#342 - Doe die kaars aan

Beklijvend. Prachtig verwoord. Knap hoe de hp de lezer meezuigt in het onrechtvaardige verlies.

Zo afstandelijk mooi geschreven als je beschrijft: een beschermingsmechanisme. Ook die uitsmijter, 'niet meer grappig,' dat je het donders goed weet dat dood morsdood is maar er verdomme niet aan wilt geloven.

Het noemen van een huisarts suggereert een ziekbed. Het personage 'priester' fietst God in het proces. Bam. Het grote onrecht. Van 'genomen' zou ik iets anders maken: ik denk erbij aan seks, maar misschien is dat mijn eigen dirty mind. Dat 'wij belijden onze schuld voor alles' kan ik niet goed plaatsen. Komt het uit een liturgie? Het voelt als een los eindje.

Vannacht heb ik een lijk geslagen. Of je er gewoon verdomme eens bij kan zijn! Ik weet ook niet hoe alles moet.

Sprakeloos.

Hoi Madrid, je hebt de machteloze boosheid knap verwoord. Net als Kruidnagel struikelde ik over het woord "genomen". Hij is je ontnomen leest dan beter. 

Voor wat het waard is: ik vind genomen erg passend. Drukt de onrechtvaardigheid knap uit.

@Kruidnagel - het gebed om vergeving ofwel de schuldbelijdenis. Jarenlang heb ik dat gebed opgezegd zonder er echt bij stil te staan. Tot, jaren geleden, de begrafenis van mijn oma. Want toen voelde het ineens heel ongepast. Mijn oma was namelijk een heilige in mijn ogen. Dat had ik altijd nog in mijn hoofd. En nu kwam het op papier terecht.

Madrid,
Goed geschreven.
Je zuigt de lezer geraffineerd je genadeloze verhaal in.
'Wat de hel' zorgt ervoor dat je als lezer weet dat het verhaal in deze tijd speelt.
In weinig woorden heb je veel verteld. Ik voel de boosheid, het gemis, ja alles wat je voelt na het overlijden van een dierbare.
Ik twijfel alleen over de poezen. Doen die dat wel, bij een lijk op bed gaan liggen? Of houden dieren instinctief afstand?
Groet, Willy
 

Hoi Madrid, dit vind ik fantastisch geschreven, de emotie gruwelijk goed verwoord. Chapeau!

@ Tony, Ton en Fief, dank voor de reactie. Komende weken probeer ik weer wat meer te reageren hier op het forum.

Ps. Het genomen was bewust. Dat was een randje die ik zocht. De suggestie die de overgeblevene misschien gewoon maakte.

@Willy, Ja hoor. Dat doen poezen en katten gewoon. Dank voor de feedback.

Voor de belangstellenden. Ik wil het nog wel even uitleggen. Dit verhaal is puur fictief. Maar ik was onlangs ergens waar ik jonge kinderen in rouw zag. Ik was daar diep van onder de indruk. Het deed mij echt iets. Dus dat moest er even uit. Dus ik schreef het er maar even uit als een ‘wat als?’ situatie.