Een verrassend einde, Wilfried. Er zijn collega's die het in hun bijdragen over wellust hadden in plaats van een verboden liefde. Naar mijn gevoel is er in jouw verhaal wel degelijk liefde in het spel en tja waarom zou die dan verboden moeten zijn? Wel even schrikken voor Karel, maar je weet nooit waar zoiets op uitdraait.

Eric en Karel, mooi koppeltje toch?

Kleine aanmerking: als je dan toch namen gebruikt, doe het van in het begin. Nu voelt het alsof paragraaf 3 nieuwe karakters introduceert - toch voor mij.

Hoi Wilfried, ik sluit me bij Tony aan. Als je de namen meteen in het begin noemt, zijn ze eerder vertrouwd.  Verrassend einde. Niet per se een verboden liefde,  maar wel een bijzondere. Graag gelezen 

Hoi Wilfried, inderdaad een bijzonder verhaal met een verrassend einde. De tweede zin vond ik wat taai, ook na twee keer lezen begreep ik hem niet helemaal. Eens met de opmerkingen over het eerder noemen van de namen. Met plezier gelezen!

Ahh, een eind met een verrassing, maar verboden is deze liefde toch niet? Misschien een stap te ver, kan ik me voorstellen.

Een dingetje: het is saamhorig.

Hoi Wilfried, het is jouw stukje en jouw mening. Dat andere forumleden in een bepaalde richting reageren verplicht tot niets. Je kiest zelf wat je wel of niet een relevante of navolgenswaardige opmerking vindt.

In de reacties lees ik al dat mensen struikelen over het niet direct noemen van de namen, dat maakt mij nog niet eens zoveel uit. Wat mij wel een beetje 'uit het verhaal haalt' is dat op het moment dat je de namen wel noemt, je schrijfstijl ook een beetje lijkt te veranderen. Dat komt het meest naar voren in de zin: Een dringend plasgevoel scheurde hem uit het verhaal.
Die zin heeft net een andere toon en dat geldt eigenlijk voor de laatste twee alinea's in hun geheel.
Wel een ontzettend leuk verhaal! Dat eind verwacht je niet en ik ben heel benieuwd hoe dit verdergaat.