#339 Sebastiaan

Prachtig verhaal,Aurora, ik leef helemaal mee met de spin.

En dan zo'n tragisch einde. Ik hoop dat je gehuild hebt.

Zodra mijn tranen zijn gebet, zal ik commentaar geven...(snif)

Mooi gedaan, Aurora. Met veel plezier gelezen. Prachtig einde, nou ja voor de spin niet uiteraard. Goed gevonden.
Er zit meteen vaart in en ik word gewoon naar het einde toe gezogen. De zinnen zonder "ik" lezen prima in dit korte verhaal. Zij maken de vaart. In een langer verhaal zou ik daarop afhaken. 

Wreed! Zelfs geen laatste hap. Knap snel verhaal! HONGER!

Mooi! Annie M.G., Hunger Games, Jonas in de wallevis. Deed me even denken aan Jerommeke. Maar je had me al bij HONGER. Zal wel weer door de drijfveer komen.

Hoi, 

Wat een gaaf verhaal dit. Heel origineel en heel snel. Ik houd hiervan. Mooi!

@Fief. Ik ben hier op mijn manier een beetje aan het experimenteren geweest met een soort stream of consciousness stijl, iets waar ik normaal helemaal niet van houd (ik mijd romans die in die stijl zijn geschreven, vind ze te vermoeiend), maar ik had zelf ook het idee dat het in dit korte stukje wel kon.

@Tony en @Madrid. Die snelheid kwam er vanzelf in toen ik probeerde weer te geven hoe een klein bang spinnetje beweegt. Ik vond het zelf ook wel verrassend dat het zo werkte.

@Kruidnagel Wat leuk dat je de naam Sebastiaan kunt plaatsen!

Hoi Aurora, inderdaad een verhaal met vaart. Vlot en heel beeldend geschreven, ik betrapte mezelf erop dat ik wilde weten wat Sebastiaan aan etenswaar zou vinden. Dat zal voor mij altijd een vraagteken blijven ... Desondanks: mijn complimenten!

@Aurora Borealis. Ben nu vier keer de  wereld van Sebastiaan ingedoken, kreeg mijn poten op orde, het lukte me al bijna tegen het behang op te lopen, maar dat donkere ding dat voor de zon schoof maakte telkens dat ik de weg kwijt raakte. WAT WAS HET? Ik weet dat ik moet oppassen voor bezems, maar dit...HELP!

Prachtig verhaal trouwens!

Dank Ton en Bob. Ik weet zelf ook niet zeker door welk donker ding Sebastiaan aan zijn tragische einde komt, maar ik vermoed dat het een koolmees was.

Nu ik weet dat het mogelijk een koolmees was kan ik eindelijk ophouden met huilen (cfr. 24 februari). Ik hou van koolmezen en die moeten op tijd hun eten krijgen maar ik wist niet dat ze vanbinnen ook zwart als kool waren.

Dank Ton en Bob. Ik weet zelf ook niet zeker door welk donker ding Sebastiaan aan zijn tragische einde komt, maar ik vermoed dat het een koolmees was.

Waarmee een klassiek gedicht een ander slot krijgt:

PAUZE
Na een poosje werd toen even
dit berichtje doorgegeven:
Aan iedereen die het wil weten:
Sebastiaan is opgevreten
(vrij naar AMGS)

Hi Aurora, je hebt in dit verhaal een bijzondere stijl toegepast die volgens mij goed werkt. Het komt op mij over alsof de spin zowel geconcentreerd als berekenend, maar ook wel een beetje gespannen is. Dat is ook de reden dat voor mij sommige zinnen met uitroeptekens buiten de toon vallen, Een voorbeeld:

Toch maar springen. Laat me vallen. Lijk heel even te dwarrelen en dan - daar is de vloer al! Dit wordt mijn einde!

Misschien ligt het aan mij, maar de uitroeptekens halen mij een beetje uit de beleefwereld van de spin, omdat ik het gevoel heb dat de spin zo geconcentreerd is. Omdat je de zinnen kort maakt zou ik ook 'heel' weghalen.

Graag gelezen!

Bedankt voor je advies, Mike. Ik heb het overgenomen.