Bij de eerste zin hoorde in de dans van de suikerfee, maar al snel werd het duidelijk dat het hier om een ander stuk gaat. Toch blijf ik denken aan een balletstuk.

Mijn vingertoppen tikken ritmisch op het toetsenbord.

Dit verwarde mij even, maar ik begrijp dat je probeert op te tekenen wat de muziek je vertelt.

Juliasybilla, je hebt een intrigerend stuk geschreven. Ik zie de beelden voor me, elfjes alom, lichte tonen, en met het verhaal van Ariadne in mijn achterhoofd hoor ik Zerbinetta uit Strauss "Ariadne auf Naxos", met de elfjes als de coloraturen van de sopraan. Maar de titel "DEMON" zet me op het verkeerde been. Kortom, ik zie tot in details voor me wat je me schetst, maar mis de klanken die je hoort. En zonder die is het verhaal toch niet compleet?

Hallo Juliasybilla, zo zie je waar associatie naar toe leidt. De Cnossienes heten afaik eigenlijk Gnossienes, een door Satie bedacht woord voor een door hem bedachte compositievorm. (Ik vind Saties pianostukken trouwens bij uitstek geschikt voor luie elfjesdansen). 
Maar omdat jij er Cnossienes van gemaakt hebt ben je op Kreta beland, in het labyrint van de Minotaurus (die overigens de zoon was van Minos' vrouw Pasiphae en een goddelijke stier die Minos niet aan de zeegod wilde offeren) en heb je een Theseus en Ariadne-ballet gemaakt op de tonen van Satie. Leuk!. 

Deze video vertelt het hele verhaal van Theseus, Ariadne en de Minotaurus trouwens mooi in beelden en op op Calypso-klanken: https://www.youtube.com/watch?v=VcXw9jqS_Hw

Wat grappig, ik dacht ook: 'cnossienes, het is toch gnossienes?' en twijfelde aan mezelf. Maar door het muziekstuk deze titel mee te geven krijgt het stuk ook meteen een eigen verhaal en daar neem je me mooi in mee. Dan maakt het niet meer uit hoe het stuk werkelijk heet.

Heel mooi! Ik zie vooral heel veel en voel wat minder (alleen een soort lichtheid door de elfjes) dat zou nog een mooie toevoeging in de toekomst kunnen zijn.