Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#358 Dilemma

 

Geachte heer,

Ik zou graag in een persoonlijk gesprek enkele dingen met u bespreken die van belang zijn voor uw verdere leven. Ik zal mij daartoe morgenochtend om 10 uur ten uwent vervoegen. Hopend op een zinvol onderhoud verblijf ik,
Met vriendelijke groet
M. Hein
Executeur

Ik had het mailtje met enige verbazing gelezen. Maar omdat het verstuurd was van een no-reply adres besloot ik de dingen te laten komen zoals ze kwamen. De volgende ochtend precies om tien uur werd er gebeld.
De man die ik opendeed zag eruit als een colporteur. Beetje pafferig gezicht, tanden verkleurd, slechtzittend, ietwat sleets kostuum, wit overhemd met vaaloranje das. Stofzuigers, leesmapabonnementen, verzekeringen? In elk geval slim om de digitale en de persoonlijke aanpak te mixen.

Maar in plaats van het verwachte praatje over zijn product duwde hij me opzij, liep de gang in en legde een blocnote en een ballpoint op het gangtafeltje. “Ik zal het kort maken”, zei hij. “Uw leven op dit ondermaanse zit erop. U heeft nog tijd voor een afscheidsnotitie van 35 woorden, en daarna is het pfffft... uit. Kunt u een beetje opschieten? Want met die nieuwe regels wordt het stervensproces enorm vertraagd. Hier heeft u mijn legitimatie.” Hij haalde uit zijn zak een geplastificeerd zwart pasje met het bekende symbool van doodshoofd en gekruiste botten, en de tekst “M. Hein & Co, executeurs van hogerhand. The sky is the limit.”

Ik zei dat iedereen zo’n pasje in elkaar kon knutselen en wilde weten wat hij nu eigenlijk kwam doen. Hij zuchtte. “Elke keer hetzelfde gedoe. Wij zijn uitvoerders. Om te voorkomen dat de aarde te vol wordt, moeten mensen doodgaan. Wij kondigen dat aan. Vroeger moesten we met de zeis in de weer, tegenwoordig staat de persoonlijke benadering centraal. Wij kondigen aan dat het op gaat houden, en geven de gelegenheid tot een laatste woord. Met een beetje geluk blijft dat laatste woord bewaard, en zo verdwijn je na je dood niet helemaal.”

Ik moest denken aan beroemde laatste woorden als die van Nero “Welk een kunstenaar gaat aan mij verloren”, of Churchill, die eindigde met de melding ”I’m bored with it all”, en vroeg hem vanwaar dat notitieblok.”Nieuwe regels”, was het antwoord. ”Roem is te ongelijk verdeeld. Vandaar dat het management een nieuwe procedure heeft ingevoerd. Laatste woorden alleen schriftelijk. Die worden te zijner tijd op een website gepubliceerd en zo kan iedere dode postuum even beroemd worden.”

Eindelijk bekend worden als schrijver – maar eerst doodgaan? Daar moest ik nog even over nadenken. Dus ik vroeg hem wat de procedure was voor analfabeten. Misschien een podcast? De executeur keek mij onderzoekend aan. “U claimt dat u niet kunt schrijven?” vroeg hij scherp. “Geen letter”, zei ik. “Een aangeboren afwijking. Letterblindheid. Ik kan praten als Brugman, maar krijg niets op papier. Lezen? Vergeet het maar. Voorgelezen worden, daar houdt het op.”

Een verbouwereerde uitdrukking verscheen op het gezicht van de Hein-vertegenwoordiger. Hij zweeg een poosje, zuchtte en zei tenslotte: “Tsja, als de zaken zo liggen kunt u niet doodgaan. Ik zal het probleem voorleggen, tot dan zult u moeten doorleven. Een prettige dag nog.” Resoluut draaide hij zich om, liep naar buiten en verdween nog voor hij de deur helemaal door was. Opgelost in de lucht. Alleen het blocnootje en de ballpoint lagen nog op het gangtafeltje.

En nu? Allereerst de computer  het raam uit. Niks afmelden van socials en fora, geen letter komt er meer onder mijn vingers vandaan. Ik ga schilderen, TV-films zonder ondertitels kijken, wandelen, fietsen – maar schrijven ho maar. Ze zeggen wel: “publish or perish”, maar als puntje bij paaltje komt weet ik wel wat ik kies.

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hou Bob, jij weet de dans te ontspringen. Originele invalshoek, goed gevonden. Met plezier gelezen.

Een paar tekstuele schoonheidsfoutjes:

M.Hein --> spatie tussen punt en Hein.

“Ik zal het kort maken”, zie hij. --> zei hij

Kunt u een beetje opschieten? Want met die nieuwe regels wordt het stervensproces enorm vertraagd. --> deze zinnen horen bij elkaar (want is een voegwoord), dus achter opschieten hoort een komma met want erachteraan in kleine letter. ... opschieten, want ...

Tsja”, zei hij tenslotte. “Als de zaken zo liggen kunt u niet doodgaan ---> dit is een onderbroken zin, dus na tenslotte volgt een komma en als met kleine letter.

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi bobcom,

Erg leuk verhaal! Je vertelt inhoudelijk zoveel dat het verhaal langer lijkt dan het woordenaantal doet vermoeden en in dit geval is dat een groot compliment! (Ik heb het woordenaantal even nagekeken, want het leek me visueel wat te lang en dat blijkt ook.) Maar alsnog weet je veel gebeurtenissen en overwegingen in een korte tekst samen te vatten. Dus ik stoor me daar niet aan :) 

Je maakt je verhaal ook mooi rond: je stelt schrijven centraal (betreft het briefje en het niet kunnen daarvan) en je personage is bereid om zijn grootste passie op te geven om maar te kunnen blijven leven. Dat maakt je laatste zin extra sterk. 

Ik heb hardop moeten lachen bij het lezen van the sky is the limit. Dat was echt sterk gevonden! 
Leuk hoe het moderne en het traditionele met elkaar mixt wat betreft de opzet en de werkwijze van Hein. 

Goed gedaan. 

Groet,

Nadine

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bob, zo te horen heeft Hogerhand een kudde consultants op bezoek gekregen. Goeie vondst en ik heb het graag gelezen. Zo zie je maar wat er gebeurt als iedereen nieuwe managementtrends volgt: overbevolking!

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Still going strong, BC! 

Ik dig de stijlvaste maar niet zo snuggere tegenspeler, de vermakelijke plotwending, je signature humor en de verbandjes met de realiteit. De premisse van niet doodgaan als analfabeet - ik denk dan toch dat je moet tekenen bij het kruisje, gezien diezelfde realiteit.

Graag gelezen!

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bob, dat heb je er goed van af gebracht. Spijtig dat we voortaan jouw stukjes moeten missen. Ik zit mij al een poosje te pletter te denken waarom die gozer een vaaloranje das draagt.

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Bobcom, Wat een heerlijk origineel verhaal. Best kwetsbaar dat bedrijf van M. Hein & Co, executeurs van hogerhand. The sky is the limit. Ik deel de bezorgdheid van GI v.w.b jouw afwezigheid bij een nieuwe opdracht.

 

Lid sinds

2 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Heerlijk dat de schrijfcoach de woorden natelt. Gelukkig geen groot rood kruis door de tekst gekregen. Heel aardig dat je het hebt over zoveel tekstuele zaken en beroemde woorden en dan vlucht in het analfabetisme. 

Lid sinds

3 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha, Magere Hein die zich aandient aan de voordeur. Ik zie wel wat gelijkenissen met mijn verhaal, alleen is de jouwe zo beleefd om vooraf eerst een mailtje te sturen.

Vlot verhaal met een flinke dosis humor (al laat Heintje zich wel makkelijk om de tuin leiden – de procedure staat blijkbaar nog niet helemaal op punt;-)).