#350 De Ridder doet het
Als ik de kleine zaal betreed, zie ik haar in het midden staan. De dansers die net nog druk aan met een wals bezig waren zijn allemaal in een kring om haar heen gaan zitten. Geen muzikant die dit aangekondigd heeft, noch heeft een overactieve danser zich als spreekstalmeester voorgedaan om dit om te roepen. Toch lijkt haar blik te zeggen dat ze al moet hebben geweten dat dit zou gebeuren.
Als de contrabas inzet, geeft ze een knipoog in mijn richting. Ik kijk over mijn schouder om te zien of de ridder achter me staat. Waarom hij de ridder genoemd wordt, blijft een raadsel. Er zijn geruchten dat dat door zijn galante dansstijl komt, maar wie dat precies heeft beoordeeld is niet duidelijk.
De ridder lijkt de zaal echter te hebben verlaten. Ogen bewegen zich in mijn richting. Als ik stappen in haar richting zet, klinkt er een voorzichtig applaus. Me afvragend in welke Julia Robertsfilm ik beland ben, pak ik haar in danshouding vast. Haar rug voelt bezweet aan alsof ze net een dansmarathon heeft afgerond.
'Je kent deze toch?', hoor ik haar vragen. Door het grote lengteverschil kan ik haar uitdrukking niet zien. De gitaar doet mee met de contrabas, en de piano volgt. Het is voor het eerst dat ik op een bal laatstgenoemde instrument hoor. Het ritme lijkt een soort freestyle dat niet voor een dans is ontworpen.
'Deze doe ik altijd met de ridder.'
Haar voeten beginnen sneller te bewegen. Ik voer ook het tempo op, half struikelend. Onze danshouding is gewisseld; zij heeft de leiding overgenomen. De ridder kan leiden, volgen, volgend leiden, leidend volgen en alles wat ertussen inzit. Ik kan lijdzaam toezien hoe de dans zich voltrekt.
'Doe gewoon alsof je de Parabla kent.'
Opeens stopt de contrabas met spelen. De gitaar volgt, en als laatste de piano die ook direct van het podium wordt gehaald. De dansers wagen zich aan een muizenapplaus, waarschijnlijk uit beleefdheid. Het toneelspel lijkt over als er walsgeluiden van het podium komen en de dansers weer opstaan. Vanuit mijn ooghoek zie ik hem op me aflopen. Zijn haar zit vandaag erg galant moet ik toegeven.
'Deze proberen?', vraagt hij met een krakerige stem.
Zonder verdere introducties maakt de ridder zijn bijnaam waar. Hij leidt en volgt me door alle toonhoogtes heen. Ik snuif zijn kokosnootgeur op en laat me meevoeren door steeds sneller wordende ritmes, waarbij hij me met lichamelijke controle binnen de bochten houdt. Als de voorstelling nog steeds bezig zou zijn, hoeft die van mij voorlopig nog niet te eindigen.
Hallo Virtuoso, Ik heb de…
Lid sinds
4 jaar 5 maandenRol
Hallo Virtuoso,
Ik heb de tekst meerdere keren moeten lezen om hem helemaal te kunnen volgen. Het is duidelijk dat de Ridder een mysterieus figuur moet zijn. Maar nu spring je nogal vaak over en weer tussen de zij-figuur en de Ridder.
Het ene moment vestig je aandacht op wat de zij-figuur ziet denkt en vermoedt en dan ga je naar de verteller en wat die over de Ridder heeft gehoord en hoe die met de zij-figuur danst. Het van de Ridder is leuk, maar ik mis nu de samenhang in het perspectief.
Groet,
Nadine
Hoi Virtuoso, het verhaal is…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Hoi Virtuoso, het verhaal is mij niet geheel duidelijk. Wie is de zij-personage en wie de ik-figuur? Wie of wat is de Ridder? Is hij fictief? Een mythe? Bestaat hij wel?
Ik kijk over mijn schouder om te zien of de Ridder achter me staat. ---> als de Ridder een achternaam van iemand is, moet je volgens mij De Ridder schrijven. Als het geen naam is maar meer een omschrijving van iemand, kun je het in kleine letters schrijven: de ridder.
De Ridder lijkt de zaal echter te hebben verlaten. ---> Was hij er wel of niet? Als hij er was en je ziet hem niet meer, dan heeft hij de zaal verlaten. Dan lijkt het niet zo, maar dan is het zo.
'Doe gewoon alsof je de Parabla kent.' ---> ik heb parabla gegoogeld, maar ik ben niet veel wijzer geworden. Ik gok dat het een soort dans is.
Me afvragend in welke Julia Robertsfilm ik beland ben, pak ik haar in danshouding vast. ---> deze snap ik niet. Ik heb veel films van Julia Roberts gezien, maar hoe dat in deze verhouding staat, ontgaat me.
Ik snuif zijn kokosnootgeur op ---> deze geur is nieuw voor mij. Als ik het opzoek, krijgt ik hits met geurkaarsen.
Als de voorstelling nog steeds bezig zou zijn, hoeft die van mij voorlopig nog niet te eindigen. ---> wat wil je hiermee zeggen? Zoals het er nu staat, is de voorstelling al geëindigd. Misschien kun je beter zeggen: Deze voorstelling zou van mij eeuwig mogen duren, of zoiets.
@ Nadine Dank voor je…
Lid sinds
10 jaarRol
@ Nadine
Dank voor je feedback en leuk om te horen dat je aandachtig het verhaal hebt gelezen. Het verhaal is volledig verteld vanuit de ik-persoon, ik heb de eerste zin even veranderd om dit te benadrukken. Hij weet natuurlijk niet hoe zij zich precies voelt, dus kan dit alleen maar uit haar blik afleiden.
Het spijt me, Virtuoso, maar…
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Het spijt me, Virtuoso, maar ik vrees dat het verhaal voor mij te hoog gegrepen is. Ik begrijp het niet.
@ Fief Dank voor de…
Lid sinds
10 jaarRol
@ Fief
Dank voor de uitgebreide opmerkingen. Ik heb de ridder nu met een kleine letter geschreven, dit gaat inderdaad om een bijnaam.
De rest van de opmerkingen die je maakt is denk ik afhankelijk van smaak en hoe je de tekst wil opvatten. Ik weet niet of het een goed idee is om als schrijver je tekst te gaan uitleggen, maar op toch even kort hierop in te gaan:
- HP weet niet of de ridder uberhaupt in de zaal is geweest. Als die er niet blijkt te zijn gaat hij er voorzichtig vanuit dat hij er eerst wel was en daarna wegging. Vandaar het woordje 'lijkt'.
- Ik heb gekozen voor een niet bestaande dans, om daarmee te verduidelijken dat dit een dans is die HP echt niet kent.
- Julia Robertsfilms zijn vaak romantische sprookjes waarbij HP zich 'uitverkorenen' voelen. Dat gevoel probeerde ik vanuit HP hier ook neer te zetten.
- Het bestaat, er zijn zelfs parfums van.
- HP bepaalt niet wanneer de voorstelling over is, dat denkt hij eventjes nadat het Parablanummer is geeindigd. Maar hier twijfelt hij weer aan als de ridder zich aandient.