Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

339 De Spin

24 februari 2021 - 11:30

 

De Spin

 

Ik kan dit.

Natuurlijk kan ik dit.

Eerst kon ik het ook. Ik bedoel, voor ik spin was, toen was het een makkie. Waarom zou dat dan nu niet zo zijn? Hmm, misschien omdat mijn poten superklein zijn en ik er nu wel acht heb. Acht, ongelooflijk. Dit kan echt niet. Gisteren ging ik slapen met twee benen en ik word wakker met acht van die dingen. Ik geef toe, ik heb heel die fles leeg gedronken, alleen. Maar daarna heb ik gewoon in mijn bed geslapen en niks geks meer gedaan. En nu kruip ik hier over de vloer van de buurvrouw. Waarom heeft ze van die gladde zooi op haar vloer. Vreselijk loopt dat, al mijn poten glijden steeds alle kanten op.

Wat is dit apartement groot vanaf hier. Ik ga nooit meer zeuren dat mijn apartement te klein is, echt nooit meer, als ik weer mens ben. Want dat gaat gebeuren. Zeker weten. Het zou wel heel fijn zijn als dat nu is.

Wat zit ze toch te rommelen daar.

Shit. Een stofzuiger.

Waarom is dat mens zo schoon. Volgens mij heeft ze smetvrees en dat komt even helemaal niet zo goed uit. Waar moet ik heen? Naar boven. Ergens hoog tegen het plafond of tussen die afschuwelijke gordijnen, daar ben ik veilig. Hoop ik. Maar hoe kom ik daar? Duh, ik ben een spin, die kunnen langs de muren omhoog klimmen. Denk ik. Eens even proberen.

Ooh wat een lawaai. Kan ze niet even wachten tot ik weet hoe al mijn nieuwe poten werken. Jeetje zeg.

Ja, het lukt. Wow kijk dan, ik loop gewoon over de muur naar boven. Nu proberen of ik ook kan rennen want ze komt akelig dichtbij. Even uitpuffen en dan loop ik over het plafond terug naar het balkon. Zo ben ik hier beland, nadat ik uit angst rond begon te rennen daarstraks toen ik wakker werd en via mijn balkon naar beneden zeilde op het hare, dus zo ga ik ook weer naar huis. Het was wel superleuk. Er schoot een soort draad uit mijn achterste, ja echt, en daar hing ik aan terwijl ik een verdieping lager neerkwam. Spiderwoman, zo voelde ik me. Nu niet meer. Ik moet maken dat ik hier wegkom. Terug naar boven.

Langs de deur en de rand van het balkon, zonder naar beneden te kijken, naar boven kruipen. Ik ben dan wel een spin maar die kunnen vast ook hoogtevrees hebben.

En nu ga ik in mijn bed liggen en doe mijn ogen dicht. Als ik morgenochtend wakker word ben ik gewoon weer een mens. Echt waar.

 

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
24 februari 2021 - 14:25

Ha Martine,

Welkom op het forum en leuk dat je meeschrijft!

Bedankt voor je verhaal. Het loopt erg soepel en slaat een lekker luchtige toon aan. Je spelling is vrijwel feilloos ('appartement' => dubbel p).

Wat ik persoonlijk nog mis, is de spanning/het conflict/de vaart. Het zit er wel subtiel in, maar toch 'kabbelt' het een beetje: de stofzuiger wordt in het verhaal bijvoorbeeld niet écht gevaarlijk.

 Maar dat is slechts mijn mening :-)

Groet!

Kruidnagel

Lid sinds

4 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
24 februari 2021 - 14:36

Hoi Martine,

Ik help het je hopen, dat je als mens weer wakker wordt. Persoonlijk ben ik niet zo'n optimist, ik doe het je niet na. Maar als je spin blijft heb ik er alle vertrouwen in dat je daar ook een positieve draai aan weet te geven.

welkom op het forum.

Lid sinds

5 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
24 februari 2021 - 14:49

Hoi Martine, ook van mij een welkom. Hoe meer zielen, hoe meer verhalen.
Ik sluit me aan bij de feedback van Kruidnagel.
Misschien kun je ook eens kijken naar de herhalingen in je verhaal. Zo lezen we in de eerste alinea in drie zinnen dat je acht poten hebt. Die verwondering kun je ook in één zin weergeven. Hou je weer meer woorden over om je verhaal iets verder uit te diepen. 
In de vierde alinea gaat het voornamelijk over het lopen, rennen en springen. 

Zo ben ik hier beland, nadat ik uit angst rond begon te rennen daarstraks toen ik wakker werd en via mijn balkon naar beneden zeilde op het hare, dus zo ga ik ook weer naar huis.   

Deze zin leest niet lekker. Hij is ook erg lang. Volgens mij kun je de zin tussen de aanhalingstekens prima weglaten. In de zin ervoor schrijf je al dat je terug naar het balkon gaat.

Nog een laatste zeurtje: Je hebt een aantal vragende zinnen waarachter het vraagteken ontbreekt.
Waarom is dat mens zo schoon?
Wat zit ze toch te rommelen daar?
Kan ze niet even wachten tot ik weet hoe al mijn nieuwe poten werken?

Lid sinds

4 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
24 februari 2021 - 19:25

Hoi, Ik ben het eens met voorgaande commentaren.

Ik haak onder het lezen iedere keer bijna af. Maar ook weer niet helemaal. 
 

Welkom hier! Ik lees graag meer.

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 februari 2021 - 12:59

Dankjewel voor jullie reacties! Ik voel me gelijk welkom.

ik lees al een tijdje mee met de verhalen hier en vond het tijd om zelf eens mee te doen. Het moeilijkste was om rond de 300 woorden uit te komen. Ik kan een boek schrijven over mijn leven als spin, maar zo kort lukt me niet. Het zijn dan ook meer dan 300 woorden, sorry daarvoor. Blijkbaar ben ik nogal lang van stof.

Mijn uitdaging is dan ook in een korter verhaal meer spanning te creëren. Wordt vervolgd 😁

Lid sinds

7 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 februari 2021 - 17:37

Hoi Martine, leuk verhaal, mooie invulling van de opdracht. Je beschrijft ook mooi de verwondering van iemand die nu opeens spin is en tot de ontdekking komt wat ze dan allemaal kan. Graag gelezen!

Lid sinds

4 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 februari 2021 - 18:24

Ik vind het wel een grappig verhaal. Zo'n 'kabel'-verhaaltje tussen al die spannende vertellingen is ook een fijne afwisseling. Het heeft iets kinderlijks naïefs.
Aan der herhalingen (de acht poten) stoor ik mij niet. Het versterkt juist de opperste verbazing van de hoofdpersoon.

Lid sinds

6 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 februari 2021 - 19:16

Hi Martine, welkom op het forum en leuk dat je meedoet met de wekelijkse opdracht! Ik sluit me aan bij Kruidnagel en Fief. Het is een leuke invulling van de opdracht, je laat goed de verbazing van het hoofdpersonage zien.

Je gebruikt in je verhaal ook veel (omdat ik er geen woord voor weet noem ik het even zo:) uitroepen: korte zinnetjes die het personage tussendoor denkt en woordjes die je eerder in spreektaal zou vinden dan in geschreven taal. Enkele voorbeelden zijn 'Duh', 'Hmm' en het beginnen van de zin met 'En' en 'Maar' (wat bijna verboden is in geschreven taal). 

Nog een tip: let op het 'ritme' van het verhaal. Dat is de afwisseling van korte en lange zinnen. Als je te veel zinnen achter elkaar van dezelfde lengte schrijf, kan de tekst soms eentonig overkomen.

Graag gelezen!