Lid sinds

13 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#345 Sneeuw in april

‘Shit. Shitterdeshit.’ Ik kijk op mijn horloge; kwart over zes. Ik heb nog precies twintig minuten voordat de online bestuursvergadering begint; dat ga ik onmogelijk redden, maar ik moét iets te eten hebben. Tussen dikke sneeuwvlokken door, ren ik de overvolle parkeerplaats over. Mijn maag rammelt; de wind trekt woest aan mijn krullen.

Eenmaal in de supermarkt schakel ik nog een versnelling hoger. Geen sinecure in smalle gangpaden die de verplichte anderhalve meter afstand bijna onmogelijk maken. Maar ik ontwijk, ik dans en slinger als een volleerde ninja door de paden en weet zonder kleerscheuren de koeling te bereiken. Ik adem diep in, voel hoe mijn mondkapje vacuüm zuigt en scan in sneltreinvaart de kant-en-klare salades. Caprese , spinazie met falafel, Marokkaanse couscous. Ik heb ze deze week allemaal al gehad. Tijd voor een alternatief heb ik echter niet, dus ik grijp de Caprese van het schap, scan de barcode en laat de salade in de tas zakken. Een snelle blik op mijn horloge. 'Shit' mompel ik weer en ik draai me op mijn hakken om,  klaar voor een sprint naar de uitgang. Maar een winkelwagentje blokkeert de weg.

'Zoë!' Achter het winkelwagentje staat een meisje. Ze kijkt me met een twinkeling in haar ogen aan en even sta ik perplex. Mijn brein racet. Ken ik haar? Waarom staat ze in de weg? Hoe kom ik erlangs? Hoe kent ze mijn naam?
'Sorry' is het enige dat ik uitbreng terwijl ik probeer me langs haar heen te wurmen. Behendig duwt ze haar wagentje tussen mij en mijn vluchtroute.
'Zoë, wacht.' Weer die schittering in haar ogen. 'Niet zo snel.'
'Sorry, maar ik moet…' Ik wijs met mijn vinger naar de uitgang. Ik heb een meeting... Kun je asjeblieft aan de kant gaan?'
Ze schudt resoluut haar hoofd. Achter haar mondkapje, dat net zo rood is als de cherrytomaatjes in mijn salade, vermoed ik een glimlach.
Ik maak me op voor grof geweld en zet mijn karretje aan om door de barrière te breken, maar dan legt ze een hand op mijn arm.  Als bij toverslag verdwijnt de tijd.

'Vergeet die meeting.' Haar stem klinkt ineens bekend. Bijna net zo bekend als mijn eigen stem.
'Er zijn belangrijker dingen in het leven. Ben je die vergeten?'
Ik graaf in mijn geheugen en struikel over tijdschema’s , computers, eindeloze meetings, deadlines. Belangrijke deadlines. Althans…
'Wat is belangrijk?' Ik kets de vraag terug en ze vangt hem met een ongekende lichtheid.
'Nou,' ze wijst naar buiten, 'sneeuw in april bijvoorbeeld.' 
Ze steekt haar arm verwachtingsvol naar me uit. 'Of jij.'
Het meisje kijkt me lachend aan, haar krullen een warrige omlijsting om haar gezicht; plots herken ik haar. En zonder verder nog te aarzelen pak ik haar hand.

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi geschreven, vooral het jachtige winkelen. Wel blijf ik met de vraag zitten wie het meisje nu is, waar de hoofdpersoon haar van herkent en waarom hij plotseling verandert.

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Chantal, je bent jezelf tegengekomen. Letterlijk en figuurlijk. Goed om even pas op de plaats te houden. Mooi verhaal.

Ik heb een meeting...kun je asjeblieft aan de kant gaan?' ---> Voor mijn gevoel zijn dit twee zinnen. Kun zou dan met een hoofdletter moeten, anders een komma achter het beletselteken.

'Nou', ze wijst naar buiten, 'sneeuw in april bijvoorbeeld.' --->  de komma achter Nou hoort vóór het ah-teken te staan. Bij de ELDA-regel staat deze altijd binnen de ah-tekens. Ik weet dat daar een discussie over is, maar als je de ELDA-regel niet volgt, hoort de komma bij een onderbroken zin ook vóór het ah-teken te staan.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

O Chantal, ik val meteen weer voor je stijl en woordkeus. Wie het is: een oude liefde, kennelijk. Maar wat verklaart dan de amnesie? De stress, kennelijk. Wel een zwevertje, met die sneeuw in april - of een meteorologe. Wel vind ik het eerder spectaculair, avontuurlijk en mooi dan lastig. Graag gelezen dus!

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Chantal, dit leest als een trein die dan stopt net voor hij het station binnenrijdt. De suggestie van Fief dat je jezelf tegenkomt is intrigerend. Ik ben fan.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Leest heerlijk, maar ook bij mij breekt het verlossende licht niet door. Het "bijna net zo bekend" logenstraft een zelfontmoeting. Maar wie o wie maakt dan wel dat meetings moeten wijken voor aprilsneeuw?

Lid sinds

13 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Fief, je hebt mijn intentie helemaal begrepen! Helaas komt het niet voor iedere lezer zo goed uit de verf begrijp ik. Dank voor je opmerkingen.  Ik pas het aan!

Kruidnagel, dank voor je compliment! De amnesie komt inderdaad voort uit het drukke leven van de hp. Ze is zelfs zo druk, dat ze zichzelf compleet vergeet (en zichzelf daardoor ook in eerste instantie niet herkent). Een zwevertje is ze zeker, maar ook dat was ze door alle consternatie vergeten ;)

Gi, dank ook voor het lezen, ook al haal je jammer genoeg net je eindbestemming niet. Er worden vast wel ergens bussen ingezet:)

Bobcom, heb je wel eens je eigen stem vanaf een opname gehoord? Klinkt bijna net zoals die van jezelf, maar toch iets anders. Daarmee hoop ik in mijn verhaal weg te komen. En wat betreft die laatste vraag; dat bepalen we uiteindelijk toch zelf?

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ieder verhaal krijgt de lezer die het verdient. Ik heb het gelezen. Je komt jezelf wel eens tegen op zo'n dag. Goed dat je oog hebt voor jezelf. Mooi actueel, want wat een paar dagen maken we mee. 

Lid sinds

7 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Chantal, subliem! Ik had het plaatsvervangend benauwd, wat een vaart zit er in je verhaal en wat een druk ligt er op je HP. Ik heb weer ontzettend genoten!

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@chantal Dank voor toelichting. Juist het stukje

Haar stem klinkt ineens bekend. Bijna net zo bekend als mijn eigen stem.

zet mij op het verkeerde been: juist niet je eigen stem, maar wel die van iemand die je heel goed kent.
Had je geschreven "het is of ik mijn eigen stem hoor", dan valt voor mij het kwartje wellicht wat eerder. Net als die krullen - je moet wel weten dat ze je hebt willen ze betekenis krijgen. Misschien wel met "Haar krullen een warrige omljsting van mijn gezicht"
Maar ik heb er een fijn verhaal aan gelezen. 

 

 

 

 

Lid sinds

13 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Tilma en Ton, dank voor het lezen en jullie commentaar!

Bob, die krullen komen in het begin van mijn verhaal ook voor. Dat was inderdaad bedoeld als een stiekeme aanwijzing ;)

En bedankt voor je suggestie! Ik denk erover na.

Katja, inderdaad! En dat in een tijd dat je eigenlijk maar met 1 persoon tegelijk mag winkelen ;)

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank voor de uitleg. Ik begreep bij de eerste keer lezen al wel dat de krullen mij iets probeerden te vertellen, dus ik dacht aan een dochter, maar dat sneed geen hout. Erg leuk idee, maar zonder Fief tastte ik nog in het duister.

Lid sinds

13 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Musonius, gezien ook de andere reacties, blijft het toch voor de meeste lezers een raadsel wie mijn hp nou tegenkomt. Hier ligt dus een schone taak voor mij klaar; hoe krijg ik dat in 400 woorden toch goed over de bühne. Ik slaap er nog een nachtje over!

Lid sinds

3 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Knipoogje naar Prince, ik had zoals anderen ook niet door dat het over 1 persoon ging maar dat deerde me niet. Vlotte pen, graag gelezen, Groetjes, V.

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Jezelf tegenkomen op zo'n manier, dat gun je meer mensen.

Lekkere vaart in het verhaal die het jachtige goed weergeeft. Een eind dat weer rust brengt. 

Graag gelezen.

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

De vaart is voelbaar, de stress herkenbaar want die deadline... Dan de rust. Ook voelbaar.

Hoewel ik ook niet doorhad dat ze daar ter plekke een moment van inzicht had in haar eigen handelen vond ik het wel wat magisch-achtig hebben, die wending. Even stilstaan in de turbulentie van de dag. Beseffen dat je de keuze hebt om NIET mee te doen.

Mooi 😊

Lid sinds

3 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Chantal,

Wat een prachtig verhaal! Het leest heerlijk en ik vind je stijl heel mooi. 

Het moest even landen dat de hoofdpersoon zichzelf tegenkomt. Mooi gevonden! Ik had eerst de indruk dat het hoofdpersonage een geliefde tegenkwam en het verhaal dus een romantische wending nam. De zin ''sneeuw in april'' vond ik erg puur en mooi in die context. De wending waar je uiteindelijk voor hebt gekozen is overigens ook heel mooi.

Compliment voor de regels: ''Ken ik haar? Waarom staat ze in de weg? Hoe kom ik er langs?'' --> Heerlijke gedachtestroom, zeker met het slot van het verhaal in gedachten. 

Hele kleine opmerking: het scannen van de salades in de koeling vond ik even verwarrend, omdat hiermee scannen met de ogen wordt bedoeld en later scannen in letterlijke zin. Wellicht kun je die dubbeling voorkomen door een ander woord te gebruiken?

Bedankt voor je mooie verhaal! Hier ga ik vast nog aan terugdenken als ik straks zelf weer een keer met overvolle mand door de winkel manoeuvreer, haastend om de bus te halen. 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ieder verhaal krijgt de lezer die het verdient.

@Tilma Ik lees samen met mijn dochter van acht Harry Potter mee en OMG wat gaan die boeken poeptraag. Terwijl ik er als student zo gek op was. Bleek dat grotendeels nieuwsgierigheid. Wel luister ik met plezier naar de podcast "Harry Potter and the Sacred Text" op Spotify.