#347 De verloren onschuld

Ik heb zin om tot diep in de nacht hier te blijven, totdat de junks het overnemen. Beginnend met een afgehaalde cappuccino en een baguette, begin van de avond een afhaalpizza en 's nachts falafel en een joint. Niks zeggen, maar alleen observeren en direct na thuiskomst alles verwerken voor het vijfde hoofdstuk. Waarschijnlijk past het vijfde hoofdstuk dan totaal niet meer in lijn met de eerdere, maar dat is een futiliteit. 

Er nadert een zwarte grizzlybeer en een meisje van een jaar of tien met een witte Magnum. Ze worden door velen nagestaard, wat logisch is aangezien de grizzly's normaal gesproken niet als oppas worden ingezet.  
'Sorry, is hier nog een plek vrij?', vraagt de grizzly met een lage, nasale stem. Het meisje knikt, alsof ze zelf net te laat was met de vraag te stellen. Ze heeft een spijkerrok aan en een veels te groot t-shirt met Within Temptation erop.  Kleding waarvan je toch wel vrij zeker kan zijn dat de grizzly het niet bij elkaar heeft gezocht. 

'Aardig van u,' zegt de beer die zo groot is dat hij het meisje bij me uit het zicht houdt. 
'Goed gedaan beertje,' hoor ik haar zeggen.  
'Ik ga even het water aanraken, kun je de Magnum vasthouden?' 
De grizzly weet met moeite zijn klauwen om het stokje te winden. Hij duwt zijn grote, brede tong tegen het ijsje, maar trekt deze direct weer terug. Net zo snel als het meisje haar vingers uit het water terugtrekt. Ik vroeg me af of het meisje ook op de beer zou gaan zitten, wanneer die languit in het water zou liggen. De grizzly's schijnen vaak als boot te worden misbruikt. 

Als het meisje weer nadert, lijkt de spijkerrok nat te zijn.  
'Had je niet gezworen dat je alleen je vingertoppen in het water zou houden?', vraagt de beer met vaderlijk klinkende stem. Een stem die ik zelfs als ik het zou willen niet eens zou  kunnen nabootsen. 
'Je zag me toch, ik deed alleen de vingertoppen.' 
'Dat had ik ook gezien,' zeg ik snel.  
'Meneer, ik probeer hier mijn dochter een levensles mee te geven die hopelijk diep tot haar doordringt. Het zou helpen als u hier zich buiten zou kunnen houden.' 

Overal zou ik me buiten moeten houden. Geen verbazing uitspreken over de zojuist onthulde familiebanden. Enkel en alleen toezien hoe het hele vader-dochter schouwspel zich voor me afspeelt. Elke formeel uitgesproken zin, hilariteit, bedenkelijke pauze, vorm van opstandigheid kan een potentiële bron voor hoofdstuk vijf zijn. Een beer komt nog niet in het verhaal voor, maar is er vast wel in te passen zoals dat altijd wel met beren lukt. 

Zo'n vijf minuten later komt de ware dialoog waar mijn notitieblok warm van wordt.  
'Op school zit Yoeri die leuk is, maar misschien vind ik Diane net wat leuker.' 
Beerlief legt een hand op haar schouder. Als hij zijn klauwen zou uittrekken zou er weinig van die schouder overblijven. 
'Misschien is het beter dat je je nog niet met dat soort zaken bezighoudt. Scheelt je een hoop verloren onschuld.' 
'Hoezo nou weer niet? Ik vind ze gewoon allebei leuk, dat mag toch...' 
'Je mag ze leuk vinden, maar dat hoeft nog niet tot beslissingen te leiden. Echt je bent nog te jong voor dit soort dingen.' 

Aan het mahoniehouten bureau in de kleine werkkamer tik ik hoofdstuk vijf uit, getiteld 'verloren onschuld'. Dit hoofdstuk zou het verder zeer oppervlakkig geschreven boek nog wel eens van de ondergang kunnen redden.