Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
- Gewone gebruiker
#357 Nachtelijke discussie
Normaal houdt mijn apparatuur zich gedeisd, maar vannacht om half vier vloog het ze even aan. “Ik wou dat’ie zijn nest uitkwam en aan de weekopdracht begon” verzuchtte Mac. “Ik hou het niet meer van de scheppingsdrang.”
“Scheppingsdrang? Jij?” kwam het uit de hoek van Nik. “Alleen maar letters en woorden, en dan nog niet eens je eigen. Terecht dat hij de afgelopen dagen het grootste deel van de tijd met mij aan de slag is geweest. Eén plaatje zegt meer dan duizend woorden.”
“Dat hebben de Chinezen bedacht”, repliceerde Mac vinnig. “Die hebben geen letters, alleen maar plaatjes. Bovendien maakt het niet uit. Woorden scheppen werelden. Niet voor niets is alles met het Woord begonnen.”
“Moet je er wel even bij vertellen wie er aan het woord was. Degene die jou betypt is nou niet direct de auteur van de Heilige Schrift.”
“Ellendige opportunist”, schold Mac woedend terug. “Hij probeert tenminste iets uit niets te maken. Jij hebt je hele leven niets anders gedaan dan noteren wat er te zien is. Als er niets is, ben je werkeloos en nutteloos, terwijl ik dan juist op mijn best ben”
“Wat een kul” kwam Nik’s antwoord. “Alsof hij zijn tiksels uit het niets vandaan tovert. Het brein van onze baas doet niks anders dan ik: het slaat beelden en geluiden op en brengt ze naderhand weer tot leven. Ik bespaar hem daarbij het zoeken naar woorden, het tikwerk, de grammaticale regeltjes....”
“Dat is gelogen!” Mac huilde bijna. “Ik weet hoe het is om geen idee te hebben, en dan opeens woorden te ontdekken en die achter elkaar te zetten en een hele nieuwe werkelijkheid te zien ontstaan. Daar heb jij geen idee van, jij, jij... copyist!”
“Nou, stil maar” suste Nik. “Ik wil niemand pijn doen. Ik vind het ook veel fijner om opgepakt, aangezet en op iets gericht te worden en te ontdekken dat die bloemen, dat vijvertje of dat kerkhof inderdaad heel mooi zijn. En dat ik ze dan nog mag bewaren en zelfs aan anderen kan laten zien... dat is kicken, hoor!”
“Nou, laten we het daar dan maar bij laten,” mengde een derde stem zich in het gesprek. “Mac vindt het fijn om werelden te zien ontstaan met letters, Nik houdt ervan om de wereld die hij ziet op te slaan zoals die is. Maar zolang onze baas te lammenakkig is om de computer of het fototoestel aan te zetten worden er geen werkelijkheden geschapen of vastgelegd. Dus laten we maar gaan slapen en hopen op wat actie morgen.”
Mac en Nik zwegen. Maar stilletjes gaven ze de bureaulamp gelijk.
Hoi Bob, je kunt Mac en Nik…
Lid sinds
5 jaarRol
Hoi Bob, je kunt Mac en Nik geruststellen. Je hebt een mooi verhaal gemaakt. De conversatie tussen die twee is erg leuk. Ze willen graag meewerken, maar ja, die lamzak ...😉
Jij hebt je hele leven niets anders gedaan dan noteren wat er te zien is. ---> als Nik een fototoestel is, noteert hij toch niet? Hij legt wel vast, maar niet op schrift.
om de computer of het fototoestel aan te zetten --> ik zou hier eerder gezegd hebben: om de computer aan te zetten of het fototoestel op te pakken ( of ter hand te nemen). Het aanzetten heeft voor mijn gevoel bij beide toestellen een andere betekenis.
Hoi Bobcom, Je hebt een…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Hoi Bobcom,
Je hebt een mooi verhaal geschreven, met een hele goede kijk op de functies die een camera en een computer kunnen bieden aan creativiteit. Dat laat zien dat je het creatieve proces als begrip erg goed begrijpt. Dat is mooi om te zien.
Ik vind het alleen jammer dat het verhaal verder inhoudelijk vrijwel alleen een 'welles-nietes- discussie' is. Het zou leuk zijn geweest dat er iets in de kamer gebeurd waardoor de voorwerpen ook iets kunnen zeggen of doen over/ met het hier en nu. Dan heb je net iets meer opbouw in je verhaal.
Dat hoeft niets groots te zijn: als is het maar de hond die aan de deur krabbelt. (Waardoor de voorwerpen bedenken wat zij over de hond kunnen schrijven, of hoe ze hem kunnen filmen, bijvoorbeeld.)
Desondanks heb ik het verhaal met plezier gelezen zeg ik: petje af voor je visie van het creatieve proces!
Groet,
Nadine
Een bureaulamp die zijn…
Lid sinds
11 jaar 6 maandenRol
Een bureaulamp die zijn licht helder laat schijnen op het onderwerp. 😉
Voor mij is het ook iets teveel 'welles-nietes' waardoor ik op een gegeven moment wat af dreig te haken. De lamp maakt het weer goed.
Ik snap nog niet zo goed waarom de onrust zo vroeg in de ochtend begint. Voor mij zou het logischer zijn als de voorwerpen verwachtingsvol wachten en wachten en ... vanaf het 'normale' moment dat de 'hij' aan zijn creatieve uitspattingen begint. Nu lijkt het een willekeurig moment.
Voor de leesbaarheid zou ik dialoogzinnen op een nieuwe regel laten beginnen. (Maar zo ben ik.)
Ergens mist nog een 't' bij 'Mac vind'.
Een mooi verhaal waar denk ik nog meer in zit.
Hallo Hadeke, dank voor je…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Hallo Hadeke, dank voor je reactie. Misschien is alleen dialoog niet genoeg om mijn idee uit de verf te laten komen, of is de gekozen dialoogvorm daarvan de schuld. Camera en computer vertegenwoordigen het verschil tussen kijken en denken. De een is er voor de zichtbare werkelijkheid, de ander voor een onzichtbare. Niet zozeer een kwestie van "welles - nietes" als wel één van "I can do anything you can do better". Misschien heb ik me door dat aspect te veel mee laten slepen en had een "persoonlijke" prestatie van beide het uitgangspunt beter laten zien. Ik was alleen bang dat het daardoor te gezwollen zou gaan werken - ik wou het een tikje luchtig houden. Moet ik nog wat op knagen. Zelf geloof ik niet dat een soort actie-intermezzo zoals Nadine suggereert de reddende engel is . Misschien ga ik er morgen nog wel even mee aan de slag.
Reden dat e.e.a zich om half vier afspeelt is dat mijn apparatuur zich zoals gezegd normaliter gedeisd houdt. Als ik zelf de kriebels krijg slaan die vaak rond dat tijdstip toe, en dat heb ik op mijn spullen geprojecteerd.
Voor mij persoonlijk werkte…
Lid sinds
3 jaar 1 maandRol
Voor mij persoonlijk werkte die focus op de verschillen tussen (de) Mac en Nik wel; een externe gebeurtenis of element introduceren hoefde niet meteen. Je houdt het blikveld smal, wat ok is binnen de context van een kortverhaal.
Grappige uitsmijter ook met die bureaulamp. Graag gelezen.
Bobcom een prachtig…
Lid sinds
6 jaar 2 maandenRol
Bobcom
een prachtig origineel verhaal met een verrassend einde!
Tudor, Ria. Dank voor jullie…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Tudor, Ria. Dank voor jullie reacties. Ga er nu verder niet aan zagen: de stand is per slot van rekening 3-2 voor houen zo. Maar ik hou de opmerkingen wel in het achterhoofd, voor een volgende keer.