Opdracht #345 - Een oude (on)bekende

Hoi Ninavs, leuk zoveel nieuwe namen te zien deze ronde, hoewel je al enige tijd lid bent.

Ik heb je tekst een paar keer gelezen. Je gebruikt hele mooie zinnen en weet het heel poëtisch te brengen. Toch leest het naar mijn idee grotendeels als herhaling en aan het einde van het verhaal ben ik niet veel verder dan dat je niets met winkels hebt en dat je in de ogen van iemand staart die je achteraf toch niet kent. Misschien moet ik het nog een paar keer meer lezen om de wellicht diepere betekenis te ontdekken.

Hoi Fief, inderdaad al een tijd lid, maar mijn eerste post hier. Leuk dat je de tijd hebt genomen om te lezen en reageren! Ik neem je feedback mee, vooral van die herhaling. Deels bewust qua woordgebruik, maar niet de bedoeling dat het teveel als herhaling leest. Met een diepere betekenis, het is een soort illusie. De andere persoon verdwijnt op het moment dat de verteller zich realiseert daar niemand te kennen. Het is dan aan de lezer om te bepalen in hoeverre het echt gebeurd is. 
 

Welkom, Ninavs,

Je schrijfstijl in dit verhaal is te (geforceerd?) literair/poëtisch naar mijn smaak, dat is puur persoonlijk, dus daar hoef je je niets van aan te trekken. Inhoudelijk begrijp ik het niet. Is dit magisch realisme? Ik ben niet zo bekend met deze stroming.

Ik wist niet dat unheimisch ook kan. Weer wat geleerd. Ik krijg in elk geval een heel unheimlich gevoel bij het lezen, maar wellicht is dat passend.

Hallo Ninavs, gefeliciteerd met je premiere. Blij te horen dat ik niet de enige ben die bij supermarktbezoek door poelen van winkelweerzin en misanthropie moet waden. Geen wonder dat met een dergelijke instelling het sprankje hoop een interessante ander tegen te komen ook weer meteen de bodem ingeslagen wordt.  

Ik kan me enigszins vinden in de reactie van @Musonius: je bent wellicht te veel gefocust op hoe je het wilt schrijven, en daardoor komen sommige beeldspraken nogal geforceerd over: krampachtig focus en doelgericht trachten is wat veel van hetzelfde, ladingen die zich aan je schouders opdringen vat ik niet, een sensatie die zich in je rug manifesteert of een gedachte die zich optrekt evenmin. Concentreer je eerst op wat er precies gebeurt, en daarna op de beschrijving ervan, en probeer niet teveel tegelijk te zeggen. Eerst komt het verhaal en pas dan de taal. 

Een blaak van herkenning zal een blijk moeten zijn?

@Bobcom Blijk inderdaad en ik kan zeker iets met die eerst focussen op het verhaal. Ik had eerst een totaal andere opbouw, waarbij het luchtiger begon maar daarna teveel "de zweefte" in ging. Nu gaat het hele verhaal wellicht teveel de zwevende kant op.

@Musonius, het is hoe je het als lezer wilt interpreteren, maar wat Fief ook al zei, is het misschien juist minder goed te volgen daardoor. En ik zat te twijfelen over unheimisch, maar heb het wel voorbij zien komen. Leuk dat je juist dat woord benoemt.

Bedankt dat jullie de moeite hebben genomen mijn verhaal te lezen en gerichte, bruikbare feedback te geven! 

Hoi ninavs,

Ik weet niet of je het verhaal hebt aangepast na bovenstaande feedback, maar in de eerste plaats mijn waardering voor de sfeer die je neerzet, meteen al aan het begin. Dat verloren gevoel van al die commercie, die aanwezigheid, dat toppunt van elkaar ontwijken. Je omschrijft de buurtsuper/ AH XL zelfs paradoxaal als een 'niemandsland': een oorlogsgebied. De clou past goed bij deze setting van dromerigheid, van sterk afgeleid zijn door een diepere behoefte of door een spanning. En sowieso zijn supermarkten doolhoven. Interessante metaforen ook, 'ladingen die pijnlijk aan mijn schouders hangen,' ik zie het voor me. Of misschien zeul je gewoon een zware rugzak mee, net als ik.

Soms is er een woord misplaatst, zoals 'mijn onwetendheid' terwijl je vast heel veel weet, behalve wie dit is. 'Stroomt de herkenning mij toe' is erg ongebruikelijk en wat ouderwets poëtisch. De bekende vreemdeling lijkt me vooral een vertrouwde vreemdeling (of vertrouwde onbekende, als je die koddige alliteratie niet wilt). En het zakelijke 'verkrijgen' betekent toch iets anders dan 'krijgen'. Ook zonder zulke woorden is de verheven sfeer al stevig. (Dat 'gemaakte' was trouwens ook het Volkskrant-commentaar op Lale Gül over Ik ga leven.  En elders las ik het voorbehoud: 'Misschien is het wel de bedoeling. Tenslotte schreef Jan Cremer ook heel onbehouwen.' (Waarmee ik allerminst wil zeggen dat jij onbehouwen schrijft.))

Kijk, je kunt het verhaal ook vertellen als 'ik haat supermarkten, maar soms kom je er gewoon niet onderuit, dus vandaag moet ik weer. Het is veel te druk en iedereen is bezig met zichzelf. Ik voel dat iemand me aankijkt. Hij kijkt aardig. Maar ik knipper met mijn ogen en hij is weg.' Maar dat doe je nadrukkelijk niet. De clou zou ook niet passen in zo'n kale sfeer. Je kiest voor een verhaal vol impressies, zonder dialoog of zelfs maar gesproken woord. Een stream of consciousness. En toch gebeurt het allemaal in het hier en nu. Inspirerend. 

De hp gaat van vrees naar nostalgie. Die vrij extreme, zwaarmoedige emoties passen goed in de sfeer en gemoedstoestand. Het geheel doet me sterk denken aan de Annunciatie. Mede door de wat Bijbelse formuleringen en doordat die boodschapper (hé, toepasselijk woord in een supermarkt) geen mondkapje draagt, en zich dus verheft boven de geboden van deze wereld. De vraag is wel wat de engel woordeloos aan Maria komt vertellen: vrees niet, want je krijgt gemoedsrust?

@Kruidnagel: lekker, een reactie die langer is dan het verhaal. Unheimlich!

Ninavs: zoals boven gezegd: ik denk dat je stuk eerder poëtisch bedoeld is. Waar ik wijslijk geen reactie op geef wegens te onwetend.

@Ninavs: in de zin: 'Met een nieuwsgierig, tevens unheimisch gevoel, draai ik me om' maakt het een wereld van verschil uit of je het woord 'unheimisch' gebruikt in de zin van ijzingwekkend, akelig of eerder als enorm of vreselijk zoals in: iets vreselijk of enorm goed vinden. Zelf voel ik meer voor het laatste: de ietwat radeloze persoon die in zijn gehate supermarkt toch de illusie koestert ooit iemand te ontmoeten die hem enige genegenheid kan verschaffen.

O ja, 'unheimisch' i.c. denk ik 'verloren', 'niet op je gemak.'

Met een nieuwsgierig, tevens unheimisch gevoel, draai ik me om.

Grappig dat iemand zich unheimisch kan voelen, maar dat het ook ergens unheimisch kan aanvoelen. Je kunt je dus unheimisch voelen en/of op een unheimische plek. Het is maar net of je naar binnen of naar buiten kijkt.

'Als eerstejaars liet ik geen feestje aan me voorbijgaan, ook al voelde ik me er steevast unheimisch, want je moet nu eenmaal nieuwe mensen leren kennen en na zes bier gaat dat het best.'

'Ik werd wakker op een unheimische plek, tussen gebroken glas en de damp van verschaald bier. In de verte dreunde een basversterker. Buiten hoorde ik grote groepen studenten lallen. Eindelijk, dacht ik. Verzet. Of in elk geval een verzetje.'

(Bij 'unheimlich' denk ik de hele tijd aan 'heimelijk', en aan die ene EHBO-greep als er eentje dreigt te stikken.)

En toch betekenen ze hetzelfde. Naar het schijnt was Unheimisch eerst wanneer je niet thuis was.

De heimlichmanoeuvre is een methode om een unheimliche blokkade te verhelpen. Simpel.

@Kruidnagel Jouw reactie is inderdaad een verhaal op zich, heerlijk om te lezen en bedankt voor je feedback. @Tonycoppo @Gi ik leer van jullie. Nooit geweten dat unheimisch meerdere betekenissen had, waar ik het alleen gebruik als het prikkelende 'niet op je gemak' kippenvel gevoel. Wat je wel eens krijgt in een oude kerk of ander historisch gebouw. 

Mijn 1e verhaal op dit forum, maar er komen er zeker meer. Ik ben onder de indruk van hoeveel moeite jullie stoppen in het lezen en geven van oprechte feedback. Het helpt me echt verder en maakt dat ik mijn eigen werk in vraag stel en meer wil schrijven!

Zowel unheimisch als unheimlich is correct in het Nederlands. Deze woorden betekenen in het Nederlands allebei: 'beklemmend, onbehaaglijk, griezelig, onheilspellend'. De beide vormen  zijn overgenomen uit het Duits, maar de vorm unheimisch komt in het moderne Duits niet meer voor. Unheimisch heeft in het Nederlands een eigen betekenis en gebruik gekregen.

https://taaladvies.net/taal/advies/vraag/826/unheimlich_unheimisch/

Ik aanvaard bitcoin. Of ether. Goud is te veel last. Uitkijkend naar je tweede.