Sven opdracht 361

Hoi Ria, ik vind het een lief verhaal, maar ik weet niet of je bij een kind van vier al over onvoorwaardelijke liefde kunt spreken. Bij een puber zou ik verhaal geloofwaardiger vinden. Het wordt ook nergens gruwelijk, maar dat kan ook niet in een verhaal als dit.

Lara buigt haar hoofd en guitig kijkt ze naar me met haar donkere ogen. ---> het is lastig om iemand aan te kijken als je je hoofd buigt. Dan kijk je nl naar beneden.

Hij lacht altijd als hij het schoolplein op komt en hij heeft mooie krullen. Hij is echt leuk. Als kinderen vechten haalt hij ze uit elkaar.’ -->  ik heb moeite hier een vierjarig kind voor me te zien.

Bij de zinnen van de moeder missen enkele ah-tekens. Ik zou de witregels minderen en duidelijkere alinea's maken.

Ria, wat heeft dit (overigens leuk) verhaaltje met de opdracht te maken? Deze zin: 'Als ik haar tanden poets kijk ik niet naar haar gebit, maar naar haar ogen. Weet ze dat ik weet…?' is voor mij een raadsel, ontbreekt er iets in het verhaal of is er iets dat ik niet snap?

Hoi,

Ik heb wat moeite om in de dialoog een kind van vier te lezen, zeker in het begin van je verhaal.
Voor de rest is het best een aardig stukje, maar kon er eerlijk gezegd moeilijk tot op het einde de aandacht bijhouden.

De elementen "gruwelijk" en "onvoorwaardelijk" mis ik ook. Misschien eens herbekijken?

Hoi Ria, 

Helaas heb ik moeite om in je verhaal te komen. De dialogen zijn niet levendig: het is een vraag en antwoord tussen het kind en de volwassene:

Waarom vind je hem leuk Lara? Vraag ik als we gaan eten.

‘Nou gewoon.’

‘Gewoon?’

‘Hij is altijd lief.’

‘O ja? Wat doet ie dan?’

Dit zegt vrijwel niets: het duurt een aantal regels voordat er een 'echt' antwoord komt ('Hij is altijd lief)  maar dat is zo kort en algemeen dat je daar als lezer alsnog geen levendige voorstelling bij kan maken. 
Het past bij wel goed de beleefwereld van een kind van vier, want op zo'n leeftijd kan je zulke gevoelens nog niet (makkelijk) beredeneren of benoemen. 
Maar dat maakt dit perspectief erg gevoelig voor (in dit geval vrij letterlijk)  een verkeerde toepassing van show don't tell. Je kindje 'vertelt' van alles, maar laat daar(door) weinig bij blijken. 

Daarnaast  vind ik helaas ook niet dat dit verhaal aan de opdracht voldoet: ik zie geen gruwel terug, geen opofferingen of iets anders waaruit blijkt dat liefde niet alleen maar leuk is.

Sorry voor deze zeursessie! Om toch met een compliment af te sluiten: zoals gezegd is het lastig om vanuit het perspectief van een kind te schrijven. Knap dat je dat geprobeerd hebt, want het vraagt een heel andere insteek dan de meeste verhalen en daaruit blijkt wel dat je binnen het schrijven je horizon wil blijven verbreden!

Groet,

Nadine

Dank je wel voor julle fb

misschien past dit taalgebruik inderdaad niet bij een kind van vier

het gruwelijke zit er in dat Lara niet meer eet en zelf niet meer met haar vriendinnetje Vera wil spelen. maar dat komt er dus niet helemaal uit.

Hoi Fief.

wat betreft de witregels: ik ben er niet goed ik om het op het forum te zetten. moet dat met Ctrl+shift+V

ik zal het eens proberen. 

Dank je wel Nadine voor je fb. Ik doe sinds een paar weken mee met dit forum en merk dat ik een week voor een opdracht kort vind. Vaak leg ik een tekst een tijdje weg en zie dan later wat er aan mankeert. Kwestie van oefenen? of misschien zijn de opdrachten te moeilijk voor mij. ik verbaas met er altijd over dat anderen zo snel een verhaal klaar hebben

Hoi Ria, je kunt je tekst vanuit Word kopiëren in het tekstvak van de opdracht. Komen de alineas niet goed over, kun je een enter een witregel maken. Met ctrl+enter kom je op de volgende regel.

Geef de moed niet op. Dit forum is juist om ervan te leren.