#352 Vrolijke Noot
Een knappe vrouw passeert regelmatig onze deur in kleurrijke kleding. Mijn kinderen noemen haar Vrolijke Noot.
Als ik het onkruid aan het wieden ben, blijft ze staan en maakt een praatje. Zij stelt zich voor als Jolien.
'Ik ben Annelies,' zeg ik. 'Ik ben hier net komen wonen.'
Als de lucht dreigend wordt, zegt ze: ‘Kom eens langs. Ik woon op nummer 8.’
Drie dagen later sta ik bij haar op de stoep.
De deur zwaait open. ‘Kom binnen Annelies.’
Ik kijk naar Jolien en zie dat ze vandaag gekleed is in een kort groen rokje en geel topje die haar navel onbedekt laat. Haar opgestoken haar is gitzwart, de muren daarentegen steriel wit. Een kapstok is netjes weggewerkt in een kast.
‘Schoenen graag uit,’ zegt ze, terwijl ze doorloopt naar de woonkamer.
Ik trek mijn schoenen uit en wil ze op de mat zetten.
‘Nee, in de kast.’
Haar smetteloosheid begint me te irriteren.
Op mijn sokken loop ik door. Waar mijn woonkamer gezellig oogt, moet deze kamer het hebben van enkele kleuraccenten, zoals de rode bank die imposant aanvoelt. De donkergrijze voegen doorbreken de witte hegemonie op de vloer.
Op de witte dressoirkast pronkt een glazen sculptuur. Ik kijk er een tijdje naar en als de zon doorbreekt, heeft het beeld me voor zich gewonnen.
‘Koffie,’
‘Als je thee hebt, graag.’
Terwijl Jolien in de keuken druk bezig is om thee te zetten en koekjes op een schaal te leggen, kijk ik naar de netjes uitgelijnde schilderijen die veelal licht van kleur zijn. Ik had liever schilderijen gezien met wat meer kleur , zodat ze de maagdelijkheid van de ruimte wat doorbreken en meer sfeer creëren.
Als ze de kopjes op tafel zet, ga ik aan de witte keukentafel zitten en kijk met verbazing naar de gouden kop en schotels. Zo sierlijk en aanwezig.
‘Hou je van wit?’ vraag ik.
‘Nee, maar mijn klanten vinden het mooi.’
Verbaasd kijk ik haar aan. Haar klanten? Toch niet die ik denk dat ze bedoelt.
‘Welke klanten?’
‘Mijn huis is tevens galerie. Ik ben elk weekend open.’
Opgelucht haal ik adem. De bevrijding moet op mijn gezicht te lezen zijn, want ze schiet in de lach.
Na een uur neem ik afscheid en trek ik bij de deur mijn schoenen weer aan. Als ik de deur open, draai ik me om en zeg ik in al mijn enthousiasme: ‘Dank je wel Vrolijke Noot.’
Hallo Ilse_Bee, Een mooi…
Lid sinds
7 jaarRol
Hallo Ilse_Bee,
Een mooi beschreven ontmoeting. Ik zie wel dat de tekst soms wat strakker zou kunnen, zoals twee keer vlak acher elkaar het woord kast.
Een comma voor terwijl
Wellicht dat je het stuk morgen zelf nog een keer leest en het ook ziet.
"Op een dag als ik druk bezig ben in de tuin" kan mooier denk ik.
"Maakt een praatje met me". Of maakt een praatje (er is verder niemand)
Een voorstel: "Haar opgestoken haar is (git) zwart, de muren daarentegen steriel wit". Dan komt de tegenstellong beter tot zijn recht.
"Ik besluit dat ik toch iets meer kleur wil hebben". Vind ik een beetje gekke zin. Omdat het om een galerie gaat, zou ik daar wat meer over willen lezen. Die kast met schoenen boeit me minder.
Het zijn wat overpeinzingen. Ik heb je verhaal met lezier gelezen.
Hoi Ilse, een leuk verhaal,…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Ilse, een leuk verhaal, vlot geschreven.
Misschien kun je de twee personages aan elkaar voor laten stellen. Nu komen de namen in de tweede alinea ineens naar voren alsof ze elkaar al lang kennen. Bijvoorbeeld:
Op een dag, als ik druk bezig ben in de tuin, blijft ze staan en maakt een praatje met me. Ze stelt zich voor als Jolien.
'Ik ben Annelies. Ik woon hier sinds kort.'
Dag Ilse Vlot geschreven…
Lid sinds
5 jaar 11 maandenRol
Dag Ilse
Vlot geschreven en zo'n tekst leest prettig.
Toch lijk ik te bosten op enkele inconsequenties, Annelies woont er sinds kort schrijf je, maar het lijkt wel omgekeerd te zijn of vergis ik me? Ook op het einde zeg je Opgelucht haal ik adem.... en dat begrijp ik niet goed, het blijft toch vreemd dat iemand in z'n galerij zou wonen?
Dat leidt er wat toe dat je verhaal, vind ik, wat blijkt kabbelen en dat is jammer.
Johanna
@Caroline, dank je wel voor…
Lid sinds
3 jaar 7 maandenRol
@Caroline, dank je wel voor je FB. Ik heb het verhaal hier en daar aangepast.
@Fief, terecht aanvulling.
Johanna, dank je wel voor de…
Lid sinds
3 jaar 7 maandenRol
Johanna, dank je wel voor de feedback.
De eerste inconsequentie is verwijderd.
De tweede snap ik niet.
Daarnaast zijn er in Nederland daadwerkelijk galeriehouders die hun woonhuis als galerie hebben ingericht.
Vrolijk verhaaltje. Veel…
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Vrolijk verhaaltje. Veel spannends gebeurt er niet, maar het gaat tenslotte om de beschrijving.
Ik kan mij heel goed voorstellen dat een huiskamer op sommige dagen dienstdoet als expositieruimte; niet elke kunstenaar of kunsthandelaar kan zich een extra ruimte veroorloven.
ah okee, dat wist ik niet …
Lid sinds
5 jaar 11 maandenRol
ah okee, dat wist ik niet
@musonius. Je hebt helemaal…
Lid sinds
3 jaar 7 maandenRol
@musonius. Je hebt helemaal gelijk. Andere weken weer een spannend verhaal.
@ johanna, gelukkig hoeven we niet alles te weten. 😉