#359 - Semblante Rojo

Tony, je tweede zin is helemaal in de stijl van Christophe Vekeman, maar het woord alleenvoorvolwassenhotel moet zijn: alleenvoorvolwassenENhotel. Verder gegniffeld en genoten van de horror.

Tnx Gi, scherp opgemerkt, gecorrigeerd! Christophe Vekeman is geen belediging :)

Is het Polonia of Polania? En wat bedoel je met 'leende'? Die mevrouw Leemans, wat is dat er trouwens voor eentje? En waarom gaat Suzanne er in mee in je slotstuk? Stop eens lekker mij met vragen op te zadelen.

Ik ken geen Christophe Vekeman, maar die tweede zin is wel een beetje rommelig. Ik raak daarmee al uit het verhaal voordat ik er in kom. Ik kom er zelfs niet in. Het is zo plat allemaal. Bah. Als dat de bedoeling was: gelukt.

@tilma: polonia (spaans voor Polen) polania kon ook maar dan is het engelser. In dubio wat best past…

Mevrouw Leemans is een Vlaams (commercieel) begrip die leent aan woekerinterest voor dingen (of reizen) die niet nodig zijn.

en Suzanne gaat mee omdat je de vreselijke Carlos niet kent. Haar gepijnigde billen zeggen te weinig, maar iets. Hoe hij ze zover gekregen heeft, dat laat ik over aan jouw verbeelding (ook door de woordenlimiet) - tel erbij dat ze geen cent meer overhad.

dank voor je reactie en excuses voor de opgeroepen vragen.

Excuus Til, ik spotte mijn inconsistentie en corrigeerde. Dank

Liefste Sakura: ter bijdehandsetekening van het vernuft van Vekeman, deze korte tekst: https://radio1.be/de-integrale-tekst-van-christop…

Wat uiteraard niets afdoet aan jouw terechte opmerkingen. Erg platjes, al werd Suzanne zo allerminst benoemd.

Hoi Tony, bij het aanblik van de zwarte hangar op een industrieterrein zou al voldoende moeten zijn om om te keren en op zoek te gaan naar iets beters. Je weet de sfeer goed te beschrijven en ik griezel, maar laat me ook met veel onbegrip achter. 
De tweede zin zal ongetwijfeld van een literair hoog niveau zijn, hij kan mij niet bekoren.

Hallo Tony, allereerst dank voor de link. Weer wat geleerd! Ik denk dat Gi gelijk heeft met het vergelijk. Ook jij bent een woordkunstenaar. Wat mij daarin niet bevalt is de minachting voor de lezer. Volgens mij is de bedoeling van een tekst dat je de lezer bereikt … 

Hey fief. Je hebt gelijk er is veel dat ik niet in de 250 kreeg, misschien mezelf vergaloppeerd en had ik wat minder moeten willen vertellen. De 250 was een strijd.

@carneli: dankje en alvast excuses. Kan je de minachting benoemen? 

Hallo Tony, mooi dat je het vraagt. Ik voel geen adempauze in je tekst die wat mij betreft iets subtieler mag provoceren. Sommige teksten komen als borstklopperij op mij over en dan verlies je me sowieso door het té. Jij hoeft  niet te overbieden en zeker niet wat vrouwen betreft. Ik vond de tekst van Christophe Vekeman over Dolly Parton veel te lang, maar wel heel mooi.  

De tekst van C.V. over D.P. voor haar 75e verjaardag telde 750 woorden, dat zijn er 10 per jaartal. Moet kunnen, IMHO.

Ha Gi, zo zie je maar. Een tekst heeft gewoon veel invalshoeken. Knap dat jij jouw aandacht daar wel bij kan houden. De mijne verslapte op tweederde. Dat zijn toch nog 500 woorden.

Ik moet toegeven dat ik het eerste gedeelte van je tekst paar keer heb moeten herlezen voor ik helemaal mee was. Het gaf een nogal rommelige indruk.

Zeer beeldend en expliciet verhaal verder. Kan mij inbeelden dat er voor- en tegenstanders zullen zijn. Ik kan het – in kleine dosissen – alvast wel smaken. ;-)

Bonuspunten voor de verwijzing naar mevrouw Leemans trouwens. Jaren geleden, op mijn dagelijkse treinreis als student richting Gent, was dat een running joke onder de reizigers (stond steevast reclame van in het gratis krantje). Grappig om het hier dan plots in een tekst te zien opduiken.

Ha TonyCoppo,

Helaas voor mij pakte dit verhaal me dit keer niet. 

Ik heb nagedacht waarom en denk dat het komt door de lange zinnen, die het zeer traag maken om te lezen, overgecompliceerde formulering van elementaire zaken ;) en de lange woorden die je als lezer meer dan een keer moet bekijken.

Ook het einde laat me in raadselen achter. Is ze een prostituee of vakantie ganger. Haar gepijnigde billenvel (heeft ze een pak slaag gehad voor ze daar kwam?) maakt het raadsel (voor mij dan) niet beter of leuker.

Het is gi zijn fout, is een tekst zoals https://radio1.be/brief-van-christophe-vekeman-aan-dolly-parton-elk-van-uw-songs-een-schot-het-hart

geen puur genot. Humor, sarcasme en vakkunde in een? Misschien iets van een vervlogrn tijd.

(waarmee ik niets wil linken met mijn zwakkundige probeersels)

Jaja, steek het maar op mij, Tony :-D
Bij Leemans moest ik even aan Jo denken, de in Vlaanderen wereldberoemde zangeres, maar die leende geen geld aan haar vriendinnen. Ik kende de echte geldschietster niet maar ik nam dan ook zelden de trein naar Gent of andere steden, ik deed altijd autostop. (voor de NL-ers: autostop doen=liften)

Hallo Tony, veel vaart, en geschreven in de typische Tony-stijl en met de typische Tony-obsessies. Wat mij daarbij opvalt is dat die obsessies daarbij regelmatig uitmonden in optische capriolen die ik je niet nadoe. Borsten en billen in een blik inspecteren lukt me niet, tenzij ik een rondje om mijn observatieonderwerp loop.
Dat een mans blik bij het zien van een persoon van het andere geslacht vaak van boven naar beneden en terug dwaalt is bekend (Max Tailleur noemde dat een liftblik), maar dat hij daarbij alle onderdelen van de anatomie die hij wil zien ook kan inspecteren, dat gaat niet lukken. 

Mevrouw Leemans had als vrouwelijk voorschotpooier misschien beter Leenmans kunnen heten, maar is goed gevonden Ze houdt in feite de hele story bij elkaar, en is daarom niet alleen qua plaats maar ook qua functie de centrale figuur. 

Het ontgaat mij een beetje waarom de vrouw in de mini-jurk (ook al zo'n visuele multikunstenares) minachtend moet kijken (geringschattend?), en ik denk eerder dat zij fluimde dan fleemde. En voor mij zou dat gepijnigde billenvel nog een andere functie moeten hebben dan alleen maar lekker staan: gezien het voorgaande kan je beter schrijven dat Suzanne haar veelbekeken billen neervleide op de schoot van de dikke man. 

@Fief,@Tudor,@Darkvalley en de anderen.

Ik paste de tweede zin aan. En ook het flemen naar fluimen. Leest alleszins makkelijker, denk ik.

Blij dat mevrouw Leemans gekend is, en ja, ook ik vond dat ze beter Leenmans heette.

Voor zij die de Leemans praktijken niet kennen: https://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&s…

@Bobcom je hebt gelijk, mevrouw Leemans speelt hier een grotere rol in, ik paste het aan zodat het duidelijker wordt. Dank! 
Met die gepijnigde billen wou ik wat suggereren wat er gebeurd was om haar te overtuigen mee te gaan. Komt er dus niet voldoende uit, verdraaid weinig woorden.

Liefste en enige TonyCoppo,

Stuur je me nu naar dit afgrijselijk dictee omdat het met 'bah' opent en een Japanner sluit? Ik vind de nieuwe tweede zin in je tekst beter. 

Bedankt voor de antwoorden! Opeens zoveel duidelijker. Leuk, die Lee(n)mans.

@sakura @liefstesakura @enigesakura welk dictee? Een Japanese sluiting? 

@tilma: met plezier al is het een schande, die Leemans

Hoi Tony, de beginzinnen lezen nu een stuk beter. Top.

Nu is Chr.Vekeman wel foetsjie. Spijtig.

Heej Tony, ik denk niet dat Christophe schrijft als in vervlogen tijden. Ik denk dat ik naast al jouw conclusies ergens ook iets liefdevols ervaar, waardoor het evenwicht in tact blijft. Zoiets.

Fief, vlotter is goed.

Sorry Gi. 

Speciaal voor jou een poging het verhaal te schrijven in navolging van  CV met de gekunstelde langzinnen - for fun.

Deze kale Spanjaard was al de vijfde die zijn blik van haar boezem naar haar billen bewoog, haar smalend verzekerde dat het all-in resort ‘Tehan Engañado’ niet bestond, aanbelde op het adres op haar reserveringsbewijs, zijn smoel voor de camera showde en na de poort openklikte, naar binnen ging. Haar reserveringsbewijs prees het zwembad, het vijfsterren diner én de spafaciliteiten van het dure spiksplinternieuwe alleenvoorvolwassenenhotel die vriendin Mevrouw Leemans met plezier financierde: ‘Mojito’s inclusief dus geen cent extra nodig.’

Aarzelend belde ze aan, op de poort van de zwarte hangar in een industriële buurt waar geen strandhotel pronkte maar grafittiletters ‘Semblante Rojo’ schreeuwden, en keek in de lens.
     Een vrouw in een blauw glanzende mini jurk met witte benen vol spataders opende de poort, staarde minachtend naar haar topje, langs haar blote buik naar haar achterwerk. 
     ‘Alexandra de Polonia?’ vroeg het wijf met doorrookte stem.
     ‘Is this hotel?’ vroeg Suzanne.
     Het wijf lachte, hoestte en leek erin te stikken, fluimde een bruine rochel op de stoep, opende de poort wijder en wenkte Suzanne. 
     ‘Alberto comes,’ zei ze en wees naar een stoel naast een zwarte vestiaire toonbank, waar Suzanne, de schouders ophalend, plaatsnam. De poort knalde in het slot .

‘Madam Leemans arranged Alexandra De Polonia for you, Alberto.’
     Suzanne vleide zich op de schoot van een dikke man die stonk naar braaksel, voelde zijn riem prikken in haar gepijnigde billenvel en zijn grijphanden haar bh losfriemelen.

Heerlijk, Tony, merci. Het zou tof zijn mocht C.V., zo tussen zijn bijdragen in het Standaard Weekend Magazine of zijn regelmatige aanwezigheid op radio Klara, met name in het programma van Chantal Pattyn, Pompidou, waar hij getrouw opdaagt om commentaar te geven, getooid met zijn westernhoed en zijn dure authentieke cowboylaarsjes, die hij voor geen geld wil verruilen met een ander soort schoeisel, ook al leent het weer er zich niet toe, mocht C.V. zich dus, ook na het plegen van zijn boekschrijverij, tussendoor geroepen voelen om onze stukjes op tijd en stond naar waarde te schatten.

Dank Gi. Ik denk dat C.V, tussen het bijdragen in de diverse magazines, optredens achter de microfoon, schrijven van literatuur, het shoppen van zijn westernkledingstukken, online niet te vinden, enkel beschikbaar in de boetiek gelegen op de hoek die de Antoine Dansaertstraat vormt met de rue Rempart des Moines, geen tijdsmomenten, die steeds schaarser worden, dunner gezaaid dan de gebruikte hoeveelheid textiel bij Victoria Secret shows, kan alloceren.

Al zou het wel tof zijn.

Na het lezen van de reacties en een artikel over die Leemans, snap ik het allemaal wat beter. De zaken van deze vrouw waren mij namelijk niet bekend, maar het is in combinatie met je verhaal goed gevonden! Wel blijven er, zoals meerdere mensen al zeggen, nog wat vragen over aan het eind van het verhaal. Ruimte voor een vervolg dus :)

Dankje Annemieke en gelukkig is mevrouw Leemans u onbekend.

Ruimte voor een vervolg dus :)

De ruimte is groot.