogen van Jacob omschreven als 'donkere, twinkelende ogen', ik zeg niet letterlijk of het donkerbruin of zwart is. Wat denk ik ook niet altijd hoeft, de lezer kan dan zelf een beeld bepalen. Daarom omschreef ik het zo hier bij Emma, die dezelfde ogen heeft. 

De (onafgewerkte) roman heb ik al laten lezen door anderen en de reacties waren vooral positief. Chemistry tussen de personages, goede dialogen, realistisch verloop van de relatie. Ik heb enkel bij het eerste hoofdstuk de commentaar gehad dat ik te veel uitlegde en daar ging het voornamelijk om infodump. 

Lynn, proficiat met je positieve reacties op je roman. Zonde van mus' tijd om jou te proberen duiden.

Vele groetjes aan de anderen, en veel plezier, alle succes enzovoorts.

Liefs.

Met deze fb ben ik het eens

Juist

@TonyCoppo, heel erg bedankt! Ik heb nog heel wat werk voor de boeg voor mijn roman. Research, de eerste versie afwerken en herschrijven. Dus heel erg bedankt! 

Succes Lynn! Oprecht!

Ik denk dat het meeste qua commentaar wel gezegd is. Zou er nog een aan toe willen voegen dat je je moet afvragen of de inleidende woorden nodig zijn. Het is in de opdracht geen verplichting om alleen de brief te plaatsen. maar vaak kan de magie ook heel goed al naar voren komen uit de brief. Hier wordt niet alleen de setting toegelicht, maar ook letterlijk inhoudelijk op de brief ingegaan. Daardoor verlies ik als lezer een beetje interesse in wat er werkelijk in de brief staat. Je zou kunnen overwegen om de hele inleiding weg te laten, dit is uiteraard een suggestie.

Met de fb die hier al gegeven is ben ik het volledig eens.

 Veel kan ik er niet meer op zeggen, alleen dat je nog heel erg je best zal moeten doen als je de lezers zou willen meetrekken. Mij trok het alleszins niet mee, het was saai, eentonig, je wilt echt niet verder lezen. Het is een echte domper. Waar is de pit? De dochter was zelfs onnodig om erin te steken. 

als dit je schrijfstijl is, dan moet je je echt snel verbeteren of niemand zal je roman willen lezen.  Schrijf zo verder en het is een vogel voor de kat. 
 

 Meer show en minder vertellen.

Alles kon veel sterker, en veel beter. Verder kan ik alleen toevoegen, je hebt een volledige week, gebruik die ook. Zoals hier al gezegd, het lijkt te snel geschreven. 

Hoi Lynn, het meeste is al gezegd. Je hebt een stuk uit je boek in wording genomen. Doordat ik nu de context mis, is het verhaal voor mij niet duidelijk. Voor mij spreekt het niet. 
Musonius gaf je al een hoop goede aanwijzingen, doe daar in je manuscript je voordeel mee. 

@TonyCoppo, bedankt! 

@TonyCoppo, bedankt! 

@Virtuosuo, bedankt voor je feedback. 

@Fief, bedankt voor je feedback. Het is niet echt een stuk uit het boek, meer het idee, wat als Joanna en Jacob tijdens de oorlog van elkaar gescheiden zijn tijdens het onderduiken. In het verhaal zelf zijn ze samen bij het onderduiken. Ik zal er alleszins zeker denken aan de tips die me gegeven zijn, tijdens het schrijven/herschrijven van mijn boek. 

@OzOn, ik begrijp dat je mijn verhaal niet goed vindt, maar is het daarom nodig om zo grof en vernederend te doen? Ik kan zeker tegen kritiek en ga in mijn manuscript zeker rekening houden met de tips die ik hier kreeg. Maar mij gaat het om de manier waarop je feedback geeft. Je hebt duidelijk geen kaas gegeten van hoe je feedback geeft aan iemand. Ik zou je dan ook aanraden om dringend eens een cursus communicatie en feedback geven te volgen. En voor het geval je het je afvraagt: ik volg een opleiding Bibliotheekmedewerker en heb in het vak Onthaal en begeleiding gezien hoe je dit moet doen. Feedback moet altijd vertrekken vanuit jezelf, wat jij ervaart en voelt en waarom dit zo is. Geen je-boodschap, maar een ik-boodschap. Ook geen andere mensen erbij halen in je feedback, het gaat enkel en alleen maar om wat jij ervaart. 

'als dit je schrijfstijl is, dan moet je je echt snel verbeteren of niemand zal je roman willen lezen.  Schrijf zo verder en het is een vogel voor de kat.'

Bovenstaande is niet alleen gewoon grof en demotiverend, maar gaat ook nog eens in tegen alle regels van feedback geven. Dan nog niet eens gesproken over het feit dat je nog geen woord hebt gelezen van mijn roman en eigenlijk niet eens kunt weten hoe mijn schrijfstijl daar is. Nooit oordelen over iets dat je niet eens gelezen hebt. 

Ik ben naar hier gekomen voor mijn plezier en om motiverende, opbouwende feedback te krijgen. Niet om neergehaald te worden. Als schrijvers onder elkaar zouden we elkaar moeten steunen en motiveren. Hoe jij dit denkt te doen, is alleszins niet de manier. Het is gemakkelijk om vanachter een schermpje de internetheld uit te hangen, maar bedenk altijd dat je praat tegen iemand van vlees en bloed. Iemand met gevoelens. Geen robot. Hou er ook altijd rekening mee dat je de persoon aan wie je je mening geeft, helemaal niet kent. Je weet niet of die persoon misschien met mentale problemen kampt. Besef dat je iemand door zulke woorden in een depressie kunt doen belanden en ervoor kunt zorgen dat die persoon nooit meer schrijft. Is dat wat je wilt, is dat de bedoeling? Mensen die jij niet goed vindt, laten stoppen met schrijven? In een depressie doen belanden? 

En kom niet af dat mensen die geen olifantenhuid hebben, maar niet moeten schrijven voor publiek of er maar tegen moeten kunnen. Nee, mensen moeten twee keer nadenken hoe ze iets zeggen. Je kan kritiek geven op een beleefde, vriendelijke, opbouwende en motiverende manier. Dat kost geen geld. Bovendien zorg je er dan voor dat die persoon effectief naar je feedback gaat luisteren in plaats van in de verdediging te gaan. Dat is waarom er regels bestaan bij feedback geven. Feedback dient om je blinde vlek te leren kennen. Iets waar jij je niet bewust van bent, maar anderen wel. Je mag daarbij nooit de persoon het gevoel geven dat het zijn/haar schuld is dat die persoon iets doet wat jou mateloos stoort. 

Hoe moet het dan wel?  

'Ik vind het vervelend dat er veel wordt uitgelegd, omdat ik dan niet echt meegetrokken word in het verhaal. Ik zou het fijn vinden als er wat meer getoond wordt.'

Zie je het verschil? Dit komt veel beleefder, vriendelijker, opbouwender en niet-aanvallend over. In dit voorbeeld wordt de 'je' helemaal vermeden, zodat de persoon op wie je feedback geeft, dit niet als een persoonlijke aanval opvat. 

Rest me nog te zeggen dat ik misschien oerslecht ben in kortverhalen schrijven, maar dat nog niet betekent dat ik slecht ben in het schrijven van romans. Een kortverhaal en een roman zijn twee totaal verschillende dingen. En als je mijn reacties tenminste goed had gelezen, dan had je geweten dat het zinloos was te zeggen dat niemand mijn roman zou willen lezen, aangezien ik er al positieve reacties op heb gekregen. 

(Ps: heb me hier ook niet gehouden aan de regels van feedback geven. Ik vond dat ik me dit wel kon permitteren, aangezien jij je er toch niets van aantrok.) 

Lynn  Je zegt dat je tegen kritiek kan, maar uit jouw reactie kan ik erop uitmaken dat dit totaal niet het geval is. 

Dat is goed voor u dat je een opleiding volgd en dat je al goede reacties gekregen hebt op je roman is goed voor jou. 

Maar ik raad je aan eens goed  na te denken, de wereld van schrijven is hard en als dit je al depressie bezorgd, dan is de druk van schrijven niets voor u en blijf je beter bij schrijven voor jezelf en niet voor de buitenwereld. 

@OzOn. Het is natuurlijk niet mijn discours, maar als ik zie dat iemand in een groepje zonder aanleiding of noodzaak hufterig tegenover iemand anders optreedt dan ben ik geneigd er iets van te zeggen. Zeker als de persoon in kwestie zich net bij het groepje gevoegd heeft, schijnbaar met als enige reden om eens even lekker los te gaan. 
Het zal misschien een deceptie zijn, maar noch de inhoud van je kritiek noch de presentatie ervan vind ik getuigen van superieur redactioneel inzicht of didactisch talent. Dus misschien moet je daar nog wat aan werken. .
Overigens, @OzOn, zie ik met ongeduld het eerste resultaat van jouw weekopdrachten tegemoet, en ik hoop dat je pennevruchten een even vriendelijk onthaal vinden bij anderen als die van Lyn bij jou. 
Mocht je je slechts als trol hebben aangemeld dan hoop ik dat deze reactie een smakelijk hapje troll food vormt.
@Lyn: In plat-amsterdams placht Willem Parel (aka Wim Sonneveld) vroeger te zeggen: "Niet op reageren, Lena". En ter versterking voegde hij er vaak aan toe: "Waterverf!"

@Bobcom, bedankt om me te steunen! Ik vroeg me al af of ik de enige was die vond dat het erover ging. 

Wees gerust, Lynn, je hebt de meeste forumleden aan jouw zijde. Bob slaat de spijker op zijn kop.

Vier stippen op je hand schilderen, en even kijken naar die stippen. Inademen. Je hand is mooi. Wat het typt niet altijd.

Vredespijpen?

Iedereen zijn mening, waarheid doet pijn. Als je niet tegen waarheid kritiek kan, niet mijn probleem. Verder zie ik niet in wat er mis gezegd is. als je vind dat wat ik zeg erover is, dan moet je dat maar voor jezelf uitmaken. 

je kan vitten op mij al wat je wilt, maar als ik de reacties lees van de anderen, dan zijn die niet veel beter dan die van mij. kijk eerst naar jullie zelf, voor jullie beginnen te vitten. 

Ik blijf bij wat ik gezegd heb en sta achter mijn antwoord. wie er mee tevreden is of niet, niet mijn probleem, niet mijn zaak. 

Leren doe je alleen als de harde waarheid gezegd is. en zoals gezegd als je niet tegen kritiek kunt, dan is de schrijfwereld of gelijk welke wereld niet aan u besteed. 

@ Voor wie dit leest: Carneli hier. Ik denk dat het goed is om het (lange) verhaal van Lynn over feedback goed te lezen. Feedback geven en toch eerlijk en positief blijven, is zo'n beetje de moeilijkste communicatievorm die er is. Zeker op papier, omdat je dan de belangrijkste dimensie, die van de non-verbale uitdrukking, mist. Ik denk dat we er allemaal goed aan doen om dat steeds voor ogen te houden. Zeker in een harde wereld kunnen we juist hier duidelijk en eerlijk zijn zonder mentale schade aan te richten. Het gaat volgens mij uiteindelijk om plezier in het schrijven. Daarbij is je kwetsbaar opstellen welhaast onvermijdelijk.

Ik besef dat ook ik mijn feedback met meer sarcasme bracht dan ik had moeten doen. Daarvoor mijn verontschuldigingen. Ik meende oprecht dat ik als lezer hier niet serieus genomen werd. Inmiddels heb ik twee eerdere verhalen van je gelezen (die ik kwalitatief gezien stukken beter vind), en ik zie dat het uitleggerige en zeer frequente woordherhaling je eigen zijn. Dit zijn twee zaken die mijn leesgenot (zowel in kortverhalen als in een roman) ernstig verstoren. Het laatste euvel kun je onder ogen zien als je je verhaal plaatst in Writewords, een website waar ik zelf ook graag gebruik van maak.

Wat OzOn betreft: het is inderdaad vreemd dat iemand speciaal een account aanmaakt om enkel op dit verhaal kritiek te leveren. Wie weet is het één van je proeflezers die hier anoniem zegt, wat ie niet recht in je gezicht durfde zeggen. Je weet het niet.

Je hebt een mooie verhandeling over het geven van feedback gegeven. Ik zie dat je je tot nu toe heel bescheiden hebt opgesteld door je te onthouden van commentaar bij de bijdragen van andere forumschrijvers. Ik hoop dat je deze schroom kunt laten varen, want zeker na je verhandeling over wat feedback zou moeten inhouden, denk ik dat we allemaal met buitengewoon veel belangstelling uitzien naar jouw respons.

@Musonius Denk je nu echt dat ik express een account aanmaak om enkel dit verhaal commentaar te geven? Dan bent u volledig verkeerd. Dit is het eerste verhaal die ik hier gelezen heb . Maar met hoe mijn ervaring is. Zal ik zeker niet lang blijven en zal ik al snel niet veel goede commentaar moeten uitdelen. Wat ik van plan was. Denk je nu echt dat ik alleen slechte commentaar kan geven. Nee. En  Aangezien niemand tegen kritiek kan hier  Zie ik geen reden hier te blijven. Als iedereen op mij gaat vitten om 1 keer een eerlijke reactie te geven op 1 verhaal dat ik nog maar heb gelezen. Nee dan vertrek ik liever. Geef mensen een kans en stop met vitten en oordelen!!! Mensen hebben buiten deze site nog een leven en kunnen niet 24/24 online zijn. Er zijn heel veel verhalen en dat lees je niet in twee dagen plus niet alle verhalen hoeven reactie als alles al gezegd is. 

Ik zie niet in wat jouw probleem is met mij. Laat mij eerst mezelf bewijzen dat ik meer in me heb dan iemand die alleen slechte commentaar kan geven. het is niet mijn schuld en al zeker mijn probleem niet dat het eerste verhaal dat ik wilde lezen een slecht was.

hoe denken julli dat ik me voel? Omdat ik eerlijk was en al deze haat over me heen krijg? Ik maakte de fout hier te komen blijkbaar. 

Maar ik blijf bij all mijn commentaar die ik zei. En als ik de lange reactie van Lynn lees. Zoals ik al zei. Bewijst voor mij dat ze niet tegen eerlijke kritiek kan. Ik weet maar al te goed dat ik tegen mensen praat en geen robots. Maar als een eerlijke reactie je mentale problemen geeft of depressie. Dan heb ik er mijn bedenkingen bij. 

iedereen die schrijft weet dat het geen makkelijke wereld is. Is iemand proberen helpen voor die harde wereld dan zo erg? Blijkbaar wel. Want blijkbaar geeft eerlijkheid, mentale problemen en depressie. 

maar zoals Lynn het ooh zo mooi zei in haar lange reactie. Het is makkelijk om vanachter een schermpje de internetheld uit te hangen. Wel dan vind ik, dat het telt voor iedereen hier die op mij zit te vitten. Zonder mij 1 kans te geven. Mezelf te bewijzen.