Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#340 Ik ben ook een voorwerp

 

Op het strand ligt een voorwerp. Ik. Ik ben dat voorwerp. Ik lig en ik wacht, maar ik weet niet zo goed waarop. Misschien tot het moment dat iemand me aan mijn armen van de opkomende vloed wegtrekt, of totdat de zee me meeneemt. Het liggen en wachten kan dus verschillende uitkomsten hebben, maar daar ben ik in ieder geval niet meer verantwoordelijk voor; mijn taak zit erop. Ik heb mijn leven overgelaten aan de natuur. Alles wat er vanaf nu gebeurt, gebeurt. Ik leef, ik verdrink, ik drijf: alle mogelijkheden bestaan op dit moment tegelijkertijd.

Mijn tenen kietelen het water. Of andersom. Ik weet de laatste tijd überhaupt niet meer of dingen die ik doe een effect hebben op de omgeving, of dat de omgeving eerder met terugwerkende kracht een effect heeft op mij. Misschien duw ik niet tegen een deur, maar trekt iemand hem aan de andere kant juist open. Misschien verscheur ik geen papier kapot, maar maak ik per ongeluk de twee dunnere velletjes die ze altijd al hadden moeten zijn. Misschien schrijf ik geen pagina vol, maar een pen leeg.

Daarom heb ik dus besloten om even niets meer te doen. Liggen en wachten zijn mijn laatste daden geweest. Dan weet ik vanaf nu in ieder geval zeker dat mijn acties geen gevolgen meer hebben, maar dat elke uitkomst het gevolg is van de acties van anderen - of van het water. Ik val, vang me maar op, ik heb genoeg gedaan. Zee, kom me halen, ik wacht op je. We hebben alle tijd van de wereld.

Ik ga toch nergens heen.

 

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Lekker! Laat ons allen nergens heen gaan. Wij hebben genoeg gedaan. Alle tijd van de wereld om ons te komen halen.

 

Genoten! Meer nog, genieten!

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Mike, mooie beschouwing. Schrödingers 🐈 heeft de blues? Schreeuw om liefde? Of dat opperhoofd dat zich laat versterven? Godot? Met een vleugje puberale inertie en lethargie:

Daarom heb ik dus besloten om even niets meer te doen. Liggen en wachten zijn mijn laatste daden geweest. Dan weet ik vanaf nu in ieder geval zeker dat mijn acties geen gevolgen meer hebben, maar dat elke uitkomst het gevolg is van de acties van anderen.

Sowieso heerlijk out of the box. Voor de hp voel ik weinig sympathie – ook wel eens lekker verontrustend. @hp: gelukkig doe je uiteindelijk toch nog iets: je gebiedt. Is het een gebed? Want 'vang me maar op' blijft ongeadresseerd. 'Zee, kom me halen' benoemt zowaar een verlangen.

Ooit heb ik geleerd dat een volzin geen mooie titel is. Maar ook dat is natuurlijk maar een dogma.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Je hebt het filosofisch aangepakt. Maar volgens mij ben je, de mens, geen voorwerp, wel een onderwerp. En niet kiezen is ook een keuze. De mijne is het niet. Hoe lang blijf je liggen als de zon boven je brandt of de kou je vernikkelt?

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi! Van niet actief zonder actie naar passief zonder passie. Een andere manier van kijken naar de werkelijkheid. Moet je dan precies zijn? Moet je dan zeggen dat je je overgeeft aan de natuur als omstandigheden ook mee mogen doen? Moet het per se een ander zijn die je aan de deur naar binnen trekt, of kan de deur het ook zelf doen? (Ver)scheur je papier in dunnere of kleinere velletjes? Is niets doen ook iets doen?
Dit is niet zomaar een vondst, dit is een quantumvondst: een werkelijkheid waarin alles alleen maar uit mogelijkheden bestaat, en waar je overal kan zijn door nergens te zijn. 

 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Toen ik een vriend zei dat ik iemand nodig had die me ertoe kon brengen te doen waartoe ik in staat was, antwoordde hij dat hij zo iemand kende. Zijn antwoord was: jezelf.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Mike, het leest als een dreinend kind dat zijn kont tegen de krib gooit. De taal is dat van een volwassene, maar ook die kunnen dat. De titel vind ik niet zo sterk. Ik ben er nog niet uit of je mens of ding bent. Als mens lijkt het me dat je dan toch ergens mee in de knoei zit. "Ik ben niet gek, ik ben een vliegtuig." Of zoiets. Het is in ieder geval een intrigerend verhaal dat tot nadenken stemt.

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooie filosofische bespiegelingen van een voorwerp dat er uiteindelijk voor kiest de kop in het zand te steken.