#353 Fietsend door de werkelijkheid

Hoewel ik hou van fishpanties, voel ik deze bijdrage iets minder Virtuoso - ik weet niet goed waar je naartoe wil. Waarom of wat beter kan, is werk voor de coach.

Een reactie omdat je zeker een reactie verdient - albeit niet degene die je wil vrees ik, sorry.

Hoi Virtuoso, ik krijg ook niet echt hoogte van het verhaal. De zinnen vormen een verhaal, ze vertellen echter niets. Maar wellicht lees ik het niet goed Het enige wat ik eruit haal, is dat het over een leerkracht gaat die een van zijn leerlingen tegenkomt waar hij iets mee heeft gehad. 

Misschien had ze beter geen spijkerrok en fishpanties kunnen aantrekken, hoewel hij er niet echt naar leek te kijken toen hij haar zag. ---> "Hij leek er niet naar te kijken" en toch ziet hij dat ze een spijkerrok en fishpanties aanhad en heeft daar een menig over. 

'Misschien moet je je nog niet te veel van dingen wat proberen voor te stellen en wachten op wat komen gaat.' ---> Wat wil je hier zeggen?

Het is de vraag die al zeker tien minuten op haar tong ligt, maar die eraan vastgelijmd leek.  --> deze vond ik wel grappig. 

@ Tonny Coppo & @ Fief

In ieder geval dank voor het lezen en de feedback. Denk dat het wel goed is als een van de coaches nader zou toelichten wat er precies ontbreekt (zou het sowieso wel waarderen als de coaches vaker feedback geven). Ik kan dit als schrijver niet echt inschatten, voor mijn gevoel heb ik wel alles duidelijk toegelicht. Maar ik ben natuurlijk niet helemaal onbevooroordeeld in deze kwestie.

Virtuoso, helaas moet ik mij aansluiten bij Tony en Fief. Sommige zinnen zijn mooi geschreven, maar de boodschap van het verhaal is mij niet helder (docent-leerling waarschijnlijk, maar wat dan?).

De eerste alinea, komt nog duidelijk over en belooft een spannend stuk. Daarna wordt het waziger 
Het laatste stuk vanaf " Na de voor zijn doen ... " is mij compleet onduidelijk wat met hem aan de hand is, wat hij wil en wat zij zou willen...? 

Ik heb het idee dat herinnering en heden teveel door elkaar heen lopen. Daardoor moet ik als lezer te hard werken. Bijvoorbeeld: Zit de dame in kwestie 'op dit moment ' in fishpanties of zat ze dat 'destijds' in de klas? (Of misschien nu én toen?)

Daardoor raak ik weg van het thema: Een oud-leerlinge en de aardrijkskunde docent in een ooit geheime verhouding, die -volgens mij- voor de oud-leerlinge nog wel even voort had mogen duren.

Ik heb het een aantal keer gelezen, maar raak steeds de draad kwijt; de zinnen zijn mij te lang en ingewikkeld en het verhaal te verwarrend.

Ik zie de problemen niet zo. Ik kan het uitstekend volgen, maar ik ben dan ook een begenadigd lezer. Dat geef ik grif toe. De laatste zin zet meneer van Aardrijkskunde eigenlijk een beetje als een viespeuk weg, Virtuoso, wat jammer is omdat het daarvoor nog best onschuldig kon zijn. Waarom hij indertijd echter een pruik opzette die hem ouder deed lijken, is me een raadsel. Ik begrijp dat hij zichzelf onherkenbaar wil maken voor meneer de directeur en loerende ouders; maar waarom ouder, als jonger juist meer voor de hand lijkt te liggen?

Tenslotte, want er is altijd een tenslotte, de reden - de reden - lijkt te zijn dat monsieur viespeuk over de schreef is gegaan, betrapt is waarschijnlijk, en dat heeft het verhaal ook nodig - en dat ze dan alsnóg met hem meegaat (want dat staat als een paal boven water) - maar (kun je het nog volgen deze zin?) dat staat er niet. En dat moet wel. Lees maar, zou Martinus Nijhoff zeggen, er staat niet wat er staat.

@ Tilma

Goed om te horen dat je mijn verhaal kon volgen, en ook dank voor de uitgebreide feedback. Viespeuk is natuurlijk een understatement, het kan absoluut niet wat hij doet. Wel zat ik aan leerlinge te denken van een jaar of 17/18 met een volwassen geest die (behalve vanzelfsprekend door het autoriteitsverschil) niet door hem gedwongen of gechanteerd werd. Dat is ook de worsteling vanuit Liselotte; ze realiseert zich dat het allemaal heel fout is en dat dat eigenlijk nog steeds wel zo is, maar vind het tegelijkertijd spannend. De viespeuk realiseert zich ook maar al te goed is dat het fout is door de pruik inderdaad op te doen, maar kan hierbij slecht inschatten wat voor effect dit heeft. Het ouder schatten is hierbij de herinnering vanuit het perspectief van de HP.

Ik weet niet helemaal zeker of ik de lange (overigens zeer stijlvolle) zin in je feedback helemaal goed kan volgen, maar in ieder geval vond ik het beter bij het stukje passen om niet concreet de reden voor zijn stoppen te noemen. Dat laat voor de lezer nog wat te raden over, evenals de reden waarom ze toch graag met hem meewilde.