Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 335 Drie dagen in het paradijs

“Je vindt Rodrigo op het strand, als hij thuis is,” zegt de Lonely Planet. Het oogt rommelig en uitgestorven, wat bootjes op het droge en langs het strand enige barakken. Als we zijn naam roepen komt er warempel iemand uit een van de hutjes: Rodrigo.
“We willen een dag de Pantanal in, wat kost dat?”
“Eén dag kan niet, minstens drie.”
“We moeten nog helemaal met de bus naar Buenos Aires, vrijdag vertrekt ons vliegtuig!” Het maakt geen indruk. Graag of niet. We beraadslagen met elkaar of we dat klaarspelen. We missen dan de zilvermijnen van Potosi. Maar het avontuur trekt. Het grootste moerasland ter wereld met een ongekende diversiteit aan vogels.

Omdat wij met ons zessen zijn, kunnen we meteen vertrekken; een andere toerist, wij, de kok en Rodrigo. De jeep schudt ons flink heen en weer. We zijn opgewonden, drie dagen in de jungle, wow! We hebben niet teveel verwacht. Een zandweg loopt tussen de moerassen, we steken met een pont over en bereiken een dicht bos van dunne stammen. Daar wacht ons een eenvoudig stenen bouwsel met kale ruimtes; matrassen in de ene en stoelen en tafels in de andere, één waterkraantje, geen toilet. Rodrigo neemt ons op sleeptouw. De kok is een tovenaar. Hij weet zelfs een taart te bakken. We vissen op piranha’s, met een stok, draad en een voorraadje wormen. Het is bitter koud, zeker als je zo lang stil moet staan, turend vanaf het bruggetje in het zanderige water. Wij vangen dan ook niets. Als we opgehaald worden gaat een fles cachaça rond. Het kleurloze drankje brandt door mijn slokdarm, heerlijk. We bezoeken een stel cowboys en hangen daar wat rond. Terug thuis val ik loodzwaar neer op een matras om pas de volgende ochtend weer op te staan. Het afscheidsdiner heb ik gemist, de drank, de muziek, het dansen. Ik heb het alleen van een afstandje meegekregen. Maar wat een heerlijke plek.

 

Lid sinds

3 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Oeh, mooi. Brengt me weer helemaal in reisstemming, doet me echt terugdenken aan mooie reizen en prachtige natuur. Ik merkte dat ik nieuwsgierig werd om (zelf :)) nog wat meer van de natuur te zien, hoe de jungle eruit ziet, ruikt, klinkt. Mooi verteld! 

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Katja, je zou met jouw verhalen zo een hele reisgids kunnen schrijven. Bedankt dat je ons weer op avontuur mee hebt genomen.

zegt de Lonely Planet --->  volgens mij mag je "de" weglaten.

We hebben niet teveel verwacht.  ---> ik twijfel of het niets ipv niet moet zijn. 

 

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Marianne,

Helaas is het al erg lang geleden en ik heb er destijds geen aantekeningen van gemaakt. Inderdaad verwachtte ik wel dat ik meer aan natuurbeschrijving had moeten doen en ben dan ook verrast dat  er toch iets van overkomt. Zelfs de Lonely Planet heb ik niet meer, om nog wat op te zoeken.

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Helaas is het al erg lang geleden en ik heb er destijds geen aantekeningen van gemaakt. I

Dat weten wij niet, dus je kunt ze erbij verzinnen.

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief, 

Het gaat over een boek, of misschien moet ik zelfs zeggen: Het boek, De reisbijbel.

Dank voor het lezen.

Nee, de beschrijving vh bos kan ik niet verzinnen. Nou ja, ik zou op Google kunnen zoeken. Anderzijds zit ik aan de 400 max.

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Het gaat over een boek, of misschien moet ik zelfs zeggen: Het boek, De reisbijbel.
Nee, de beschrijving vh bos kan ik niet verzinnen. Nou ja, ik zou op Google kunnen zoeken. Anderzijds zit ik aan de 400 max.

Dat het over een boek gaat, haal ik niet uit het verhaal. Het leest alsof je het zelf meegemaakt hebt. Verder zou je het woordenaantal dat je nu nodig had voor de introductie in de eerste alinea, kunnen gebruiken voor de beschrijving van de omgeving. De introductie hoe je op die mooie plek gekomen bent is erg uitvoerig en eigenlijk overbodig.

Lid sinds

7 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Katja, boeiend reisverhaal! Ik kan me voorstellen dat je daar helemaal gelukkig bent. Jammer dat je aan het eind het nodige hebt gemist. Kwam dat omdat je als een blok in slaap viel door de drank die door je slokdarm brandde?
Graag gelezen, al had je van mij iets meer werk mogen maken van hoe het daar ruikt, hoe de taart en de piranha's smaken en hoe je het verblijf in de jungle ervaart (temperatuur? klam? insecten en ander ongedierte?). 

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Je had inderdaad wat meer kunnen gaan beschrijven.

Het staat in de Lonely Planet en toch is er geen overrompeling? Het moet plaatsvinden in de corona lockdown periode!
 

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Nee, Fief, de Lonely Planet is het boek, het verhaal is van mij. Ja, mogelijk is de inleiding te lang, maar die speelt een essentiële rol.  Het hele gebeuren maakte de plek bijzonder.

Inderdaad was ik ladderzat Ton, heb is allemaal wel tot me doorgedrongen, maar had geen puf om zelfs maar een vinger op te tillen. Tja, de taart, lekker, maar daar, in die omstandigheden, ik weet niet hoe hij het klaarspeelde., dat was bijzonderder. Piranha's vissen, dat was de grap, ze waren piepklein, meer tanden dan vlees. Het eten was heerlijk, zoals gezegd: de kok was een tovenaar. Geen irritante ongedierte als muskieten (anders hadden we wel een net gehad) of kakkerlakken.

Opgaan in de natuur, het barre, ruige leven, drie dagen niet wassen, haren stijf van het vuil, cowboys, drank. Thats it!

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Katja,

Wat een leuk, avontuurlijk reisverhaal. Ik zag al voor me hoe je probeert om Rodrigo over te halen. In de tweede alinea mis ik wel het blije gevoel. Er wordt niets gevangen in de kou en bij de cowboys lijkt ook weinig te gebeuren. Je blijft boven de kern van het geluksmoment zweven zonder het te raken. Neemt niet weg dat ik met plezier het verhaal heb gelezen.

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Geen overrompeling Tony?

Mijn ervaring leert dat de exclusieve plekjes in de Lonely Planet overspoeld worden door toeristen, waardoor het eerder Crowded Planet zou moeten heten. Al is de wereld sinds een jaartje weer ernstig 'lonly-er' geworden en zal het boek wellicht terug de originele kracht bezitten!

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ja, dat snap ik Jurrit. Heel bijzonder of spectaculair was het niet, in populare termen, gelukkig maar. Maar we/ik heb het wel degelijk als bijzonder ervaren. Eén met de natuur, zoiets. Back to nature, had ik ook kunnen zeggen. Je moet het meemaken, of ik kan het goed beschrijven, dat kan ook.

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Je nam me wel mee op reis. In die zin voor mij een geslaagd verhaal. Het beperkte woordenaantal maakt dat je keuzes moet maken, maar dit verhaal is zeker een aanzet tot een grootser verhaal. Meteen een bruggetje naar de 'e' die ontbreekt: het grootst'e' moerasland. :-)

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

 Weer zo'n lastige voorzetselkwestie. Fief had er ook al één.
Volgens mij betekent 'via' zoiets als 'langs' en 'over'; je kunt wel via de brug naar de overkant, via de buurman horen dat je dochter zwanger is en via de regenpijp naar boven klimmen, maar toch niet via een auto of boot in Antwerpen komen?
Afijn, ik ben geen taalkundige.

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik ben geneigd om met Musonius mee te gaan. Via betekent naar mijn gevoel ook eerder langs of over. Inderdaad via de brug of via een bepaalde route. Een pont is een vervoermiddel, dus je steekt het water over met (met behulp van) of op een pont.