#347 - Drie is goed
Af en toe loopt er een jogger langs, ik kijk hoe hun voeten zich afrollen op het asfalt. De ingehouden kracht die hun handen bijna tot vuisten balt. Terwijl ze in gedachten hun ademhaling volgen.
Aan de overkant van het pad ligt een strook gras met enkele struiken en planten die een opening laten waar het water begint. Een stel ganzen zit op de kant. Ze zijn met drie, dat is goed, oneven aantallen zijn goed zeggen ze.
Naast me is een jong meisje verschenen, met een niet zo jonge beer. De beer torent boven haar uit wanneer ze op de bank naast me zit. Haar voeten zweven zo’n 10cm boven de grond. Ze blijven bewegen, zoals twee liften die elkaar in evenwicht houden. Wanneer de ene naar boven gaat gaat de andere steevast naar beneden. Eerst is het stil.
“Kijk, zie je de ganzen?” vraagt ze. Ik kijk naar haar, maar haar blik blijft strak naar voren gericht. Sprak ze tegen mij of tegen de beer? Het lijkt er niet op dat ze een antwoord verwacht.
“Mijn mama is dood” zegt ze, alsof dat alles verklaart.
“Die beer”, voor het eerst kijkt ze me aan, “was van haar”. Voor alle duidelijkheid wijst een vinger in de richting van het grote ding naast haar. Ze pakt hem in een houdgreep en haar voeten raken de grond weer. De neus van de beer draait zich in mijn richting. Vanachter de klittende vacht klink nu een piepstem. Ik schiet in de lach en speel het spelletje mee. De beer vraagt me hoe ik heet en waarom ik alleen ben.
“Is het niet eng om alleen te zijn?” klinkt het. Ik leg uit dat ik graag alleen ben en van de stilte geniet.
De beer gaat weer zitten en het meisje verschijnt weer.
Ze gaat terug op de bank zitten, lenig als een kat trekt ze haar benen in een kleermakerszit.
Haar handen frutselen aan de veters van haar versleten schoen.
“Ik vind het zo erg dat mijn mama alleen is,” fluistert ze zacht.
“Jij bent er toch,” antwoord ik, “en beer ook”
Ze kijkt me aan, haar ogen vochtig, “maar ik ben toch niet bij haar!”
“Juist wel” antwoord ik, “zolang jij aan haar denkt is ze altijd bij jou.”
Bedenkelijk kijkt ze me aan, “in mijn hart?” vraagt ze, “dat zegt papa altijd.”
“Inderdaad!”
Zwijgend kijken we hoe de wind speelt met bladeren op het gras, hoe ze in een cirkel opwaaien en dan weer liggen gaan. Hoe ze trillend voelen hoe de wind trekt.
Prachtig verstild stuk…
Lid sinds
4 jaar 8 maandenRol
Prachtig verstild stuk Dinneke, met weinig woorden veel zeggen en zonder sentimenteel te worden toch te raken. Heel knap gedaan. Graag gelezen!
Voor mijn gevoel past het begin er niet goed bij. Dat er joggers lopen duwde mij de andere kant op, en het duurde even om het kwijt te raken. Als je bij : "Kijk zie je die ganzen" begint raak je mij direct. Het beschrijven van het meisje zou ook kunnen, of dit er later doorheen weven. De joggers lijken mij niet te passen (maar dat is slechts mijn mening).
Prachtige vertelling…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Prachtige vertelling inderdaad. Rakend. Ik sta MCH bij dat de intro met de joggers geen versterkend stuk is op de rest. Misschien overwegen dat te veranderen.
Hoi Dinneke, een mooi…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Dinneke, een mooi verhaal. Je begint met een beschrijving van de plek waar de hp zit. Ik vind het wel mooi. Ik zou alleen met de zin "Naast me is een jong meisje verschenen, met een niet zo jonge beer." een nieuwe alinea beginnen, omdat hier het verhaal pas begint.
Verder het verhaal graag gelezen.
Kijk even naar de interpuncties bij de gesproken teksten. Bijvoorbeeld in de volgende zinnen:
“Ik vind het zo erg dat mijn mama alleen is” fluistert ze zacht. ---> achter is hoort een komma
“Jij bent er toch” antwoord ik, “en beer ook” ---> idem achter toch
“Kijk zie je de ganzen?” Vraagt ze. ---> vraagt met kleine letter. Op zich hoeft het er niet eens achter. Het vraagteken zegt al dat ze het vraagt.
Dank jullie wel, de intro is…
Lid sinds
4 jaar 3 maandenRol
Dank jullie wel, de intro is inderdaad een beschrijving van de plek en geeft ook een beetje de sfeer/gemoedstoestand aan van het HP.
Het is de eerste keer dat ik een gesprek uitschrijf ben niet helemaal zeker over de regels van alle leestekens, dus bedankt @Fief voor de opmerkingen. Ik laat de "vraagt ze" nog staan omdat het het begin van het gesprek is en ik zeker geen verwarring wil over wie begint met spreken.
Hoi Dinneke, met veel…
Lid sinds
3 jaar 7 maandenRol
Hoi Dinneke, met veel plezier je verhaal gelezen.
Ik zou na: Terwijl ze in gedachten hun ademhaling volgen. beginnen met een nieuwe regel. Ik heb hier behoefte aan een rustmomentje.
Mooi verhaal, Dinneke, en…
Lid sinds
4 jaar 8 maandenRol
Mooi verhaal, Dinneke, en vooral complimenten voor de subtiel-suggestieve laatste twee zinnen.
@Ilse bedankt! Heb het…
Lid sinds
4 jaar 3 maandenRol
@Ilse bedankt! Heb het aangepast!
@Aurora bedankt! Leuk dat je het opgemerkt hebt!
Dag Dinneke Erg fijn,…
Lid sinds
5 jaar 11 maandenRol
Dag Dinneke
Erg fijn, zoetzeem verhaal. Ik vind het vlot geschreven en heb er eigenlijk niets aan toe te voegen.
Graag gelezen.
Johanna
@Johanna dank je!
Lid sinds
4 jaar 3 maandenRol
@Johanna dank je!