Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#343 - Het vertrouwen. (herschreven)

“Wat is dit, Tony?”
De boodschappentas had ik op het aanrecht geplaatst. Een fles rode wijn, speltpasta, gehakt, parmezaanse kaas en twee potten tomatensaus. Had ik me vergist? Ik wist dat ze enkel Bertolli Siciliano lust. Ik had al eerder de fout gemaakt. Schaapachtig kijk ik haar vragend aan. Haar kamerjas onthult haar boezem net niet.

“Is dit van haar?”
Ze toont een wit flesje als was het een pakje stront. Haar stem klonk hard en beschuldigend. Ik staar naar het flesje. Ik had het meteen herkend. Hoe was dit tussen de boodschappen beland? Ze was erg achterdochtig sinds mijn bedrog was uitgekomen. Mijn secretaresse en ik waren te onvoorzichtig geweest. Een vreemde string naast ons bed. Ze had me een hele week uitgescholden. Ik had beloftes uitgesproken. Veel beloftes.

“Maar neen schat, ik heb haar toch ontslagen?”
Mijn secretaresse had wanhopig aan mijn broek getrokken. Haar nagels hadden mijn wangen doen bloeden.
Mijn harde woorden hadden haar gebroken. Ik dacht mijn huwelijk te redden, maar haatte de twijfel of ik juist had gekozen.

“Wat is dit dan?”
Ze opent het flesje en laat haar neus erover zweven. Ze verwacht parfum maar ik had de pillen in water opgelost. Zelfs kwaad schijnen haar kristalblauwe ogen liefdeslicht. Haar geblondeerde haren herinneren me aan onze eerste nacht. Ik had haar meteen opgemerkt aan de bar. Zij was voor mijn verhalen gezwicht. Ze had me wild, spannend en impulsief benoemd. Adjectieven die haar toen hadden verleid, maar nu de bron vormen voor onze ruzies.

“Niet drinken!”
Ik roep het, maar te laat. Ze heeft ervan genipt en het halve flesje is leeg. Binnen tien minuten zal het beginnen. Ze tuurt naar het flesje als een sommelier die het etiket bestudeert bij het proeven van een exquisite wijn. Haar lange benen zijn gebruind. 

“Tony, wat is dit spul?”
Ik forceer een lach en neem haar vast. Ik streel haar wang en glij met mijn hand over haar schouder naar haar vingers. Ik kus haar zacht op haar oor. Lavendelgeur aait mijn neus. Teder haal ik het flesje uit haar grip en breng het naar mijn lippen. In één slok drink ik het leeg. Mascara heeft haar wimpers tot voelsprieten getransformeerd. De lamp boven het aanrecht knippert. De oven piept éénmaal. Haar wipneusje verraadt opwinding.

“Dit wordt een reis, baby!”
Angstig grijpt ze naar mijn heupen. Ze laat haar ogen diep in de mijne loeren. Mijn hart poogt warmte te stralen. Ik weet dat ze me wil verlaten. Ik weet dat ik haar vertrouwen heb verloren.

“Vertrouw me schat. Kom, we gaan naar boven.”
Ik verbaas me erover dat ze zwijgzaam volgt. Als een geleidehond gids ik haar de trap op. Haar koude hand in de mijne. Ze heeft haar trouwring niet meer om. De eiken planken kraken als willen ze haar waarschuwen. De laatste zonnestralen tekenen oranje strepen op het laken. Haar kamerjas valt op de vloer. Zij vleit zich op het bed.

“Wij blijven eeuwig samen!”
Naakt kruip ik naast haar en laat de bedsprei ons bedekken. Ik leg mijn hand op haar borst en speel met haar tepel. Ze sluit haar ogen en zucht diep. Haar hartslag daalt. Ik weet wat zal gebeuren. Zij niet.


 

 

 

 

--- originele versie --

“Wat is dit, Tony?”
De boodschappentas had ik op het aanrecht geplaatst. Een fles rode wijn, speltpasta, gehakt, parmezaanse kaas en twee potten tomatensaus. Had ik me vergist? Ik wist dat ze enkel Bertolli Siciliano lust. Ik had al eerder de fout gemaakt. Schaapachtig kijk ik haar vragend aan. Haar kamerjas onthult haar boezem net niet.

“Is dit van haar?”
Ze toont een wit flesje als was het een pakje stront. Haar stem klonk hard en beschuldigend. Ik staar naar het flesje. Ik had het meteen herkend. Hoe was dit tussen de boodschappen beland? Ze was erg achterdochtig sinds mijn bedrog was uitgekomen. Mijn secretaresse en ik waren te onvoorzichtig geweest. Een vreemde string naast ons bed. Ze had me een hele week uitgescholden. Ik had beloftes uitgesproken. Veel beloftes.

“Maar neen schat, ik heb haar toch ontslagen?”
Ik had beloofd haar onmiddellijk te ontslaan en nooit meer af te spreken. Mijn secretaresse had geweend. Gehuild als een kleuter. Ze had alles geprobeerd. Ze had me de hemel beloofd. Mijn harde woorden hadden haar gebroken. Ik had niet voor haar gekozen. Ik had het gedaan omdat het mijn huwelijk zou redden. Elke veldslag vereist slachtoffers.

“Wat is dit dan?”
Ze opent het flesje en laat haar neus erover zweven. Ze verwacht parfum maar ik weet dat ze niets zal ruiken. Ik had het in water opgelost. Zelfs kwaad schijnen haar kristalblauwe ogen liefdeslicht. Haar blonde haren van de kapper herinneren me aan onze eerste nacht. Ik had haar meteen opgemerkt aan de bar. Zij was voor mijn verhalen gezwicht. Ze had me wild en spannend benoemd. Adjectieven die haar toen hadden verleid, maar nu de bron vormen voor onze ruzies.

“Niet drinken!”
Ik roep het, maar te laat. Ze heeft ervan genipt en het halve flesje is leeg. Binnen tien minuten zal het beginnen. Ze tuurt naar het flesje als een sommelier die het etiket bestudeert bij het proeven van een exquisite wijn. Haar lange benen zijn gebruind. 

“Tony, wat is dit spul?”
Ik lach en neem haar vast. Ik streel haar wang en glij met mijn hand over haar schouder naar haar vingers. Ik kus haar zacht op haar oor. Lavendelgeur aait mijn neus. Teder haal ik het flesje uit haar grip en breng het naar mijn lippen. In één slok drink ik het leeg. Mascara hebben haar wimpers tot voelsprieten getransformeerd. De lamp boven het aanrecht knippert. De oven piept éénmaal. Haar wipneusje verraadt opwinding.

“Dit wordt een reis, baby!”
Angstig grijpt ze naar mijn heupen. Ze laat haar ogen diep in de mijne loeren. Mijn hart poogt warmte te stralen. Ik weet dat ze me wil verlaten. Ik weet dat ze me niet meer vertrouwt.

“Vertrouw me schat. Kom, we gaan naar boven.”
Ik verbaas me dat ze volgt. Als een geleidehond gids ik haar de trap op. Haar warme hand in de mijne. Ze heeft haar trouwring niet om. De eiken planken kraken als willen ze haar waarschuwen. De laatste zonnestralen tekenen oranje strepen op het laken. Haar kamerjas valt op de vloer. Zij vleit zich op het bed.

“Je gaat hiervan genieten!”
Naakt kruip ik naast haar en laat de bedsprei ons bedekken. Ik leg mijn hand op haar borst en speel met haar tepel. Ze sluit haar ogen en zucht diep. Haar hartslag versnelt. Ik weet wat zal gebeuren. Zij niet.

 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Spannend, Tony, maar net voor het echt interessant wordt breekt het verhaal af. Ik zal er in gedachten zelf een vervolg aan breien, of is naaien hier meer toepasselijk? Zeurtje: belandt krijgt geen 't'.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Gi: dank, tja die verdraaide woordenlimiet hé. Zelf het vervolg verzinnen. Het is een doe-het-zelf verhaaltje geworden!

Dank voor het zeurtje: gecorrigeerd!

Lid sinds

3 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

En toen vielen ze in slaap. Vandaar het gebrek aan vervolg. In hun halfslapende GHB roes zagen ze roze olifanten en konijnen die vlogen over Teletubbie achtige velden.

Spannende verhaal weer. Je schrijft altijd op een randje. Ik waardeer het maar weer eens.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Tony, knap geschreven, maar ik ben nu wel nieuwsgierig naar wat er in dat flesje zit en wat er gaat gebeuren. Met belangstelling gelezen.

Ik had al eerder fout geweest.  ---> had moet was zijn, of bedoel je "Ik had al eerder een fout gemaak" of "Ik had het al eerder fout gedaan" of "Ik was al eerder abuis geweest"?

ik heb haar toch ontslaan? ---> het is: ik heb haar ontslagen of ik heb haar laten ontslaan. In de zin erna klopt het wel.

Ik riep het, maar te laat. Ze had ervan genipt  ---> je schrijft in de tegenwoordige tijd. Volgens mij moet dit dan ook in de tegenwoordige tijd. Ik roep het, maar te laat. Ze heeft ervan genipt.

Haar lange benen zijn gebruind. De lamp boven het aanrecht knippert. De oven piept éénmaal. ---> geen idee waarom dit erbij staat. Is het een bijwerking van het de inhoud van het flesje?
éénmaal moet los geschreven worden als het de betekenis van één keer heeft. 

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hey Fief, zoals steeds dank voor je scherpe blik. Ik corrigeerde alles. Dat van haar benen, de lamp en de oven wou ik erin om het startende effect te duiden inderdaad. Al stond het eigenlijk te vroeg, ik heb er nog niet van gedronken. Ik heb het verschoven naar de volgende alinea. Behalve de benen. Die wil ik toch bruin zien.

Dat van de tegenwoordige tijd, moest ik even laten bezinken. Ik wou spelen met de 'dialoog' en de mijmeringen erover van de hp. Maar je hebt gelijk, het staat beter in de tt.
 

Dank!

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Tony: zo leest sexpense dus. Ik vind de door @Madrid geschetste afloop heel plezierig, al weet ik niet wat GHB doet. Sommige formuleringen vind ik wat ueberplastisch, maar dat zal mijn (gebrek aan) smaak zijn. En soms gaat je schrijfdynamiek met je op de loop: "beloftes maken" doen de Engelsen, wij Nederlanders doen ze gewoon (of we spreken ze uit of zo), ze vertrouwt je niet meer, Mascara is enkelvoud dus heeft haar wimpers tot voelsprieten getransformeerd. En het Bertolli-spul is siciliana (salsa) of siciliano (pomodoro), maar geen siciliane. 

Hopelijk levert de volgende weekopdracht je een aanleiding voor deel twee:-)

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Bobcom: beloftes maken is typisch Vlaams, en blijkbaar inderdaad foutief. Heb het aangepast. Gatver, hoe makkelijk dt fouten blijven staan. Dank! En mascara is inderdaad enkelvoud. Je bent een grotere kenner van Bertolli dan de hp. Het is de pomodoro geworden.

Misschien wel deel twee. We zullen zien.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Bob en Tony: het 'maken' van beloftes komt natuurlijk uit het Frans: 'faire des promesses'. Maar voor mij kunnen naast gedane ook zeker gemaakte beloftes. En zeg nu zelf: Vlaams kan zoveel schoner zijn dan mooier.

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Tony

Erg graag gelezen in het algemeen, want je schrijft vlot en prettig. Toch ziet ik hier en daar enkele slordigheden, die wat in tegenstelling staan tot hoe je in het algemeen schrijft.

De eerste 2 paragrafen vind ik buitengewoon sterk, tot de uitweiding over het slippertje, dat heb je met wat minder schwung geschreven en vind ik zelf een beetje saai overkomen, maar dan wordt het op het einde weer scherper en beter. Misschien dat middenstuk nog eens onderhanden nemen.

Ik heb het wat lelijk met o.a. deze dingen bijvoorbeeld

Ze opent het flesje en laat haar neus erover zweven. Ze verwacht parfum maar ik weet dat ze niets zal ruiken. Ik had het in water opgelost. Ik vind dat en wat vreemde constructie een begrijp dit niet goed.

En dan: Haar blonde haren van de kapper herinneren me aan vind k ook vreemd, haar door de kapper gekrulde blonde haren of wat dan ook is juister nu lijkt het of ze met de haren van de kapper rondloopt?

Je schrijft: Ik verbaas me dat ze volgt ik denk dat het moet zijn ik verbaas me erover.

Johanna

   

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Johanna, dank voor de review. Ik heb het even laten bezinken en het verhaal ietwat herschreven. Ik wou origineel eigenlijk ook wat anders meegeven, maar uit de reacties leerde dat dit niet overkwam. Ik hoop dat het nu iets meer richting geeft. Ik heb jouw opmerkingen ter harte genomen en het middenstuk ook wat herschreven.

Dank!

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Tony,

Mooie opbouw van regel tekst en dan strakke beweging en achtergrond. Dit geeft een geweldig leesritme. 

Een paar dingen kunnen, volgens mij, iets korter. Het wordt dan nog strakker bijvoorbeeld:

Had ik me vergist? Ik wist dat ze enkel Bertolli Siciliano lust. Ik had al eerder de fout gemaakt.

Had ik mij alweer vergist? Ik wist dat ze enkel Bertolli Siciliano lustte.

Ze was erg achterdochtig sinds mijn bedrog was uitgekomen. Mijn secretaresse en ik waren te onvoorzichtig geweest.

Ze was achterdochtig sinds mijn secretaresse en ik onvoorzichtig waren geweest

Ik verbaas me dat ze volgt. Als een geleidehond gids ik haar de trap op.

Ik verbaas me dat ik haar als geleidehond de trap op kan gidsen.

 

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Tony

Wat een ferme herschrijf. Het is nu een verhaal dat er staat, waar je de schoonheid van wat je uit je pen kan krijgen volledig tot zijn recht hebt laten komen.

Mooie prestatie, fijn verhaal.

Whow!

Johanna

   

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@mch dank! Ik hou het in gedachten. Zo kan ik inderdaad zinnen bundelen. Of het echt strakker wordt moet ik nog even laten bezinnen, ik hou eigenlijk wel van korte zinnen. Edoch, dank. Doet je groeien!

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Het is ne lastigen blijkbaar: 

Limiet is een lastig woord: Je spreekt van “de limiet” en niet van “het limiet” wanneer je het over dit woord hebt. Dit is namelijk geen woord wat twee lidwoorden heeft.

De limiet, maar dan wel het woordenlimiet ... 

Weer wat bijgeleerd. Of het veel toevoegt aan een beter leven is nog maar de vraag.