#351 - Tijd

De rinkelende wekkers ontgaan me, zo diep ben ik verzonken in het document op het laptopscherm voor me. Thuiswerken, met de radio op de achtergrond. Het nieuwe normaal. Maar bij het langzaam aanzwellende intro ga ik wat rechterop zitten en zodra ik de eerste zin hoor, kijk ik op.

‘Ticking away the moments that make up a dull day’.

De relativiteit van tijd als je nog jong bent. Als je denkt alle tijd van de wereld te hebben. Totdat je op een dag keihard uit je dromen ontwaakt. Niemand vertelt je wanneer je moet gaan rennen. Het startschot heb je gemist. 

‘And you run and run to catch up with the sun, but it’s sinking. Racing around to come up behind you again. The sun is the same in the relative way but you’re older. Shorter of breath and one day closer to death.’

Ik sluit mijn ogen en wacht op de hemelse gitaarsolo die nu komt. Fender Stratocaster, serienummer 001. Dat kan er maar één zijn. Ik draai de volumeknop verder open en sluit mijn ogen.

Dan sterven de klanken langzaam weg met als slot een zachter wordende hartslag, synchroon met die van mij.

Hier zit ik met mijn 65 jaar.

Tijd. Voordat je het weet, is je tijd voorbij…