#340 - Het kistje -
“Mam! Kom nou!” riep Tamara, al huppelend, met haar roze rugzak op die ze perse mee wilde. Er zat duidelijk iets hards in de rugzak, want dat stak uit. Renske had al gevraagd wat het was, maar dat was geheim. Renske volgde rustig over het natte zand. Ze genoot van het gekriebel tussen haar tenen. De zon scheen warm op haar gezicht.
“Zullen we hier gaan zitten?” Tamara wees enthousiast naar een plek op het zachte zand. “Dat is een mooie plek", zei haar moeder. Ze liet de strandtas vallen en legde de handdoeken neer.
Haar gedachten werden opgeschrikt toen ze “Ma-ham, kom je nog?” met een zeurderige ongeduldige stem hoorde. Ze zag dat haar dochter zich al aan het uitkleden was en klaar maakte om de zee in te rennen. Veel te bang dat haar kleine meisje zonder haar zou gaan, kleedde zij zich ook snel uit. Tamara had al genoeg te verduren gekregen de afgelopen jaren. Gelukkig waren ze nu af van die vreselijke narcistische man, de vader van haar dochter.
“Godver!” kwam er veel harder uit, dan de bedoeling was. Tamara keek haar moeder met grote ogen aan. “Mamma, je teen bloedt!".
Haar teen deed inderdaad zeer. Wat was dat? Ze was met haar grote teen tegen een kistje aan gelopen en pakte het kistje op. Herkende het. “Fuck, dit kan niet waar zijn!” riep ze uit. “Dat is twee euro voor het schelden, in de pot". Tamara deed haar armen over elkaar.
“Houd je mond, ik ben bezig" kwam er feller uit dan de bedoeling was.
Het vierkante kleine kistje vloog een paar meter verder weer in het zand. “Waarom doe je dat nou?” vroeg Tamara, die achter het kistje aanrende om hem te pakken. “Liggen laten,” probeerde Renske nog, maar ze was al te laat. Tamara had het kistje al opgepakt en deed hem open. Ze pakte het sieraad uit het kistje en las hardop voor wat er stond: Voor de liefste Renske, altijd in mijn hart.
Hoe kon dit kistje weer tevoorschijn komen? En wat had haar dochter in die tas zitten dat zij niet mocht weten? En waarom zag ze niets hards meer in de tas zitten?
Hoi Sanne, tot aan "Godver"…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Sanne, tot aan "Godver" kan ik het volgen, daarna ben je me kwijt.
Ik heb het iets aangepast,…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Ik heb het iets aangepast, misschien nu wat duidelijker?
Hoi Sanne, ik weet niet wat…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Sanne, ik weet niet wat je aangepast hebt, ik kan het niet ontdekken. Dus nee, ik heb nog steeds geen flauw idee wat je wilt vertellen.
Je hebt het in de laatste zinnen over "die tas". Welke tas? Hij wordt hier voor het eerst genoemd. Je beschrijf nergens dat de dochter een tas bij zich had. Dat de tas bol stond, is ook niet eerder genoemd.
Vanaf het moment dat het kistje in het verhaal komt, is het een groot mysterie. Heeft het iets te maken met die narcistische man?
Voor mij niet, in elk geval.
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Voor mij niet, in elk geval.
Ik zie ook niet wat er veranderd is.
Hoi Sanne, ik ben het eens…
Lid sinds
7 jaar 10 maandenRol
Hoi Sanne, ik ben het eens met mijn voorgangers; het is niet goed te volgen. Maar het is een goede basis voor een spannend mysterie. Ik ben benieuwd wat je er nog van maakt.
Klein zeurtje: '... je teen bloedt.'
Ik heb het weer wat…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Ik heb het weer wat aangepast. Maar uhh, schrijven jullie allemaal in die 300 woorden een echt klein verhaal? Of is het meer een inspiratie ding? Als in, dat je nieuwsgierig wordt naar meer? Want in deze 300 woorden (zit er denk ik net wat overheen nu), wil ik jullie eigenlijk nieuwsgierig maken. Dat je denkt, waar komt dat kistje vandaan, waarom weer? Waarom impliceert ze dat het steeds terug komt? En wat heeft dat kind ermee te maken, en wat is er met die narcist gebeurt.. dat soort dingen.
Helaas zit ik ook over het…
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Helaas zit ik ook over het maximum aantal woorden heen, ondanks het vele schrappen. Maar de opdracht was een verhaal te schrijven, dus, ja, dan probeer ik wel een duidelijk verhaal te schrijven met een duidelijke kop en staart.
Je hebt het alleen zo herschreven dat duidelijk is dat het kistje uit de tas komt, maar ik denk dat iedereen dat allang had begrepen, dus die toevoeging was volstrekt overbodig. Dat maakt het verhaal nog niet duidelijk.
(4x 'duidelijk'. Nu 5)
Sanne, het is de uitdaging…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Sanne, het is de uitdaging een verhaal in 300 woorden te schrijven. Dat betekent dat elk woord geldt. Zinnen als "Tamara had al genoeg te verduren gekregen de afgelopen jaren. Gelukkig waren ze nu af van die vreselijke narcistische man, de vader van haar dochter." moeten dus een bedoeling hebben in het verhaal. In dit verhaal wordt er echter niets mee gedaan en deze aantal woorden had je voor iets anders kunnen gebruiken.
Het betekent ook dat je zinnen compacter moet schrijven.
Dag Sanne 300 woorden zijn…
Lid sinds
5 jaar 11 maandenRol
Dag Sanne
300 woorden zijn wellicht erg weinig om een sluitend verhaal te vertellen maar dan geldt als enige regel schrappen tot je de essentie beet hebt, en dat kan je oplossen door de intro in te kortend of weg te laten vallen. De kern lijkt me te gaan over een kistje dat een nare herinnering teweeg bengt, dan is mogelijk de conversatie met de dochter niet essentieel. Dus: keuzes maken en dan zijn de 300 woorden geen lastig keurslijf.
Coach Johanna