Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#341 Het lijk in de bibliotheek

“Resumé:” zegt de dokter, “de baron werd dood aangetroffen in zijn bibliotheek met een mes in zijn rug, zittend in zijn stoel, voorovergebogen over zijn bureau. De deur was aan zijn kant vergrendeld en de Franse deuren naar het terras waren enkel van binnenuit te openen.”
De rechercheur knikt. Hij toont het moordwapen. Een kleine, vlijmscherpe dolk. “Het slachtoffer sloot zijn bibliotheek nooit af. Hij moet zich voor iets of iemand verschanst hebben. We moesten de terrasdeuren openbreken om binnen te komen en troffen niemand anders dan de dode aan.
Mijn mannen hebben nog naar verborgen toegangen gezocht. Tevergeefs.”
“Maar zelfmoord lijkt dus uitgesloten”, merkt de dokter op. “Kunt u ons de kamer nader beschrijven?”

De moord bezorgde rechercheur Van Suylenburg hoofdbrekens. Hij moest toegeven dat dit mysterie zijn pet te boven ging en zag zich genoodzaakt te rade te gaan bij de drie Grijzen.
De Grijzen, bestaande uit rechter Emants, dokter Van Eeden en jonkheer De Jong van Beek en Donk, hadden een leeftijd bereikt waarop zij meenden volk en vaderland voldoende gediend te hebben en sleten hun dagen voornamelijk rokend, beschaafd drinkend en converserend in de geriefelijke Chesterfields van Sociëteit De Witte. Nochtans waren zij niet ongenegen hun oor en intellect ten dienste te stellen van minder gepolijste geesten wier nachtrust ernstig te lijden had onder kwansuis onoplosbare raadselen.
 
De rechercheur neemt een ferme slok van zijn whiskey alvorens de vraag van de dokter te beantwoorden.
“Het betreft een kleine bibliotheek. Alle wanden gaan verborgen achter rijkgevulde open boekenkasten. Voor de Franse deuren staat een groot mahoniehouten bureau en in de hoek een antiek harnas ...”
De Grijzen veren op.
“... waar niemand inzat.”
Ontmoedigd zakken de heren terug in hun zetels en verzinken in gedachten.

Van Suylen vindt het geweldig de Grijzen in actie te zien; de dokter trekt steeds sneller aan zijn pijp en blaast kleine rookwolkjes naar het plafond, hetgeen de indruk wekt dat zijn raderen op stoom lopen, de jonkheer kijkt peinzend voor zich uit, terwijl hij de cognac in zijn glas ronddraait, en de rechter zit met de handen gevouwen voor zijn omvangrijke buik te knikkebollen.

“Eureka!” roept jonkheer De Jong Enzovoorts.
Drie heren buigen zich naar hem toe.
“De moordenaar heeft een ruitje van de Franse deuren verwijderd en de dolk geworpen vanuit de tuin op het moment dat de baron met zijn rug naar hem toestond. Daarna heeft hij het ruitje teruggeplaatst.”
De rechercheur schudt het hoofd. De dader had een ervaren messenwerper moeten zijn, de rugleuning van de stoel was te hoog en bovendien wees niets op een recentelijke aanpassing van de deur. Daarbij: waarom zou de dader zoveel moeite doen?
Weer zakken de heren onderuit.

Het wordt een ritueel. Af en toe lijkt iemand het licht te zien en oppert een oplossing die dan door de rest weer terzijde wordt geschoven. Doch als ze na de zoveelste verworpen oplossing weer verslagen achterover leunen, krijgt de rechter een ingeving.
“Laten we aannemen dat de baron de bibliotheek invluchtte en afsloot om te ontkomen aan zijn moordenaar. Mogelijk had hij niet in de gaten dat de dader al had toegeslagen, of voelde hij wel een pijnscheut, maar wist niet dat de dolk half in zijn rug stak. Na het vergrendelen van de deur moet hij in de stoel geploft zijn, waarbij het mes zich dieper door het vlees boorde, met dodelijk gevolg.”
Met enige voorzichtigheid zakken de vier mannen weer in hun stoelen. Na een korte wijle van zwijgen, klinkt er uit de groep:
“Uitstekend, het hoe is opgelost. Nu nog het wie en waarom.”

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Mooi de sfeer neergezet. De denkkracht van de Grijzen ook goed weergegeven. Lekker vanuit een geriefelijke stoel moorden oplossen.

Graag gelezen.

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha leuk! Die baron en die bibliotheek ken ik! Jammer dat ze Helen van de zaak hebben gehaald, want die had wel geweten waar ze de dader moest zooeken ;-)

Heel geestig geschreven en met veel plezier gelezen.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Musonius, ik begon me al zorgen te maken waar je bleef, maar je trakteert ons weer op een subliem verhaal. Het deed me wel meteen denken aan een Jonathan Creek mysterie, al is hij een niet zo elitaire speurder. Gelukkig is het raadsel van de dolk opgelost. Ik kijk uit naar deel 2 en 3.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Musonius: venijnig goed beschreven, als lezer proef je de whiskey en ruik je de havanasigaren.
Zeurtje: op het einde van de tekst : Na het vergrendelen...ontbreekt het woordje 'van'.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik vind 'De Grijzen' een vondst. Ik zie het stelletje zo bij elkaar zitten. Het doet bijna gezellig aan en zo geruststellend; een moord oplossen onder het genot van een pijp en een glas cognac. Top geschreven!

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Prachtig verhaal Musonius. Dat met dat ruitje was inderdaad ongeloofwaardig, een dolksteek niet opmerken? Gewaagd. Maar (bijna) alles kan in zulke detectives, mooi beschreven, je zit er meteen in.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Erg goed verhaal. Zoals steeds prachtig geschreven en goede vondsten.

Ik weet wel nog niet veel over de hp, maar goed dan gaan we de schoolse toer op ;)

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank voor jullie respons!

Hadeke & Chantal,
Ja, het heeft iets van Nero Wolfe, maar mijn grote inspiratiebron was hier natuurlijk De Zwarte Weduwnaars. Daar kunnen ook de Grijzen niet aan tippen.

Aurora,
Wie weet is dit wel 'jouw' baron, dat maakt de zaak wel heel gecompliceerd. Of misschien was het wel de man van barones Eulalie Dundergem de Strathove. Of zou het een en dezelfde persoon zijn? Raadsels, raadsels!

Fief,
Ik ben niet zo'n snelle schrijver. De snelheid waarmee iedereen hier post, is jaloersmakend. Mij kost het aardig wat tijd.
Ik ben zeker een liefhebber van Jonathan Creek. Maar locked-room mysteries grijpen natuurlijk verder terug. Edgar Allen Poe begon ermee.

Gi,
Dank voor je scherpe blik. Meteen aangepast.

Katja,
Helaas niet zo gewaagd als je zou denken, gebaseerd op een bericht van iemand die in een winkelcentrum is gestoken en daar later pas achterkomt. En dan gaat het hier om iemand die gewoon aan het stappen is. Als je vol adrenaline zit - in dit geval door angst - kun je zelfs iets breken en het pas later doorhebben. Het schijnt dus niet zo gek te zijn, al komt het op mij ook ongeloofwaardig over. Helaas lukt het mij niet op internet hier informatie over te vinden, een dokter hiervoor raadplegen durf ik niet, laat staan dat ik zelf ga experimenteren. (Zou wel een leuke detective zijn; een schrijver die gaat moorden om zich in te leven in een personage uit zijn boek.)

Tony,
Bedenk wel dat niet rechercheur Van Suylenburg hier de detective is - hij is hier slechts de klant en van ondergeschikt belang - , maar dat het gaat om de Grijzen. Niettemin zijn deze karakters ook niet erg uitgewerkt. Een afgerond detectiveverhaal met uitgediepte persoonsbeschrijvingen in minder dan 600 woorden, is ook een schier onmogelijke opgave. Ik begrijp wel dat het bij de opdracht enkel om een introductie gaat, maar ik ben weer eigenwijs en maakte het mezelf (te) moeilijk.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooie sfeer! Zomaar Marcellus en Frederik als eminences grises, of met een functie die ik over het hoofd zie? En heel origineel: focussen op het hoe - past goed bij de bedaagden.

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Kruidnagel,
Niet meer dan een grapje; schrijvers rond 1900. M. studeerde rechten, F. was psychiater. De derde naam zegt je dus niets? :-)

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Nee, het bestaan van de man op Curaçao was me tot op heden ontgaan. Hij schreef dan ook niet en bleef dus niet :-). Interessante periode om een verhaal te positioneren.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Musonius @Kruidnagel: re de hoofd- en bijrollen in dit drama:
De rechercheur kan wegens Hilda niet ontkennen dat er enige verwantschap bestaat met de jonkheer en een zekere Cécile. Daarnaast verwacht men van Van Eeden dat hij uit koelen bloede zou kunnen ageren maar Emants heeft het gelapt, hij heeft trouwens later zijn bekentenis nagelaten