Lid sinds

4 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#339 Sebastiaan

 

HONGER. Moet eten. Hoe? Naar buiten? Ja, goed idee. Maar waar is dat? Wereld ziet er onbegrijpelijk uit. Alsof ik ogen achter en boven op mijn hoofd heb. Teveel beelden in één keer. Om gek van te worden.
Oké,  nu eerst even rustig observeren.
Waar is buiten? Oh, wacht, door het raam. Naar het licht.
Snel naar het raam lopen. Gotsamme! Wat een hoop poten. Raak helemaal met mezelf in de war. Haal mezelf uit de knoop. Begin weer te lopen, maar nu langzaam. Verrek, gaat goed. Alle poten werken als vanzelf samen. Instinct?
Oeps, daar is de rand van het reusachtige bed waar ik op sta. Vloer ver weg, raam nog veel verder. Naar beneden springen? Nee, te eng.
HONGER. Toch maar springen. Laat me vallen. Lijk even te dwarrelen en dan - daar is de vloer al. Dit wordt mijn einde.
Waar ben ik? Oh, op de vloer. Dat viel mee, alles nog heel. Geen pijn. Alle poten doen het nog. Nu naar het raam. Goh, lopen gaat al best lekker.
Sjeesus, wat is dat raam hoog. Klimmen dan maar. Oooh, ik kan het! Ik kan tegen het behang omhoog lopen! Die poten houden me aan de muur vast. Begrijp niet hoe, maar maakt niet uit. Kicken!
Daar is die HONGER weer. Opschieten. Gauw naar boven, naar de vensterbank. Pfoeh, ver weg. Hele klim.
Ha, licht, frisse lucht. Gelukt. Waar zijn we? Even om me heen kijken. Oh shit! Help! Weer teveel beelden. De wereld is te groot. Ik word gek.
Rustig blijven. HONGER. Moet eten zoeken.

Wat is dat? Een gigantisch beest schuift voor de zon. Zie niks meer. Alleen dat beest.
Word opgeschept en ben zomaar ergens anders. Awwwww! Help! Hellup! Ben in hele enge gang. Alles beweegt. Word heen en weer gesmeten. Waar ben ik?
Is warm en donker hier, en vochtig.
Warm en vochtig.
Steeds nauwer.
Steeds donkerder.
Zo donker.
Donker....
Do .......
.........

 

 

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi gedaan, Aurora. Met veel plezier gelezen. Prachtig einde, nou ja voor de spin niet uiteraard. Goed gevonden.
Er zit meteen vaart in en ik word gewoon naar het einde toe gezogen. De zinnen zonder "ik" lezen prima in dit korte verhaal. Zij maken de vaart. In een langer verhaal zou ik daarop afhaken. 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi! Annie M.G., Hunger Games, Jonas in de wallevis. Deed me even denken aan Jerommeke. Maar je had me al bij HONGER. Zal wel weer door de drijfveer komen.

Lid sinds

4 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

@Fief. Ik ben hier op mijn manier een beetje aan het experimenteren geweest met een soort stream of consciousness stijl, iets waar ik normaal helemaal niet van houd (ik mijd romans die in die stijl zijn geschreven, vind ze te vermoeiend), maar ik had zelf ook het idee dat het in dit korte stukje wel kon.

Lid sinds

4 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

@Tony en @Madrid. Die snelheid kwam er vanzelf in toen ik probeerde weer te geven hoe een klein bang spinnetje beweegt. Ik vond het zelf ook wel verrassend dat het zo werkte.

Lid sinds

7 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Aurora, inderdaad een verhaal met vaart. Vlot en heel beeldend geschreven, ik betrapte mezelf erop dat ik wilde weten wat Sebastiaan aan etenswaar zou vinden. Dat zal voor mij altijd een vraagteken blijven ... Desondanks: mijn complimenten!

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Aurora Borealis. Ben nu vier keer de  wereld van Sebastiaan ingedoken, kreeg mijn poten op orde, het lukte me al bijna tegen het behang op te lopen, maar dat donkere ding dat voor de zon schoof maakte telkens dat ik de weg kwijt raakte. WAT WAS HET? Ik weet dat ik moet oppassen voor bezems, maar dit...HELP!

Prachtig verhaal trouwens!

 

Lid sinds

4 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank Ton en Bob. Ik weet zelf ook niet zeker door welk donker ding Sebastiaan aan zijn tragische einde komt, maar ik vermoed dat het een koolmees was.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Nu ik weet dat het mogelijk een koolmees was kan ik eindelijk ophouden met huilen (cfr. 24 februari). Ik hou van koolmezen en die moeten op tijd hun eten krijgen maar ik wist niet dat ze vanbinnen ook zwart als kool waren.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank Ton en Bob. Ik weet zelf ook niet zeker door welk donker ding Sebastiaan aan zijn tragische einde komt, maar ik vermoed dat het een koolmees was.

Waarmee een klassiek gedicht een ander slot krijgt:

PAUZE
Na een poosje werd toen even
dit berichtje doorgegeven:
Aan iedereen die het wil weten:
Sebastiaan is opgevreten
(vrij naar AMGS)

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hi Aurora, je hebt in dit verhaal een bijzondere stijl toegepast die volgens mij goed werkt. Het komt op mij over alsof de spin zowel geconcentreerd als berekenend, maar ook wel een beetje gespannen is. Dat is ook de reden dat voor mij sommige zinnen met uitroeptekens buiten de toon vallen, Een voorbeeld:

Toch maar springen. Laat me vallen. Lijk heel even te dwarrelen en dan - daar is de vloer al! Dit wordt mijn einde!

Misschien ligt het aan mij, maar de uitroeptekens halen mij een beetje uit de beleefwereld van de spin, omdat ik het gevoel heb dat de spin zo geconcentreerd is. Omdat je de zinnen kort maakt zou ik ook 'heel' weghalen.

Graag gelezen!