Hallo Gi, vriendelijk kabbelend verhaal als antwoord op een opdracht waar je alle kanten mee uit kunt. Op zoek naar wat lofjenever was, belandde ik op Azerty en bij de langere versie. In feite een schetsboekje met Rosalia als onderwerp. Ik ben benieuwd waarom je precies de schets van het straatherstel er hier uitgelicht hebt en niet haar garderobe- of  vlaghistorie. Het bezoek aan het chalet vind ik iets te summier - je ziet de zooi en de plee, c'est tout. Door de ramen, staat de deur open? En je trekt een deur open. Binnen, buiten? Met de opgezette Jackie wel een heerlijk element, trouwens.
Een speciaal type als Rosalia vat je natuurlijk eerder in een novelle dan in een paar schetsen van enkele honderden woorden. Die ik overigens met genoegen heb gelezen!

Gi, mooi rustig en vriendelijk verhaal dat een warm beeld schetst van Rosalia. Jammer dat ik geen idee heb hoe het bij haar binnen uitziet, maar ok. De versie op Azerty heb ik nog niet gelezen, ga ik straks direct doen.

Hi Gi, ik zie wel potentieel in je verhaal maar voor mij is het een beetje van de hak op de tak. Er zit veel informatie in die ik niet perse match met slechts één verhaallijn. Het gaat van je tuin naar Rosalia's huis, naar de chalet, naar het rusthuis. Het lijkt me veel duiding voor de 500 woorden en dat haalt me uit het ritme. Jacky is wel een goede vondst :-).

'Ken je dit”, vraag ik. Daar mis ik nog een vraagteken.

'Eerst denk ik dat het een vos is, die mij elk moment gaat bespringen, maar merk dan dat het opgezet is.' Ik zou 'het' veranderen naar 'hij'.

De 3x mens(ke) bij de laatste drie zinnen kan misschien ook nog gewisseld worden.

Groetjes, V.

Hoi Gi, ik vind het een mooi verhaal in de vertrouwde Gi-style. Ik volg je in de overgang van het huis van de buurvrouw, naar de bezichtiging van het chalet en daarna je buurvrouw in het rusthuis. Het rusthuis is dan het derde verblijf.

Er loopt ook een hondje rond op het terrein. “Onze Jacky”, zegt ze meewarig: “die is al lang geleden gestorven.”  ---> als het hondje al dood is, kan het niet meer rondlopen. 

Dag Gi,

Leuk om je verhaal te lezen!

In het korte verhaal beschrijf je veel gebeurtenissen. Hierdoor zit er behoorlijk gang in het verhaal, terwijl de gebeurtenissen zelf veel rustiger zijn. Je beschrijft de scenes op zich al prachtig!

Ik snap wel dat je het zo hebt gedaan, want een enkele beschrijving maakt nog geen verhaal!

Groetjes!

Dag Gi

Ik vind het prettig lezen, maar ik zou persoonlijk de intro sterker inkorten, en dan wat langer stilstaan bij wat je ervaart op, in en rond het chalet.

Je zet het warm en charmant neer en daar leest het erg aangenaam.

Maar....

Ik begrijp dat dit een herwerking is van een verhaal dat je al eerder hebt geschreven, waarom dan niet meteen het hier helemaal, integraal zetten? Iets dat je vanuit een bepaalde opzet schrijft, past niet meteen  altijd in een ander opzet, ook niet als je hier en daar schrapt. Die pen van  je had een nieuwe tekst kunnen laten vloeien, niet? Zelfs met dezelfde figuur, maar vanuit een ander perspectief, of een andere dimensie uit haar zijn of leven.

Mijn tip is: recycleer geen teksten, want een schrapping hier en daar levert schoonheidsfoutjes op.

Johanna

Dag Gi

Met het schoonheidsfoutje bedoel ik dat je als lezer ietwat aanvoelt dat het geen kakelverse tekst is.

Schrappen is inderdaad de essentie van een goede tekst, schrappen is vaak balen, maar de kunst bestaat er vooral in te schrappen zonder dat iemand iets mist.

Niets noemenswaardig rond de chalet: begrijp ik (en ik weet dat de beste stuurlui aan wal zitten, maar wat rook je: vers gras of droogte? enzovoort...)

Johanna

Ik snap niet helemaal waarom je oude teksten voor een opdracht herschrijft (toch een vorm van hergebruik, volgens mij). De lol is toch om aan de hand van een opdracht iets nieuws te maken?

Afijn, dat is gewoon een verschil van mening, de beschrijving zit weer ambachtelijk in elkaar.