#344 Alles komt goed
In the end everything will be allright. And if it's not allright, then it is not the end."
Het is donker in mijn slaapkamer, toch zie ik mijn oma duidelijk bij me op het bed zitten. Haar zwarte krullen glanzen, net als haar donkere ogen. Ze lacht me gerustellend toe.
'Je hoeft niet te huilen', fluistert ze.
Ik haal de mouw van mijn lievelingspyjama langs mijn ogen, die branderig en gezwollen aanvoelen.
Drie dagen geleden stierf ze aan een hartaanval, maar het is zo vanzelfsprekend dat mijn oma hier naast me zit, dat ik me geen moment afvraag hoe dat mogelijk is. Het lijkt alsof ik eindelijk weer adem krijg, alsof mijn lichaam voor het eerst in 72 uur ontspant.
Mijn oma knikt tevreden en ik voel hoe ik plotseling door slaap wordt overmand.
'Alles komt goed.'
Het zijn haar laatste woorden. Woorden waaraan ik me stevig vastklamp voordat ik wegglijd in de zachte duisternis.
30 jaar later
Ik heb mijn armen stevig om mijn nichtje geslagen; voel het zachte schokken van haar lichaam. Ik wacht totdat het ergste verdriet is uitgeraasd. Dan bied ik haar een zakdoek aan. Een schamel houvast.
'Weet je', snikt ze, 'tot het allerlaatste moment wilde mama ons gerustellen.' Mijn nichtje snuit luidruchtig haar neus en glimlacht door haar tranen heen. ''"Alles komt goed". Dat was het laatste wat ze tegen ons zei'.
Als een echo uit het verleden weerklinken de woorden van mijn oma. En ondanks mezelf vlindert er iets door mijn buik.
Na de uitvaart rijden we in een kleine stoet richting de theeschenkerij aan de dijk. De nostalgische inrichting voelt als een troostrijke omarming. Achter de ramen is de lentezon warm en langzaam ontdooien mijn verkleumde vingers. De geur van verse soep vult de ruimte. Maggiplant, ui en knoflook. Even ben ik terug in de keuken van mijn oma.
Achterin is de serre voor onze familie gereserveerd. Voordat ik naar binnen stap, valt mijn oog op een geborduurd schilderijtje dat boven de ingang hangt.
'Kijk Bobby.'
In een reflex pak ik de hand van mijn nichtje.
Ik wijs omhoog en samen staren we naar de simpele afbeelding boven de deurpost. Gele bijtjes, een rand van roze bloemen en in het midden drie woorden in kruissteek: 'Alles komt goed.'
*then *overmand
Lid sinds
7 jaarRol
*then
*overmand
Je hebt de vrolijke Engelse…
Lid sinds
7 jaarRol
Je hebt de vrolijke Engelse spreuk toch wat zwaarder op de hand gemaakt. Dingetje: moet die overleden oma echt op de rand van het bed zitten? Is het niet al even mooi en betekenisvol als ze het zegt terwijl er geen quasi bovennatuurlijke gebeurtenis plaatsvindt?
Ik had het ook mooi gevonden als die bloemetjes en die bijtjes in enige vorm ook al eerder in het verhaal hun opwachting hadden gemaakt. Als opdruk op de pyjama of zo? Het zou typerend zijn voor je stijl.
Er is ook iets geks aan de hand met je witregels en 'indentation'.
En om dan maar helemaal in klassiek kritische modus af te sluiten: heb je die laatste vier woorden echt nodig?
Tilma! Wat heerlijk om je…
Lid sinds
13 jaar 9 maandenRol
Tilma! Wat fijn om je kritische toon weer te lezen!
Soms is de werkelijkheid iets wat we niet kunnen bevatten, maar dingen gebeuren. Oma's komen soms hun kleinkinderen troosten, ook al zijn ze overleden. Ik worstelde wel met de manier van opschrijven, dat blijft lastig. Én het heeft toch ook een functie. De dood is niet het einde. Dat wilde ik daarmee verwoorden.
Verder ga ik nadenken over je opmerkingen. Dank!
Hoi Chantal, weer een mooi…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Chantal, weer een mooi verhaal. Toeval bestaat niet, zeggen ze. Graag gelezen.
Hoi Chantal, Mooi sec…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Hoi Chantal,
Mooi sec beschreven.
*uitgeraasd (jat ik even)
*schamel houvast
'De nostalgische inrichting voelt als een troostrijke omarming.' Het kan de bedoeling zijn, maar de twee helften van de zin lijken erg op elkaar.
'Alles sal regkom,' (maar vraag niet hoe, denk ik dan) – de bezwering, want we moeten toch wat. Da's persoonlijk.
De dood lijkt te horen bij het toeval: ik kom hem bij deze opdracht overal tegen (en gebruik hem zelf ook).
Dank voor je reactie Fief!…
Lid sinds
13 jaar 9 maandenRol
Dank voor je reactie Fief! Ik zit in jouw kamp; toeval bestaat niet.
Hoi Kruidnagel, dank voor je commentaar! Is een nostalgische inrichting altijd een troostrijke omarming? Het was niet de bedoeling. Puur toeval ;).
Niet alle bezweringen komen met tekst en uitleg. Dus moeten we zelf aan de bak. Dat heet leven geloof ik :)
Ha Chantal, over die zin: ik…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Ha Chantal, over die zin: ik doel op de vorm
Daardoor hort het daar bij mij een beetje. Klein in het geheel van een liefdevol verhaal.
Het leven is wat je toevalt, sprak de dominee altijd ;-). Maar goed.
Alles komt goed! Goed…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Alles komt goed!
Goed verhaal! Genoten.
Hoi Chantal, leuk verhaal…
Lid sinds
13 jaar 3 maandenRol
Hoi Chantal, leuk verhaal met troostrijke gedachte. In veel schrijfcursussen wordt aangeraden te schrijven voor alle zintuigen. Jij schrijft: 'Maggiplant, ui en knoflook. Even ben ik terug in de keuken van mijn oma.' Heel goed. Dat werkt hier echt.
PS Het nichtje in je verhaal heet Bobby. Een van de dochters uit de schrijfopdracht heet Bobby.
Een vertederend moment,…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Een vertederend moment, Chantal et l’histoire se répète et se répète et se répète …
Dank voor je commentaar…
Lid sinds
13 jaar 9 maandenRol
Dank voor je commentaar Frank!
En wat toevallig dat een van de dochters Bobby heet! Of...toch niet? ;)
Gi, zo is het.
Paaswaardig. Oma die na drie…
Lid sinds
12 jaar 1 maandRol
Paaswaardig. Oma die na drie dagen aan het bed verschijnt.
Een hoopvol verhaal in een verdrietige setting. Graag gelezen.