Plezant bedacht, V.key en ver(r)assend einde.
Opmerkingskes: tastte krijgt drie 't' s en 'Het aantal treden was nog geruststellend hetzelfde' snap ik niet want ze stapt toch in de lift?

Hoi V.Key, ik struikelde net als Gi over dat aantal treden. Ik dacht ook te lezen dat ze in de lift stapt. Daarnaast geloof ik ook niet dat iemand die zo de boel oplicht met schaamrood op de wangen wordt opgepakt. Ik zie zo iemand eerder rood aanlopen van woede omdat het hem niet gelukt is ermee weg te komen. Of hij is gewoon verbrand door de Egyptische zon :).

Verder vind ik je verhaal prettig lezen en deze vrouwelijke speurder zet je mooi neer!

Hoi V.key, verzekeringsfraude, doet het ook altijd goed. Leuk verhaal, graag gelezen.

Zij nam altijd de trap en daarbij het zekere voor het onzekere. ---> deze samentrekking klopt volgens mij niet. Het "nemen" in de uitdrukking "de trap "nemen" is niet hetzelfde als het "nemen" in het nemen van zekere voor het onzekere. Dan kun je beter schrijven:
Zij nam altijd de trap, het zekere voor het onzekere.

Toen de man zijn hoed af deed, --->  volgens mij zet je een hoed af.

Toen de man zijn hoed af deed, sloop ze dichterbij. Toen zag ze het.  --->  Je begint hier twee keer een zin met toen. Als je volgorde iets aanpast, kun je 1x toen weglaten.
Ze sloop dichterbij en toen de man zijn hoed afzette, zag ze het.

Ze werd opgeschrikt daar een beltoon. ‘Shit!’ Betrapt tastte ze in haar jaszak. De zoon nam op. ‘Dag moeder, nee het komt nu niet zo goed uit. Ja, hij is goed aangekomen. De levensverzekering dekt wellicht alles. Hou je nu nog maar even gedeisd.’

Hier raakte ik in verwarring. Wie is de "ze" in dit stukje? 

Goed geschreven verhaal, mooi beeld van de detective. Goed slot, maar het doet mij iets te afgeraffeld aan. Je kunt nog bijna zestig woorden gebruiken, dus grijp die kans!

Ze klikte nerveus een aantal keer met haar balpen. Uit het verhaal blijkt dat ze een lichte dwangneurose heeft. Misschien leuk om 'een aantal' te vervangen voor een getal.

Nog een paar huizenblokken en ze was terug thuis, ze snakte naar een glaasje Merlot. Ik zou 'terug' schrappen en de bijzin tot hoofdzin maken.

Bijna letterlijk een doorn in het oog [...] Onzin!

Met plezier gelezen!

Ze werd opgeschrikt daar een beltoon.‘Shit!’ Betrapt tastte ze in haar jaszak. --> deze zinnen veroorzaakte bij mij de verwarring. Ze zou betrapt zijn als de zoon zich had omgedraaid omdat hij iets hoorde of zag. 

Je schetst een zeer aannemelijke detctive (f), compleet met saillante karakteristieken: tikje verbeten, obcom-type qua trappenlopen, zwak in uitparkeren maar snel in het keren van de auto., scherp ontwikkelde intuitie.Maar tijdens de observatie gaat er iets mis, en dat komt doordat je haar naar haar bordeuaxrode mantelzak laat grijpen. Als je het "shit"-intermezzo weglaat of een plaats geeft met "maar het was de man op de bank die opnam" wordt alles duidelijk.

Ik sta niet alleen in mijn verwarring, merk ik. Ook ik dacht ik een poos lang dat je protagonist het huis in de hens had gestoken en gebeld werd door haar eigen zoon, en daarna snapte ik er niks meer van. De zoon neemt op. Maar wie wordt er nu gebeld? Want de detective tast in haar jaszak. De ander is al aan de lijn. De zoon. Zat die niet op de bank naast de roodgelokte? Of  zijn er meer zoons in het spel?

Dat de boel spaak loopt door geen dna-match is een mooie onthulling, maar de arrestatie van de goed aangekomene mag wat verfijnder. Grammaticaal wordt hij weliswaar in Egypte opgevist, maar wel door een zoekploeg met het schaamrood op de wangen. Al snorkelend tussen de koraalriffen.

Mooi verhaal dat hier en daar nog wat bijgepoetst kan worden. Ik begreep het wel, maar het is verwarrend. Fluitje van een cent, toch?

Dat vermoedde ik al, V.Key, maar die letterlijke doorn is mij iets te geforceerd. Niettemin, goed verhaal.

Goed verhaal Vkey! Ik denk dat je sommige passages nog wat kan verschuiven in het tijdsframe om het nog duidelijker te maken. Je zegt bv 'wegwezen hier', dan denk ik dat ze weg is, maar dan gaat die telefoon, en is ze er toch nog. en zelfs zo dicht dat ze hem hoort spreken.

Ook doet ze eerst tien tellen haar ogen dicht, om dan snel weg te wezen (wat ze niet doet). Dat wegwezen hier, staat volgens mij niet op de juiste plaats.

Details: maar ze gaan het je lezer wat makkelijker maken, denk ik tenminste.

Mooi verhaal V.key, waarin de spanning stijgt tot de laatste alinea, waar de ontknoping te snel gaat. Misschien kun je die laatste alinea zelfs weglaten. Want het is zonde van je plot en van deze mooie introductie van je hoofdpersoon in deze 'stinkende' zaak. Je licht neurotische alles tellende hoofdpersoon zet je hier goed neer, een prima persoonlijkheid voor verzekeringszaken;-) En hoewel het wel heel toevallig is dat ze deze man net ziet oversteken, vind ik het hier toch geloofwaardig, ook omdat het kan in dit genre. Vooral die scene achter het stuur vind ik mooi, met die verwijzing naar al die tijd dat ze naar zijn gezicht in het dossier staarde. 

Twee tips; ben meer precies in je woordkeuze en laat meer 'zien' in plaats van dat je het beschrijft (show, not tell) Bijvoorbeeld deze zin 'Overal waar ze rood had onderlijnd klopte er iets niet.' De zin loopt niet lekker, en daarnaast kun je hier met een zin een beeld neerzetten, bv 'Het dossier stond bol van de vraagtekens in de kantlijn.' Of iets dergelijks.

Ook deze zin is wat onzorgvuldig, 'Al was dat laatste op dit moment ver te zoeken.' Ik weet wat je bedoelt, maar met het algemene 'op dit moment' bedoel je haar onvrede met het 'stinkende' dossier. Benoem dat.