#353 - Het perfecte stel

Aurora, wat raadselachtig dit stukje. Ik vermoed dat Ria het gesprek voortzet met de advocaat en dat Mario in de puree zit maar duidelijk komt dit niet over. Het heeft met de opdracht ook weinig uitstaans, IMHO.

Hoi Aurora, ik ben het hier niet eens met Gi. De hp heeft een contact op een terras en er zit iets onder het oppervlak. Het contact heeft alleen niet de hoofdrol, het onderliggende wel. 
Je boeit mij met je verhaal. Ik wil vanaf het begin af weten wat er bij de hp dwarszit. Het is wel duidelijk dat er van het perfecte koppel niets meer over is. Bij de advocaat denk ik nog aan een vechtscheiding, het einde vind ik verrassend. 

die haar vaagjes bekend voorkomt --->  vaag leest beter dan vaagjes

'Leuk je gesproken te hebben,' wuift ze en schiet er vandoor. ---> het wuiven klinkt net iets te gezellig. Ze heeft geen behoefte aan een praatje. Eerder begroet ze Ria al vermoeid. Misschien zegt ze het kortaf en laat ze Ria verontwaardigd achter. 

Moord! Goed gevonden. Het voldoet niet volledig aan Franks opdracht, maar toch ook weer wel.  Ik vraag me af of Ria er iets mee te maken heeft?

btw: ik moest tbs opzoeken... als Belg zijnde.

Aurora, Mooi gedaan, een leeg weerzien op het terras en wat gekwebbel over de romantiek van vijftien jaar geleden om de pijnlijke werkelijkheid van nu naar boven te halen. Ouch!
"kwestie van leven of dood" vind ik niet zo toepasselijk: Joliens leven noch dat van haar man staat op het spel. Iets met "toekomst van haar en haar kinderen" of zo?

@Gi, sorry dat ik de opdracht een wat andere twist heb gegeven, waardoor het voor jou moeilijk te volgen is. Soms dient er zich een wat ander verhaal aan dat niet meer weg gaat, totdat het opgeschreven is.

@Fief, fijn dat je in ieder geval geboeid was. Vaag of vaagjes is denk ik een kwestie van smaak. Ik gebruik om onduidelijke redenen graag 'vaagjes', maar als 'vaag' beter leest, vervang ik het met alle plezier. Het wuiven staat er wel heel bewust. Jolien wil niet onbeleefd zijn; die beste Ria kan er tenslotte ook niks aan doen dat ze op een heel verkeerd moment opduikt.

@Tony (en onze andere Vlaamse vrienden): tbs is een strafmaatregel die door de rechtbank wordt opgelegd als iemand een delict pleegt onder invloed van een geestesziekte, waardoor het delict hem/haar niet echt aan te rekenen is, maar welke ziekte wel zo ernstig is, dat de persoon voor onbepaalde tijd gedwongen behandeling moet ondergaan - totdat de artsen denken dat hij/zij geen gevaar meer vormt voor de maatschappij.

@Bobcom, goed gezien.

En 'kwestie van leven en dood' is inderdaad wat te melodramatisch. Ik verander het weer naar wat het in mijn eerste versie was.

Scherp contrast tussen het eerste en tweede deel van je verhaal. Misschien iets te bruusk qua overgang zelfs. 

Alhoewel je de dramatische wending ergens voelt komen, was ik toch nog verrast door het einde. Wel graag gelezen!

Dank je, Tudor. Ik heb de overgang nu aangegeven met een paar sterretjes, om de lezer wat meer houvast te geven.

Jij met je sterretjes!

Schitterend verhaal. De wending en dan nog het slot komt flink binnen. Heerlijk, dat contrast van het triviaal gekeuvel op het terras en het drama bij de advocaat.
Met plezier gelezen.

Ha Musonius, ik durfde even niet meer, maar er blijkt toch dringend behoefte aan mijn sterretjes te zijn ;-)

Aurora, ik ben gek op jouw sterretjes. Bedankt voor de uitleg voor de Vlamingen, maar ik had er meteen Ter Beschikking Stelling in gezien, wat in België ook bestaat.  Ik pleit er steeds voor om afkortingen steeds voluit te schrijven, dan wordt meestal meteen duidelijk waar het over gaat. Zo zou je lang kunnen zoeken wanneer ik in een stukje schrijf dat ik net mijn cheque van de RJV gekregen heb, maar je begrijpt het meteen als ik het voluit schrijf: Rijksdienst voor Jaarlijkse Vakantie.

@Gi, het ligt eraan, denk ik. Ik weet niet hoe het in België is, maar in Nederland wordt in het normale spraakgebruik nooit de volledige term 'terbeschikkingstelling van de staat' gebruikt, uitsluitend de afkorting tbs. Het zou daarom heel onnatuurlijk overkomen als de advocaat zou zeggen: 'Terbeschikkingstelling van de staat is het beste waar we op kunnen hopen.'

@Aurora, het is in België niet anders. Onlangs las ik een artikel waar een twintigtal keren de afkorting van een instelling genoemd werd. Zelfs na het lezen kon ik niet uitmaken waar die afkorting voor stond. In een vorige eeuw heb ik geleerd dat de kernopdracht van een goed journalist is om telkens een antwoord te bieden op de vragen: wie, wat en waar? Dat is nu niet anders, maar zelfs in zogenaamde kwaliteitskranten wordt dit dikwijls over het hoofd gezien.
Zolang ook de veroordeelde weet waar hij toe veroordeeld wordt, heb ik geen probleem met afkortingen.

Hoi Aurora,

Er zit een mysterieuze spanning in, maar het blijft voor mij eerlijk gezegd onduidelijk wat de link is tussen deel 1 en 2. Wellicht heeft Ria iets te maken met wat er gebeurd is, maar ik kan dit niet echt uit de tekst afleiden. Ik lees dit echt als 2 fragmenten, sorry. Wel een spannend einde.

Hoi Virtuoso, de twee delen laten twee verschillende kanten van een middelbareschoolkoppel zien. We krijgen eerst het gezichtspunt van Ria, die twee perfecte mensen ziet die alles altijd mee hebben gehad in het leven. In de tweede helft blijkt er achter de schone schijn een hele andere werkelijkheid schuil te gaan: hij heeft een ernstige psychiatrische ziekte en heeft onder invloed daarvan ern zwaar delict gepleegd en Jolien is net op weg naar de advocaat om de processtrategie door te spreken, maar wil dat uiteraard niet met Ria delen. Er blijkt in ieder geval niks om jaloers op te zijn.

Ha Aurora, prima uitwerking van de opdracht. Vooral het eerste deel vind ik erg goed. Je voelt als lezer dat het anders zit dan de argeloze Ria aanneemt. De reacties van de hp: 'Jawel', 'Ja', 'Twee' kunnen niet kaler. Heel goed. Het deel bij de advocaat gaat voor mij iets te snel. Ze lijkt er voor het eerst te komen: ze had een ouder iemand verwacht. En vlak daarna is daar al de conclusie. Maar goed, je had ook maar beperkte ruimte.  

Dank voor de feedback, Frank. Dat was inderdaad zoals ik het eerste deel bedoeld had. Bij het tweede deel maken we meteen een sprong naar het eind van het gesprek met de advocaat, maar zoals je zegt: er was nu eenmaal een limiet en als ik dat deel verder had uitgewerkt was het verhaal vier keer zo lang geworden.

Hallo Aurora, mooi dubbel verhaal. Graag gelezen. Het leven is niet altijd een lolletje ook al lijkt het zo.

Is het niet een beetje dunnetjes? Een piloot die iemand vermoordt, dan wil ik ook weten wat hij heeft gedaan: uit het vliegtuig gegooid? Zou het voor het verhaal niet sterker zijn, vraag ik me af, als de hele scène op zijn kop staat en de lezer al weet dat manlief achter de tralies verdwijnt en dat ze dan nog even met hoe-heet-ze wordt geconfronteerd? Ik zeg maar wat, hè? Ik weet het ook niet.

Interessante blog voor jou, Aurora! ;-)

Hoi Tilma, leuk dat je meedenkt. De opdracht was een terrasscène tussen twee oud-geliefden die elkaar 15 jaar niet hebben gezien. Ik heb die opdracht sowieso al erg vrij geïnterpreteerd, dus om dan het zwaartepunt te verschuiven naar het strafrechtelijke stukje... dan blijft er helemaal niks meer van de opdracht over (en sommige mensen hadden nu al moeite met mijn vrije interpretatie). In mijn verhaal is het tweede deel dus uitsluitend bedoeld om het eerste deel (de terrasscène, de hoofdmoot) in perspectief te zetten en een hint te geven van wat er achter de ultrakorte antwoorden van Jolien schuil gaat.

Dank je, Musonius! Mijn sterretjesgebruik blijkt dus een tikje idiosyncratisch te zijn.