Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#345 - Minirok met kuiltjes in de wangen

 

Spitsuur. De parking staat tsjokvol, en ik waan me Super Mario Bross met een winkelkar. Geroutineerd sprint ik zonder omkijken langs het koekjesrek. Pling, moeiteloos scoor ik mijn eerste munten, promotie bij de yoghurt. Ik verlies kostbare seconden in gang twee, bumperklevend achter een schuifelend oud besje, en nee die wijnrayon kon ik niet laten liggen. Perfect op schema grijp ik naar een mango. De dieprode glans en gedachte aan uitgebreid ontbijten doet mijn mondhoeken omhoog krullen. Maar ik voel geen mango, ik voel een hand. Geschrokken – schrikt Super Mario Bros ooit? – kijk ik naar de perfect gemanicuurde hand. Van de gemanicuurde hand gaat mijn blik via nylons en een lederen minirok naar het gezicht van de eigenares van de hand.

 

“Dag Sarah!” De minirok blijkt bijna 2 meter hoog, heeft een mannenstem en kent mijn naam. "Goeiemiddag” hakkel ik terug. De minirok grijnst breed.

“Je ziet er nog steeds hetzelfde uit meid!” Ik blijf glimlachen terwijl mijn grijze cellen tevergeefs op zoek gaan naar een herinnering aan de minirok. Dan besef ik dat mijn hand nog steeds op die van de minirok ligt, en laat hem vliegensvlug in mijn jaszak verdwijnen.

“En je bloost nog steeds even schattig!” Mijn wangen hebben ondertussen de kleur van de mango. Dan spot ik, temidden van een weelderige bos donkere krullen, de kuiltjes in zijn wangen, dezelfde onweerstaanbare kuiltjes als bij mijnheer Hein, mijn leraar wiskunde! De minirok buldert van het lachen. Chips, had ik dat nu echt luidop gezegd?

“Van maandag tot vrijdag ben ik nog steeds leraar wiskunde, in het weekend Heidi on Heels tot uw dienst!" Ik ontspan, proest het uit en zeg, gemaakt plechtig:

“Wel, aangename kennismaking, mevrouw Heidi!” We keuvelen nog wat over de koetjes en kalfjes van de voorbije vijf jaar. De mango, het spitsuur en de hele supermarkt rondom ons lijken verdwenen, ik zie alleen nog de glimlach, de kuiltjes en de glinstering in zijn ogen. Dan komt Hein iets dichter en fluistert:

“Ik denk dat we publiek hebben.” Ik draai me subtiel om en zie drie dametjes druk fluisterend in onze richting gluren.

“En als we hen nu eens een voorstelling gaven?” fluistert Hein, en hij streelt zachtjes mijn wang. Ik ga op mijn tenen staan, breng mijn gezicht dichter bij het zijne, leg mijn handen op zijn heupen en trek hem met een ruk tegen mij aan. Zachtjes kust hij mijn lippen. Dan draaien we ons richting de dametjes, zwaaien enthousiast terug en gieren het uit als ze met vuurrode hoofden verontwaardigd wegmarcheren.

“Zo, die hebben gespreksstof voor de komende drie weken!” grijns ik naar Hein.

“Zijn wij uitgepraat dan?” vraagt hij gemaakt ontgoocheld.

“Mm, oké dan”, zeg ik. “Nog één vraag. Wat wil je eten vanavond?”

 

 

 

 

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Goed gevonden. Goed bevonden. Als er een minirok in de titel zit, ben ik één en al oor. Die Hein is dat familie van de Albert?

De minirok buldert van het lachen. Chips, had ik dat nu echt luidop gezegd?

Genoten!

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Benedicte, een verhaal vol vaart. Ik zie Mario zo door de supermarkt sprinten. Meneer Hein in minirok, het is weer eens wat anders. Ik vraag me wel af hoe groot het leeftijdsverschil is tussen Sarah en meneer Hein. 
Leuk verhaal, alleen je moet nog wel wat schoonheidsfoutjes wegwerken. 
Persoonlijk vind ik het overzichtelijker lezen als de gesproken teksten onder elkaar staan.
Laatste zeurtje: zet het nummer van de opdracht voor je titel. Is voor de coach handig om terug te zien welke opdracht ze moet beoordelen en voor de andere forumleden ook.

De parking staat eivol  --> eivol?

“Goeie-middag” hakkel ik terug. --->  "Goeiemiddag," hakkel ik terug.

“Je ziet er nog steeds dezelfde uit meid!” --->  dezelfde moet hetzelfde zijn. Je bent nog steeds dezelfde of je ziet er nog steeds hetzelfde uit.

in het week-end Heidi on Heels tot uw dienst! --> weekend. En achter het uitroepteken horen nog ah-tekens.

Ik ontspan, proest het uit, en zeg, gemaakt plechtig,  ---> veel komma's in zo'n korte zin, bovendien hoort achter plechtig een dubbele punt.

mevrouw Heidi!”. ---> de punt hoeft hier niet meer. 

en fluistert; “ik denk --->  ; moet een : zijn. Ik moet dan weer met een hoofdletter.

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Heerlijk een beetje humor in de verhalen. Graag gelezen! Het is recent een hot topic hier trans, gays en andere. Het enige wat ik kan bedenken is dat de Mario insteek, die ik wel grappig vind, enkel in de eerste alinea zit. Ik had die graag nog wel zien terugkomen. Misschien is Hein wel je Princess Peach. Groetjes, V.

Lid sinds

4 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Wat een heerlijk verhaal om te lezen Benedicte. Je zoeft door de tekst, hapert nergens en met een glimlach kom je aan het eind. Bedankt voor het verhaal.

Lid sinds

3 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Benedicte,

Wat een fantastisch, creatief en komisch verhaal! Grote complimenten, ik heb echt met veel plezier gelezen. Vooral de opening heeft heerlijk veel vaart en ritme, ik zat er direct in. 

In het laatste stuk van de tekst vond ik het tempo van de gebeurtenissen wat hoog liggen, al past het ook wel weer bij het speelse karakter van dit verhaal. Met versnellingen is overigens niets mis, zolang er niemand uit de bocht vliegt. (Ik zit nog helemaal in de Super Mario-sfeer.)

Kleine suggestie: het hoofdpersonage herkent haar wiskundeleraar, ze heeft hem al jaren niet gezien. Misschien is het leuk als er iets in de tekst naar voren komt over wat ze nog van hem weet, van vroeger. Hoeft niet per se in de dialoog, kan ook door een associatie of willekeurige gedachtestroom. 

Verder geen commentaar. Heerlijk verhaal, bedankt hiervoor!

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Benedicte: Hoe goed gevonden is dit! Ik stel mij al meteen een aantal ex leraars voor in drag queen outfits. Vraagje: achteraan schrijf je 'zwaaien enthousiast terug', ik denk dat het woordje terug weg mag, niet?

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hij is weer heerlijk, Benedicte! Supermercado als Super Mario en Luigi, ik ga er straks meteen aan denken bij de boodschappen.