Opdracht #340 - Op het strand ligt een voorwerp

Hoi Marie Antoinette, welkom op het forum. Je hebt gekozen voor een eenvoudig verhaal: een emmertje op het strand waar je iets leuks mee kunt doen. Op zich prima geschreven, alleen had ik eerlijk gezegd gehoopt op een iets origineler verhaal. Dat je zoiets vindt op een strand is niet echt verrassend. Maar misschien ben ik te veel verwend door de inzendingen van de andere forumleden. In ieder geval fijn om weer een nieuw forumlid erbij te hebben. 

Als ik me omdraai om verder te lopen valt mijn oog op iets dat verderop op het strand ligt.  --> achter "lopen" hoort een komma. 

om er iets leuks mee te doen, leuk emmertje, leuk plantje, leuk boek. ---> probeert eens te variëren met het woord leuk.
Probeer ook verkleinwoordjes te vermijden (baasje, dochtertje, dagje, emmertje, plantje, tuintje, kopje, zonnetje)

... van mijn zelfgemaakte emmertjesbloemstuk…..  ---> de puntjes op het eind (wat er overigens maar drie hoeven te zijn) suggereren een belofte. Gezien het verhaal zal het niet veel spannender worden. Naar mijn idee volstaat enkel een punt.

Een laatste zeurtje: misschien kun je een eigen titel verzinnen voor je verhaal. Deze titel is de titel van de opdracht. 

Bonsoir M.A.,

Je hp (hoofdpersoon) verveelt zich te pletter, hangt wat rond, jat een achtergelaten stukje speelgoed (meestal plastic, denk ik eigenlijk) en voilà - een zinvolle dagbesteding. Dat noem ik nog eens la vie en rose. Maar als verhaal kabbelt het wel een beetje: de spreekwoordelijke branding mag best wat meer bulderen.

Bienvenue!

Honi soit qui mal y pense.

Hallo M.A. Hopelijk heb je niet het idee dat je alleen maar mag schrijven over Diepgaande Drama's en Overweldigende Emoties. Ook een vriendelijk voortkabbelend verhaaltje over een uurtje aan zee, een simpele strandvondst en het genoegen om je dag te vullen met kleine niet-bezigheidjes heeft zijn plaats. Datzelfde geldt voor verkleinwoordjes: honden hebben nu eenmaal een baasje (al wil die vaak graag "baas" zijn), er zit een jaar of twaalf verschil tussen een moeder met een dochtertje op het strand en diezelfde moeder met een dochter, het emmertje zal geen zinken negenliteremmer zijn geweest, en thee hoef je ook niet uit een soepkom te drinken.

Je zou ernaar kunnen streven wat meer van jezelf te laten zien. Niks op de planning: is dat "eindelijk" of "alweer"? Dat schetst een beetje hoe je leven eruit ziet, of je je te pletter verveelt (@Kruidnagel) of aan een druk bestaan bent ontsnapt. Wat vind je van wat je ziet? Vul je het gebabbel van moeder en kind in, zou je zelf de moeder of het kind willen zijn, of heb je liever (ook) geen hond op het strand? Kies soms een andere manier van beschrijven, en let op de logica: kijken naar je voetsteppen in het zand en dan achteromkijken hoe ze weggewist worden is wat raar, voor je liggen geen voetstappen, dus je moet eerst omkijken, dan kan je zien hoe de zee de sporen van je aanwezigheid uitwist. 

Na de vondst van het emmertje wordt het inderdaad erg veel "leuk" wat de klok slaat. Probeer wat meer afwisseling te laten zien in wat je gaat doen, of in de manier waarop je dat beschrijft. Of ga bij je fantasie te rade wat je met het emmertje kan doen: zet je er thuis een anemoon in (dan heb je een zeeanamoon, maar er bestaan ook zeekomkommers). Zoek naar andere woorden, speel met woordvolgordes in je zinnen, zoek naar details waardoor de lezer zich een betere voorstelling kan maken van wat je vertelt: Je tuintje zal niet groot zijn, maar wat ga je er precies doen? Wordt het aardbeien plukken of afrikaantjes toppen? Hoe leuk is het boek? Kasteelroman of Dokter Zjivago?

Je schetst een dag van kleine genoegens, maar juist in het beschrijven daarvan is de manier waarop belangrijk. Laat dus je fantasie ook in het kleine de vrije loop: zeg het eens anders, laat af en toe een vermoeden toe, kies niet alleen voor wat het meest voor de hand ligt. Het hoeven niet altijd drama's en conflicten te zijn, maar af en toe een verrassing is nooit weg.

Succes met #341!

Bravo Bobcom, aan zulke reactie kunnen veel coaches hier een puntje zuigen...

Mooi commentaar waar je je voordeel mee kunt doen.

Meesterlijk gezegd, Bob.com. Ik vind dit verhaal ook in meerdere opzichten goed geschreven, afgerond en stijlvast. Lekker zonnig.

Maar de slotalinea:

Thuis het emmertje vullen met een leuk plantje en gezellig op mijn tuintafel zetten. Daarna in mijn tuintje aan de slag en als beloning een kopje thee met iets lekkers terwijl ik in het zonnetje geniet van een leuk boek en van mijn zelfgemaakte emmertjesbloemstuk.

Zes verkleinwoorden in drie zinnen is aan de vele kant.

En een verhaal moet érgens over gaan, of dat nu iets is in de buitenwereld of in de binnenwereld. In dit verhaal: wat is in het leven van de hp de betekenis van deze vondst? (Zoals je geloof ik ook zegt of suggereert.) Want ik denk dat de slotpuntjes een bepaalde leegte illustreren in de plot, die vlak daarvoor wordt genoemd (zie bovenstaande drie zinnen): het lot kan zomaar voor een dagbesteding zorgen. Nu is het nog een beetje onbekommerde reisjournalistiek.

Het is simpelweg extra moeilijk om te voorkomen dat een verhaal zonder veel noemenswaardigs meteen ook nietszeggend wordt. Anderzijds is groots en meeslepend al te snel een vluchtheuvel, en niet minder een kunst dan goed kabbelen een kunst is, of rococo schrijven. Tot in de 19e eeuw was het leeuwendeel van de schilderkunst tenslotte ook landschapjes, portretjes en andere snapshots avant la lettre, met desalniettemin genoeg potentiële soul voor in een museum.

Ik vind het een zeer leeswaardig verhaal, het heeft iets kneuterigs door al die verkleinwoordjes en woorden als 'leuk' en 'gezellig'. Aan de ene kant krijg ik de kriebels van dat mens (misschien heel seksistisch van mij, maar ik denk dat de hp een vrouw is), aan de andere kant zou ik best gezellig willen aanschuiven voor een lekker kopje thee.
Maar ik zou het wel leuker vinden als het eindigt met een meisje dat verheugd roept: "O, fijn! U hebt mijn emmertje gevonden!", zodat alle plannetjes weer in het water vallen. Maar dat is wellicht heel gemeen van mij. :-)

Wat een goed ideetje, Musonius!

@Kruidnagel:

Het is simpelweg extra moeilijk om te voorkomen dat een verhaal zonder veel noemenswaardigs meteen ook nietszeggend wordt.

Ben ik helemaal met je eens. Maar om dan de schuld op de verkleinwoorden te schuiven vind ik wat kort door de bocht. Want al die verkleinwoorden hebben echt wel een functie: ze weerspiegelen een bestaan op de vierkante decimeter. Het gaat niet om een grotere emmer, plant, tuin, kop thee of koperen ploert. Het gaat erom de gewraakte ingredienten zo te gebruiken dat de lezer bijna jaloers wordt op de vriendelijke en vredige middag, die hem/haar wordt voorgespiegeld. Inclusief emmertje, plantje, tuintje, kopje thee en zonnetje. De kunst van het kabbelen als uitdaging, zogezegd. 

een verhaal móet ergens over gaan

Dat accent: is dat de moet der wanhoop?

@Musonius. op 8 maart mag je ongestraft denken dat de hp een vrouw is. En tegen dat koter kan ze natuurlijk altijd nog zeggen: "jammmer voor jou, had je maar beter op je emmertje moeten passen" ;-).

Haha, ik ben dol op woordgrapjes en dat meen ik. Nou, tja, een verhaaltje dat nergens over gaat: niets moet, en zelfs dat moet niet. Voor je gemoetsrust. (Het accent stond trouwens maar heel kort op 'moet' en alweer een tijdje op 'ergens' ;-))

De schuld van de ledigheid schuif ik, voor alle duidelijkheid, niet op de verkleinwoorden: die zijn alleen opvallend, en daardoor móeten ze een functie hebben als het er zo veel zijn. Het is nu bijna een pointe. (Yes, wéér een vernederlandst Frans bon mot!). Ik wijt de onvrede eerder aan de ondraaglijke lichtheid. 

Jaloezie op het Biedermeier burgermansgeluk, het little life, la petite vie en rose: laten we het dan maar een karakterschets noemen van zo'n levensstijl. En inderdaad, daar passen al die verkleinwoordjes wel bij, inclusief de bijbehorende irritatietjes (niet voor niets bij dit verhaal zo'n lijst lange reacties). Inmiddels zie ik zo'n vrolijk, eigenwijs, onverstoorbaar omaatje voor me. Niet persoonlijk bedoeld, Marie Antoinette. Zeker niet op deze internationale vrouwendag. #cake

@Kruitnagel:  ik vind gemoetsrust met een t wel een 'genieus' (bestaat ook niet) bedacht woord.

Mergi.

Dankzij een krantenartikel vandaag over de woningmarkt besefte ik de moraal van dit verhaal te herkennen uit dat ene lied(je) van René Frogé over de koperen ploert - en er blijken dus meer symbolische theedrinkers onder de zon dan alleen oudere dames.

Dag Marie Antoinette

Met een gewone vertelling van een dag of een ochtend op het strand heb ik geen probleem, en dat kan. De schrijfopdrachten zijn immers oefeningen om steeds sterker en veelzijdiger te worden.

Ik ben het eens met een aantal van de opmerkingen hierboven. Ik zie wat hapering in de eerste paragraaf, maar ook in het vervolg, waardoor je tekst voorlopig nog iets teveel op een opstel lijkt. Schrijf je volgende verhaal op, laat het een dag bezinken, lees even hardop en verfijn dan.

Coach Johanna